Ik haat het houden van
Ik hou van het haten
De tegenstrijdigheid hiervan
Zal ik in het midden laten
Want in het duistere van het licht
Achter de psychedelische impulsiviteit
Is de helderste, mooiste ster
Als een vuurvliegje verdwaalt
Nooit dichtbij, noch ooit ver
Dat is wat het vloeiend bloed verhaalt
Eens creëerde ik een reine ziel
Nog voor ik in schaduwhanden viel
Ik was verbijsterd over mijn onsterfelijkheid
Een eindloos leven
Maar de dood nog lang niet kwijt
De eeuwigheid
Het klonk zo mooi
Maar plomp vertaald
Oneindig in een gouden kooi
Je volgt niet meer het pad van het leven
Leven wordt je onbekend
Door je ziel aan de dood te geven
En alle heilige regels schend
Ik zal nooit rusten in het madenbed
Eeuwig dwaal ik rond
Kruipend door een duister berouwvol ballet
Ik ben verdoemd te rotten boven de grond