ik herkende de kleuren
van stenen die
jij legde op mijn pad
vaak bijzondere vormen
waarvan sommige
verborgen in het hoge gras
voelde hoe wind jouw
woorden langs mij waaide
lieflijk als een spelend kind
je zinnen bloeiden
diep van binnen schoonheid
in hun kwetsbaar zijn
je lach ontdekte ik pas
toen ik voor het eerst
jouw kleine gezichtsfoto zag
eindelijk in openheid
maar nog vol uniciteit
spring jij er nu al helemaal uit