zag je schrik
toen ik je raakte
mijn vinger in de jouwe haakte
een licht verweer
en toen niet meer
maar je ogen spraken
in luchtigheid
zijn we gaan lopen
herinneringen kwamen boven
de angst voor het geluid
het kraken van de trap
zond die signalen voor zich uit
de klink deed open
waar je gedachten sloten
wachtend op wat moest
tranen zijn verdwenen
kou en kilte zijn verschenen
in afweer van intimiteit
vandaag heb jij je hand geopend
je eindelijk weer laten zien
samen naar meer licht misschien