Woordloos spreken

zij was
haar lach
alles daar omheen
ademde plezier
gaf warmte af

bij haar voelde
jij je nooit alleen
want als de afstand
groter werd was
er altijd die blik

met de knik van
genegenheid als
binnenkomer voor
heel veel gezelligheid
op elkaars golflengte

samen naar stilte
die geladen was
met begrijpen dat
kijken eigenlijk
woordloos spreken was