Genoegdoening

zijn woorden
lachten om
de kapot geschoten
werkelijkheid

de doden en
kreupelen die hem
beschuldigend
aankeken met

de pijn van
verwoesting
van wat eens hun
jeugd was geweest

maar hij
bleef steeds
hun waarheid
verdraaien

nooit zouden zij
op voet van gelijkheid
met elkaar naar
oplossingen zoeken

en zo genoegdoening
geven aan ieders
gevoel van
rechtvaardigheid