Stroboscopische enclave

we liepen
scherven
sneden onszelf
met diepe
kerven door
breuklijnen
in het glas

verblind
door kleuren
van brekend licht
verwondden
wij ons in de
stroboscopische
enclave

door de
hoog frequente
ragfijne
schittering
werden onze
hersenen getriggerd
tot vrij spel

weg vielen
alle beperkingen
ongecontroleerde
contacten
deden ons zonder
enige coördinatie
spastisch bewegen

pas toen
de hemel
viel en wij
prikkelarm
terugkeerden
naar normaal
stelpten wij bloed

dat we
vergoten hadden
op de weg van
onwetendheid
die ervaring
geeft maar je ziel
hulpeloos neemt