het is pijn
die zigzagt
door mijn zijn
kleur verlept
geur verwaait en
levenslijnen dieper etst
die rafelt aan geluk
vertrouwen breekt en
sprankjes hoop weg veegt
steeds sneller gaat de stroom
langs oevers en dijken
die alsmaar hoger lijken
een boze droom die
kant noch wallen raakt
mij buiten zinnen maakt
tot medicatie
de psychose stopt
mij van de zigzagpijn verlost