Op de zonnewind

ik heb jouw
sterren niet geteld
zij stralen weergaloze pracht
jij bent mijn firmament

natuurlijk fonkel jij
minder bij het zwarte gat
verschiet je plots van kleur
als een nova de ruimte scheurt

in jouw perspectieven
kun je eindeloos dwalen
zacht vibreert het verre heelal
zijn eerste scheppingsverhalen

als jij op de zonnewind zeilt
ligt het melkwegstrand
altijd binnen direct bereik
voor nachtenlange feesten

om daarna in rust en stilte
samen de sterren te rapen
die ons zijn gegeven om
van dit leven een hemel te maken