Ik laat je gaan, met houvast
want ik weet dat je altijd in mijn gedachte blijft,
zoveel herinneringen, zo veel mooie maar ook veel foute,
de mooiste is de nacht dat wij elkaar ontmoetten,
meteen een klik en vanaf dat moment onafscheidelijk.
De eerste kus, we wisten niet wat me moesten doen,
dat gevoel zo perfect, avonden op het stadion, alles zo mooi.
De weekenden samen alleen in jouw armen liggen maakte mij compleet.
Nu ben je weg, en dus ook een deel van mij,
want wij waren samen één.
Nu is er alleen nog maar een leeg gevoel dat je niemand gunt,
het is afkicken en dit zijn de afkickverschijnselen.