Verdronken verdriet

Mijn lichaam tintelt.
Een Koude rilling.
Ik moet niet denken.
Maar alles gaat vanzelf.
Ik moet stoppen.
Maar ik ben al te ver weg.
Om uit dit diepe getrokken te worden.
En ik zie, en ik beleef.
Hoe ik langzaam verder zak.
Ik verdrink in mijn eigen verdriet.
In de gedachtes die mijn leven laten leiden.
Een enge droom waarin ik leef.
Waar ik niet meer uit kan komen.
Een schreeuw om hulp.
Maar niemand die me wil horen.
Omdat ik al ben verdronken.
Verdronken in mijn verdriet.