Ogen strakken strenge vorst

je stem is dun
en glad als ijs
geeft geen enkele emotie prijs

ogen strakken
strenge vorst in het
donkerblauw van koude luchten

toch breek jij
als ik smelt en
eindelijk mijn lente toon

jij schotst wat scheef
in kruiend ijs
ontdooit dan tot een warme droom