Volks en licht vulgair

ik wil mijn dromen slijten
zij zijn voor mij
steeds meer een last met
iedere keer een andere cast

in de meest
bizarre decors worden
afschuwelijke scenes uitgelicht
die ik in vergeten niet meer wist

het taalgebruik is
volks en licht vulgair
er is geen enkele zelfreflectie
in hun irritante beter weten air

godzijdank is er
gelukkig nooit publiek
want de muziek zweept op
tot buitenzinnige razernij

toch speelt niemand mij
pas als ik wakker word
mis ik de hoofdrolspeler die
hoort in het midden van de rij