Deze pastorale

ik heb mijn
droomvleugels
afgelegd de fantasie
stopgezet en ben
geland in vette klei

was meteen weer
helemaal bij toen
een vreemde aan
kwam hollen en ik
hem niet kon scrollen

het achterland gaf
geen verband wel
de boerderij dichtbij
met koeien in de wei
die naderbij kwamen

ze loeiden hun namen
droegen overvloedig
hun nog geuierde melk
en sluierden het lange
gras tongstrelend binnen

dit voelde als werkelijk
in een bijna al postuum
bestaan. kom mensen
laat deze pastorale niet
naar de verdoemenis gaan