Fluweelde zacht

je lach
fluweelde zacht in
tegendraadse vleug

zij lichtte op uit
het nog donkere
van aangeleerde deugd

liet sporen na in
het ooit onbetreden
nog egale vlak

wiegend kwamen
woorden in de
koude buitenlucht

zij wolkten naar
behoren maar brachten
onrust al snel terug

ondanks het fluwelen
vergeet jij nooit de
tegendraadse rituelen

wie je lieve lach
kent vergeet even
wie jij echt bent