De zee

Ik sta aan het mooie strand
en zie de grote wijde zee.
Wieg met de golven mee.
Mijn voeten zakken in het zand.

Ik geniet van het golven spel,
dat steeds weer anders wordt.
Soms hoog en breed, soms kort.
Soms langzaam, soms ook snel.

Het blijft mij maar boeien,
en vraag me af hoe het kan.
Ik krijg er nooit genoeg van.
Het water blijft aldoor stoeien.

Prachtig deze grote blauwe zee.
Uren kan ik er naar staren.
Naar die woelige baren.
In gedachten dobber ik steeds mee.

Stil word ik van de grootheid.
Van al dat bruisende water.
Van het bulderende geklater.
En ik denk aan Gods majesteit.

God die dit alles gemaakt heeft.
Zee, land, lucht en winden.
In de natuur is ook Hij te vinden.
God is het die ons dit alles geeft.

God zij geprezen dag aan dag.
Om Zijn onmetelijke macht.
Om Zijn heerlijkheid en pracht.
Dat een ieder dit ervaren mag.