Legoblokken zonder thuis

de treden kraakten nog
hun eigen melodie
toen ik naar boven liep

het was geen lopen
maar ik sloop
in pure nostalgie

voelde hoe
het spinrag van de tijd
aan mijn handen bleef hangen

in de verste hoeken
rommelde het avontuur
schatten van het eerste uur

nog stond de kist
onder de gebarsten ruit
maar het uitzicht was verdwenen

in de polder
is de stad verschenen
als legoblokken zonder thuis