Het rode rimpelde

ik dacht
de appels rood
in het samen plukken

waar lente was gezien
moest ons dat toch in lange
zomeravonden gaan lukken

een oogst vol
zonnewarmte van
onze koesterende handen

hij verloor heel langzaam
al zijn fruitigheid
bleef in hoge kronen hangen

het rode rimpelde
verfletste ver voor tijd in
kleur en herfstige vitaliteit

ons rest liefde die
wij elkander kunnen geven
in een nog dromend samenleven