Schaduwen in zinnen

ik heb het gras
bekeken aan de onderkant
witte wortels in zwart aardezand

waar zon door woorden schijnt
ondermijnen schaduwen in zinnen
jouw voor de hand liggend gelijk

heb moment en blikken vele
dieptes toegedicht maar je gezicht
rijmt niet met alles wat er was en is

nog is er geen vervelen maar
of je hart voor mij steeds open staat
is geen waarheid die we samen delen