Een enkele haan

er wolkten rode
strepen door
rekeningen warmte
van de zon in lijnen
naar onpeilbaar hoog

de aarde ging
op slot voordat
zij totaal beroofd
en neergeslagen
sterven zou

compassie met al
wat leeft bleek
vergeten wilde men
in herinnering niets
meer van weten

egotripperij was er
weer als de kippen bij
om met andermans
veren te pronken
waar alleen al

een paar woorden
ieder zouden kunnen
vermoorden zonder
dat er ook maar een
enkele haan naar kraait