Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Geen hoop meer
Geen hoop meer
Dat je overleeft
Het doet zo zeer
M'n lichaam beeft
Mijn kleine vriend
Met je prachtige lach
Dit heb je niet verdiend
Ik weet nog dat ik je
voor het eerst zag
We waren zo blij
Dat jij werd geboren
Je lag in de armen bij mij
En nu zijn we je verloren
Een nieuw leven
Je bent zo'n wonder
Het klinkt zo gewoon
Maar voor ons zo bijzonder
Nu zijn we je al kwijt
We vallen in een zwart gat
Ik heb zo'n spijt
Dat ik je niet langer vast had
Rust zacht ons lief ventje
We zullen je zo missen
Je zult altijd bij ons blijven
We zullen ons niet vergissen
* 7-05-06* hier werd je geboren
* 6-12-07* hier zijn we je verloren
Heel veel kusjes en knuffels
voor mijn lieve kleine vriendje,
ik mis je zo, schatje van me!
Liefs je tante Anne-Will (15)
13 jaar geleden
Morgen ben ik je al 13 jaar kwijt
Je blijft mijn lieve schat, voor altijd!
Waarom heb je dat gedaan?
Hoe kon de dood jou uit m'n leven slaan?
Een touw om je nek was niet de goede keus
Ik mis je zo, het was zo fout, heus!
Maar jij wilde naar het licht
Ik mis je lieve gezicht
Je had pijn en wilde niet meer
Voor jou beter, mij doet het zeer
Ik zak steeds dieper in het verdriet
Het doet zo'n pijn, ik wil dit niet
Ik wou dat ik je terug kon halen
En al je pijn weg kon betalen
Maar dat zal niet meer lukken
Mijn foto aan duizend stukken
Glas in mijn rechterhand
Snee in mijn linkerkant
Alleen om ik je zo mis
En het zonder jou zo stil is!
Lieve opa, ik mis je voor altijd
En ik blijf altijd jouw flinke meid
Paardje rijden op je rug
Ik vond het mooi, het ging zo vlug
Jij was zo lief
Echt een hartendief
Kom terug in mijn leven
Ik zal er alles voor geven
Ooit werd je geboren
*05-12-1994* hier ben ik je verloren
We missen je, mooie droom!
Jij kijkt mee
Trots op mezelf
Blij als ik in de spiegel kijk
Gelukkig als ik om me heen kijk
Want jij kijkt mee
Jammer van de onvoldoende
Toch goed geleerd
Maar niet verdrietig
Want ik weet dat jij in mij gelooft
Een leegte in mijn hart
Een plek op de foto
Een glimlach op mijn gezicht
Want ik denk aan jou
Niets zonder jou
Het is moeilijk voor me om je te vertellen dat ik van je hou
Terwijl ik over je graf gebogen sta
En ik weet dat ik je stem nooit meer zal horen
Waarom heb je me verlaten
Waarom kon je niet gewoon blijven
Want mijn wereld is niets, zonder jou
Nu weet ik niet meer wat ik met mezelf aan moet.
Nooit meer..
Het voelt nog steeds raar,
om te weten dat jij er nooit meer zal zijn.
Enkel in herinnering en onze harten.
Nooit meer een lach van jou ontvangen,
nooit meer jouw stem horen klinken,
nooit meer jouw armen om me heen.
Waarom haalde God jou hier weg,
waarom gaf hij jou die ziekte?
Nooit een antwoord op mijn vragen.
Ik mis je zo hard, jij was de enige die me verstond.
En alweer rolt er een traan over mijn wang.
Ik weet, we hadden vaak ruzie maar toch, we gaven om elkaar.
Ik om jou, jij om mij, en dat blijf ik doen omdat jij het bent.
Ik wou dat ik je sorry kon zeggen, voor alles.
Ik zie je later hierboven en dan praten we alles uit.
Ik mis je, Maarten!
Speciaal plekje
woorden schieten te kort
zo'n groot verdriet
'k weet het allemaal even niet
het is zo onbegrijpelijk
jouw vrolijke lach
jouw enthousiasme
jouw lieve koppie
'k zal dat nooit meer tegen komen
toch weet ik dat je hier nog ergens bent
dat je ons allemaal kan zien
dat je lacht om onze rare fratsen
en met ons mee leeft als er iets is
nou lieve joost, ik zal je zeggen
'k zie jou ook elke dag
misschien niet in levende lijve
maar...
wel in dat speciale plekje in mijn hart
en dat zal er altijd blijven
Simon
Ik huil om de stilte na jouw bestaan,
het verdriet, dat er geen afscheid was
Ik huil omdat jij zo eenzaam bent gegaan,
omdat de dood jou zo plotseling heeft verrast
Ik huil om jou, die zo van het leven hield,
de zon en de warmte op jouw gezicht
Ik huil, want jij leefde intens en zo bezield,
nu leef je verder in mijn gedicht
Ik huil om jou, door de dood gevangen,
en voel de leegte van geen afscheid
Ik huil om de pijn van mijn eindeloos verlangen,
alleen mijn tranen volgen jou in de eeuwigheid.
Simon, ik hou van je.
Morgen
Morgen weer een dag zonder jou.
Weer een dag zonder jouw lieve lach.
Zonder jouw handen die me omarmen.
Zonder die ogen die me diep van binnen raken.
Je bent er niet meer.
Maar je liefde zal er voor eeuwig zijn.
Die stoel die van jou was.
Die stoel die nu leeg is.
Voor eeuwig.
Wij, die het zo goed met elkaar konden vinden.
Wij, die elkaar zo graag zagen.
Die wij zal er voor altijd blijven.
Oma, ik mis je
lieve oma
je bent op moederdag dood gegaan
maar in mij hart blijf je altijd bestaan
waarom ben je weg gegaan
ik mis je zo erg
ik wil dat je terug komt
ik kan niet zonder jou
omdat ik veel van je hou
Zwart
jij had nog zo'n fantastisch leven,
maar dat jij er nu niet meer mag zijn
doet nog steeds ontzettend pijn.
Mijn leven is nu zwart,
maar je bent voor altijd in mijn hart
Als tranen een trap konden bouwen
niemand ziert de pijn
altijd houden van
maar nooit meer bij je zijn
als tranen een trap konden bouwen
een herinnering een brug
dan klom ik naar de hemel
en bracht ik je terug
lieve opa...
Die ster
Nog heel soms voor het slapen gaan,
ga ik even voor het venster staan.
dan denk ik aan Gwennie,
hoe het met haar is gegaan.
toen die avond met die sterren.
Die allang niet meer bestaan.
Wist je toen al dat je dood zou gaan?
Ergens tussen venus en de grote beer,
staat een ster die, al bestaat hij dan niet meer.
Nog heel goed is te zien
en wie weet misschien
is die ster....
Zonder hem
ik zit in ’t donkere licht
en tranen glijden langs mijn gezicht
zo vaak hebben ze het tegen me gezegd
zo vaak hebben ze 't me uitgelegd
maar geloven, wil ik niet
ik heb zo'n verdriet
ik wou hem niet kwijt
ik wou dat hij bij mij bleef voor altijd
mijn leven is nu gewoon vernield
omdat ik zoveel van hem hield
zonder hem kan ik het niet aan
ik kan alleen niet verder gaan
kon ik maar voor altijd hem je zijn
oh, wat doet dit ongelooflijk veel pijn
na al die tijd besef ik nu pas
wat hij eigenlijk voor mij was
de wereld was mooier met hem erbij
hij was mijn zon, hij maakte me blij
maar, nu is hij verdwenen
en iedereen moet afscheid van hem nemen
maar afscheid nemen kan gewoon niet bestaan
en langs mijn gezicht glijdt weer een traan
Vang één traantje
Vang één traantje
Vang één lach
Hou ze bij je hart
De hele dag
Niemand kan begrijpen
Hoe het voelt
Ik kan niet bepaald zeggen
Ik weet wat je bedoeld
Vang één kusje
Vang één hand
Hou ze in gedachten
De hele dag
Ik heb voor je gehuild
Ik heb voor je gebeden
Ik heb je nooit ontmoet
En niet voor je gestreden
Je zal nooit mama zeggen
Of tante Evelien
Ik zal je nooit vasthouden
En zelfs niet even zien
Dus vang van mij een traantje
Vang van mij een lach
Vang van mij één kusje
Dan zeg ik je gedag
Slaap zacht lief engeltje
Je hebt wel echt bestaan
Je moest alleen veel te vroeg
Gaan daar waar wij ooit gaan
Spoel maar weg
Spoel maar weg met al je tranen
Spoel maar in de rode zee
Waar ga je heen met al je vragen
En wie gaat er met je mee
Alles was al uitgestippeld
Heel je leven vanaf dit moment
Maar jij kon niet langer blijven
Gezien jij niet compleet bent
Spoel maar weg met al je tranen
Spoel maar in de rode zee
Waar ga je heen deze dagen
En wie gaat er met je mee
Misschien was het dan toch beter
Jij was vast niet echt gezond
We hadden op je gehoopt en gewacht
Totdat jij nu verder kon
Als jij dan, zo klein als je bent
Een plekje in de hemel krijgt
Als een engeltje van liefde
Bewaar dan ook een plekje voor mij
Broertje
Als ik 's avonds lig in het donker.
En bittere tranen huil om jou.
Dan stroomt mijn hart over van liefde.
En zijn mijn gedachten alleen bij jou.
Als ik 's avonds lig in het donker.
En zo'n heimwee heb naar jou.
Dan wil ik het wel uitschreeuwen.
Om jou, mijn kleine broertje, waar ik veel van hou.
Als ik 's avonds lig in het donker.
En mijn hart doet toch zo'n zeer.
Dan weet ik mijn lieve broertje.
Wij zien elkaar ooit weer.
Wellende tranen, in mijn ogen.
Zoute tranen, over mijn gezicht,
Stromende tranen,die maar niet willen drogen.
Druppelende tranen, op mijn gedicht.
Rollende tranen, aan een stuk maar door
Bittere tranen, om jou mijn broertje die ik verloor,
Biggelende tranen,al bijna een jaar lang.
Duizenden tranen,over mijn wang.
Mama...
Ik ben pas 22, helemaal alleen.
Ik heb niemand die er voor mij is,
geen ouders om me heen.
Het is bijna kerst, eenzaam en alleen.
mama... waarom ben je dood??
4 ever.
4ever in touch
4ever in my heart
4ever in my mind
4ever by my side
4ever torn apart
4ever your away
4ever gone in this world
but never in my heart
Oma...
Dag lieve oma.
Oma, wat was het gezellig, die tijd
Diep in mijn hart raak ik die nooit meer kwijt
In het ziekenhuis, zittend in uw stoel
Vond ik het maar niks, een saaie boel
Oma, u sliep in, dat vond ik heel erg
Ik heb gehuild een hele tranenberg
Maar voor u was het wel “fijn”
Het bespaarde u een hoop pijn
Ja, heel erg vond ik dat
Ook al bent u boven ons
U blijft mijn SCHAT
In de wolken
Ik was vaak in de wolken
Maar toen schoot jij me neer
Viel keihard naar beneden
Gebeurde me steeds weer
Ben nu wat opgelaten
Net als een ballon
Zweef door lege ruimte
Langzaam naar de zon
Ik zie de mensen kijken
Is geen wolkje aan de lucht
Valt een druppel op de aarde
Voel de tranen van mijn vlucht
Ik was eerst zo stapel maar
Toen donderde ik weg
Sta nu wolkloos aan de hemel
Waar geen schaap hoort wat ik zeg