Brandende jeugdverhalen

het was
een bedeesd
klein mensje
met een grote
rugzak in de vorm
van een strakke
vlakke vulkaan

witte rook uit
zwarte as
geblust
door duizend
vergote tranen
uit haar brandende
jeugdverhalen

vroeger rookten
en smeulden zij
omdat ze niet de
woorden had om
een verhaal te maken
het schermpje
vroeg en antwoordde

zonder haar mening
te vragen zij volgde
blindelings en woordloos
zonder contacten
met anderen en alle
emoties kropten op
tot het scherm weg was

toen kwamen langzaam
de woorden, de zinnen
emoties eninzicht
in het leven met de
spijt dat zij niet is begeleid
haar vulkaan braakte
alle ellende uit in

vrúchtbare grond
met bloeiende verhalen
de mooiste bloemen
leverden witte rook
in vriendelijke vormen
die met haar dansden en
zij geluk uit de rugzak kreeg