De bries van blauw

ze fladderen
landen heel
zacht op de
korrels zand
van het strand

een kleurig
bewegende rand
aan de zee
die om het zout
was verkozen

wij te midden van
de opengevouwen
vleugels toch
aan de teugels op
de bries van blauw

op de klapwiek
van stilte spreekt
schakering zijn spel
van verzameling
ongelijke delen

die toch als
kameleons zijn
verstoten door zich
te voegen naar de
grootste gemene deler