Die ego ikken

zacht schuur ik
de laatste restjes
innerlijke beschaving af

weg stropdas
ook normen en waarden
gaan als stof ter aarde

onwennig met
intolerante blik
kijk ik de wereld in

en schrik
er zijn er nu te veel
die over lijken gaan

het sociaal zijn
is gedaan waar ieder
voor zichzelf kiest

de rest zal stikken
door het grote graaien
van al die ego ikken

in stil protest gaan de
armen bij hun graven staan
zonder iets is het ook met rijk gedaan