Kerkert in de ketens

mijn geest is vrij
maar kerkert in
de ketens van mijn lijf

naadloos aangesloten
op het protocol van leven
waarin de lentebloei is vergeten

in schuren en dwingen
proberen we meer
eigen invloed af te dingen

losgelaten blijkt
dat vrijheid is begrenst
geen nieuwe horizonnen kent

godzijdank is er verlangen
zijn er dromen in ontsnappen uit een
werkelijkheid die alles laat vervlakken