Jouw intiemste lach

ik heb je
meegenomen
uit het licht
van gisteren

vandaag
is nog te pril
voor jou
we schemeren

als man
en vrouw
bekenden we
niet onbemind

de nacht
schaduwde vaag
jouw intiemste lach
in zachtjes openen

het duister
gaf mij kracht
met jou weer
mezelf te zijn