Gefaald

Ik denk dat ik de gene was die steeds maar weer bleef hopen.
Had ik dat maar niet gedaan, dan was het nooit zo gelopen.
Was het dan nu anders en waren we dan nog vrienden?
Waren we dan nu nog samen? Of waren we dan geliefden?
Zoveel vragen in m'n hoofd waarop ik geen antwoord krijg..
Ik kan het niet meer aan, je blijft rondspoken door m'n hoofd.
Moet ik het achter me laten en moet ik verder?
Of komt het allemaal goed en maakt het ons alleen maar sterker?
Moest het nou zo gaan zoals het liep en kon het nu niet anders zijn?
Mischien lag het wel aan mij..
Sorry, lieve schat, ik heb gefaald,
mischien is het wel beter zo en hoorde het wel zo te gaan..