Ik staar voor me uit,
Had ik maar een reden om te wenen,
Kon ik nu maar mijn eigen huisje lenen.
Ik raak aan de praat met iedereen,
Ik probeer te lachen, alsof ik dat meen.
En hoe meer ik praat... hoe meer ik voel
dat de eerste traan mijn oog verlaat.
Maar waarom? Waarom zo'n verdriet?
Is het omdat jij mijn hartje verliet?
Niemand die wat vraagt,
Niemand die het ziet,
Maar ik weet waarom ik die tranen liet!
Het waren tranen om jou,
Omdat ik nog steeds superveel van je hou!
En hoe meer vragen ik me stel,
Des te sneller geraak in die tranenhel…
Een tranenhel omdat ik van je hou,
Ik zweer, dit was een traan voor jou!