Met pijn omwonden

het was een vreemde
die mijn adem nam
woorden sprak waarin
mijn hart zich niet kon vinden

waar handen altijd
raakten in ontspannen zijn
irriteerde nu de huid
sloeg in weerzin lichtjes uit

ogen wilden naar je kijken
maar ik kon je niet bereiken
zag een onbekend gezicht
waarin jouw trekken zijn gewist

ik ben gegaan maar
mijn ziel heb ik verlaten
hoorde vaag nog iemand praten
dat het zo niet langer ging

pas veel later heb ik stukjes
van mezelf gevonden
zij spiegelden met pijn omwonden
de man die ik ooit wilde zijn