Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het sombere meisje
Er was eens een meisje
alles werd haar teveel
maar voordat iemand het merkte
was ze weg van het toneel
ze rende van het podium
ze rende uit de zaal
zo hard ze maar kon
en verdween in het niets
aan de horizon
ze liep maar door
het werd donker
ze wilde verder gaan
strekte haar armen uit
onder volle maan
ze bleef zo staan op haar tenen
armen omhoog
en ze was verdwenen
waarheen weet ik niet
ze is weg van haar verdriet
er was eens een meisje
alles werd haar teveel
maar voordat iemand het merkte
was ze weg van het toneel
Je bent gegaan
wist ik maar waarom.
jij had er geen zin meer in
dus je bent gegaan
wij wouden je helpen,
jij wou geen hulp
jij heb ons hier alleen gelaten,
hou van je, mis je
Ik wil zo niet langer leven.
waarom?
Ik wil zo niet langer leven
Ik kan het niet meer aan
Ik zou zo graag sterven
Waarom laat God me nog niet gaan?
Omdat er mensen zijn die van me houden
Omdat er mensen om me geven
Omdat andere het niet aankunnen,
als ik niet meer zou leven.
Ik leef dus voor een ander
Moet het zow van God?
Dit gevoel moet snel verdwijnen
Want ik ga er langzaam aan kapot.....
Het maakt niet uit ..
Ze heeft een kras in haar agenda, waar ooit een hartje stond
Bij de naam van een jongen, die ze destijds wel leuk vond
Ze heeft een litteken op haar schouder, ze was gevallen van haar fiets
Nadat haar vader ze samen had gezien, hij vond haar vriendje maar niets
Er zit een vlek in haar broek, van toen ze struikelde en viel
En de koffiepot liet vallen, ze vond zichzelf een debiel
Ze heeft een litteken achterop haar hoofd, nadat haar vader geen koffie kreeg
Ze gaf hem wel een kopje, maar het kopje was leeg
En zij, zij heeft haar lichaam gemarkeerd staan met tekens van verdriet
Weggestopt, verborgen zodat niemand ze ziet
Ze heeft een snee door haar pols, na dat ze viel van het dak
Toen de medicijnen niet werkten, die ze nam voor het gemak
Nu geeft ze een feest voor haar vrijheid
Ze heeft nu eeuwige rust
Het geeft niet dat er niemand is
Die haar afscheid kust
Het maakt niet uit dat jullie er niet zijn
Jullie wisten immer niets van haar pijn
Het maakt niet uit dat je er niet bent
Je hebt haar immers niet gekend
Koud.
Je ogen zijn groot, je lichaam is koud.
Het is de dood, waar jij van houd.
Je geeft het niet toe, want je bent bang.
Maar je bent moe, je bent hier al te lang.
Als een geest beweeg je je door je huis.
Je woont er wel maar bent er niet thuis.
Als een zombie, langzaam en sloom.
Je wacht nog altijd op een mooie droom.
Ik wil weg.
Ik wil weg , ver weg van hier
Het leven zeugt , wat nouw plezier
Ik doe alsof het me niks kan schelen
Maar dit leven begint me behoorlijk te vervelen
Soms...
Soms zie ik het niet meer zitten
dan wil ik gewoon voor altijd pitten
Misschien dat ik mezelf maar moet vermoorden
ik kan het niet anders verwoorden
zie het gewoon niet zitten
ik denk dat ik maar voor eeuwig ga pitten
Geen afscheid
Jij nam donderdag geen afscheid
Jij maakte er een einde aan zonder het ons te vertellen
waarom heb je dit gedaan?
wij houden van je
en dit wist je
jij wist dat wij er voor je zouden zijn
het knaagt aan me dat ik niet in ben gesprongen
ik wist donders goed dat jij niet meer wou leven....
misschien durfde ik het niet te geloven
niet te geloven dat je inderdaad zelfmoord zou plegen
ik heb je gewantrouwd
ik heb spijt spijt omdat ik je niet ben komen halen
ik had dit allemaal kunnen voorkomen
ik mis je
wil bij je zijn
ik was gisteren ook bij je
maar het was kil
de kamer was koud
jij was bevroren
k heb je nog veel vertelt
alles wat is nog noo9it eerder had durven zeggen
had ik het maar wel gedaan
misschien zag je dan de nut van t leve
en had je bij ons gebleven
Micha ik hou van je.....
ik zal je niet snel op komen zoeken
maar ik beloof je....
dat ik ooit ook boven ben...
en dat jij dan de eerste bent die van mij een kus krijgt...
want jij verdiende dit niet
Toe maar, doe maar
toe maar, schreeuw maar
schreeuw maar, ik wil dood
toe maar, sluit je ogen
toe maar, doe maar een ander pijn
niet meer zal je de tranen zien
die vallen als jij ter aarde
wordt gelaten, toe maar, doe maar
wat kan jou dat nou schelen
jij bent er niet meer
de pijn die achter blijft
hoef jij niet te verdragen
denk nu maar, mens, wat klets je nou
nou, denk dat maar
ik laat nu een traan voor hen
die de dood
ongevraagd kwam kussen
voor hen die moesten gaan omdat ziekte tol kwam eisen.
stikten in verdriet
omdat ze wouden leven met hun zorg en pijn.
huilden om hen
die ze ongewild moesten verlaten
omdat ze wisten van de pijn
die er bij sterven
wordt achter gelaten
toe doe maar
Langzaam..
langzaam dring het tot me door, wat jij net tegen me zei.
langzaam zei je maar drie woorden : ik wil dood,
nooit geweten wat jij echt voelde, er nooitecht achter gekomen. maar laat me hier niet achter, laat me leven , leven met jou
en laat me niet achter, in de regen en kou..
langzaam dringt het dieper tot me door, die drie kleine woorden:
ik wil dood
Niemand..
ik ben alleen
in mijn huis
niemand komt naar me toe
dus ik zit achter de buis
ik stort bijna in
ik voel me zo eenzaam
ik voel mijn tranen lopen
toen ben ik doood gegaaan
niemand kwam naar mijn begrafenis
dat wist ik maar al te goed
niemand DURFDE te komen
want overal lag bloed
Denk na!
Melanie
Je kan het je familie niet aandoen om zelfmoord te plegen.
Ik kan er over meepraten, mijn tante heeft het gedaan
en zij dacht ook dat niemand om haar gaf.
Maar daardoor gaat het nou ook erg slecht met mijn andere tante
en denkt er ook vaak aan om er een einde aan te maken.
Het is al 7 jaar geleden dat ze is overleden
maar ik denk elke dag aan haar.
Dus, stel je voor hoe je moeder zich zal voelen
en zal erg veel schuldgevoelens krijgen.
Doe het alstjeblieft niet, ik wens je veel sterkte toe
en aan de beslissing die je neemt.
Denk er heel goed over na.
Vraag aan God
Waarom... Wilt mijn leven niet stoppen?
Waarom... Wilt mijn hartje niet stoppen met kloppen?
En huil ik nachten lang?
En word ik alleen maar doodsbang.
Waarom... Doe ik alleen maar mensen pijn?
Waarom... Moet het toch altijd zo zijn?
Het is beter dat ik niet meer besta!
En voorgoed weg ga!
KUS... aan de mensen van wie ik hou,
Vaarwel... en misschien tot gauw.
Ik hoef niet meer te leven.
ik wil niet meer leven
wat heeft het leven mij te geven
Ja het enigste is veel verdriet
En niemand die dat ziet
Nee zo wil ik niet meer door
Hier leef ik toch niet voor??
Tenminste ik niet
Het leven geeft me toch alleen maar verdriet
Ik hoef ook niet meer te leven
Er zijn geen mensen die om me geven
Ze denken niet eens aan mij
nee niemand geeft om mij
Als ik me rot voel..
als ik mij rot voel
kras ik in mijn arm
niemand begrijpt wat ik bedoel
maar mij maakt het warm
die brandende pijn,
vind ik fijn
moet het zo mijn hele leven zijn???
Sorry...
Met een stukje glas in mijn hand,
Zat ik op de grond.
Denkend over het leven,
waarom ik ook alweer bestond
Ik kon geen reden vinden,
Waarom ik niet zou gaan.
Ik had geen vrienden om me heen,
Niemand liet om mij een traan.
Voorzicht snee ik me met het glas,
En maakte nog een litteken in mijn huid.
Weer een stekende pijn erbij,
Maar een stukje verdriet eruit.
Ik bleef net zolang snijden,
Totdat mijn verdriet weg was.
En nu hebben jullie me hier gevonden,
Met in mijn hand dat stukje glas.
Begrijp me niet verkeerd,
Het is beter zo voor iedereen.
Er was niemand die om me gaf,
Ik had toch geen vrienden om me heen
Kijk ik naar uit ...
ik kijk uit naar het einde,
naar mijn verlossing,
weg van alles,
van alle last en problemen,
gewoon geen verdriet meer.
ik wil weg van iedereen,
van elke persoon,
afscheid nemen,
gewoon vertrekken,
op een eeuwige reis.
als ik vertrek,
dan is iedereen blij,
niemand moet mij nog aankijken,
niemand moet mij nog zien en voelen,
iedereen is verlost.
de dood is mijn enige uitweg,
het brengt mij naar een betere wereld,
waar ik gelukkig kan zijn,
en waar ik kan leven.
de donkere wolken zullen verdwijnen,
en de zon zal gaan schijnen,
ik zal kunnen lachen
en plezier maken,
want nu doet het pijn.
mijn uiterlijk doe ik pijn,
om de innerlijke pijn te verzachten,
maar het helpt niet meer,
het gaat niet meer,
alles is te moeilijk en te hard.
ik weet het niet meer,
het enige dat ik weet,
is dat ik dood wil,
dood,
op een wolkje naar de hemel zweven,
sterke witte vleugels beschermen mij,
een engel zal ik zijn,
ja daar kijk ik naar uit...
............
...
Lieve...
Als je deze brief leest
dan ben ik er niet meer.
Dan heb ik het mooiste en het liefste
wat ik op deze wereld heb gekend achtergelaten:
jou.
Met jou heb ik alles willen.
je was zo teder, zo zacht maar ook zo kwetsbaar
Er was zoveel moois dat ons verbond
maar het mooiste kon ik niet vertellen,
ik durfde niet
ik wou je niet zien huilen
ook nu ben ik bang dat ik je pijn doe
terwijl ik dat helemaal niet wil
Ik ben zwanger, ik draag je kind
Het maakt me blij, maar ook heel verdrietig
blij, omdat ik iets van jou meeneem naar de overkant
verdrietig, omdat het kind zijn vader alleen van heel ver zal zien
van hierboven of van waar ook
ik weet dat ook jij verdrietig zal zijn als je dit leest
maar misschien ben je net als ik ook een beetje blij
blij dat je voor altijd vader bent
blij dat je mij en je kindje gelukkig hebt gemaakt.
Dag lieve papa