Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ultieme weerklank
je charisma eiste
doodse stilte in
het flitsend geweld
van je fonkelende ogen
armen omhoog
handen open
vingers gespreid in
een aristocratische pose
lange benen
in de bekende stap
voorwaarts klaar
om verder te gaan
donderend liet jij
het gebrul van de massa
over je komen als ultieme
weerklank van hun dromen
jouw trots
en hun wrok hebben
in een weergaloze
manifestatie gezegevierd
nu zijn de straten
verlaten maar in de
huizen groeit eindelijk hoop
die alles beter zal maken
Rode rozen
Rode rozen zullen van
Klein naar boze dromen in
Een mand verpakt maar zo
Omhulseld en doorsproken dat
De takken dringend vallen en ik
mijn afspraken laat vergallen door
de eenzaam mogen spreken maar
Het geluk is nu verstreken door
De breedte ver verlaten waar
Ik rozen zo ging haten om zijn
Afstand en nabijheid
Maar liever had ik vrijheid en
Nu vecht ik voor de vrede om
Niet de eerste maar de tweede in zijn
Plek te mogen strijden om zo mijn
Angst te laten lijden waar ik
Van klein naar boze dromen
In de leegte zelf laat stromen
Om houvast te kunnen zeggen om
Mij zelf naar jaren
Hier bij neer te kunnen leggen
Tot op het bot
Jouw gedachten blijven
in mij drijven
zij blijven leven
voorbij
voor slechts maar even
ik ben beschadigd
niet te zien op mijn gezicht
alleen te voelen
niet van me af te spoelen
niet los te laten
niet over te praten
ik ben defect
ontzet
kapot
tot op het bot.
Dagelijkse strijd
De pijn in haar ogen
Het verdriet van haar hart
Af te lezen in die blik
En aan het eind van de dag
Die lichte snik
Die doorklinkt in je stem
Wanneer je zegt het gaat goed
Maar ik weet; het ligt aan hem
Dan kookt opnieuw mijn bloed
De man die alles verkloot
Die zich mijn vader noemt
Soms dacht ik; was je maar dood
En liefdevol geweest
Zodat we goede herinneringen hadden
Maar die hebben we niet
Alles is te moeilijk verlopen
Ogen uitgebeten van tranen
Die zich langs je wangen banen
Alsof ze zoeken naar hoop
Hoop die er niet meer is
In onze dagelijkse strijd
Een gevoel, een gemis
Naar een betere, mooiere tijd
Doe ons dit niet langer aan
Je wilt van je kinderen respect
Maar die moet je wel verdienen
Anders kan je beter gaan
Wees dan nu de vader
Die je zou willen zijn
Breng ons weer nader
Tot een leven zonder pijn
Laat je goeie kant overwinnen
In deze dagelijkse strijd
Je kunt niet meer verliezen
Maar je hebt niet de eeuwigheid.
De vijand die vanbinnen schuilt
dat gevoel vanbinnen
hoe ga je ermee om
waar moet ik beginnen
zodat ik deze dag door kom
het leven is zo grijs en grauw
want mentaal ben ik ziek
ik sta in de kou
is er dan niemand die mij ziet?
overal val ik buiten
ik voel mij zo alleen
ik zou het liefst mijn ogen sluiten
zie je niet dat ik het meen?
wanneer is het eens klaar
veel kracht heb ik niet meer
ik ben pas negentien jaar
het doet toch zo'n zeer
elke dag opnieuw dat gevecht aangaan
vechten tegen de vijand die vanbinnen schuilt
ik heb toch niks verkeerds gedaan
mijn hart is gebroken, mijn hart huilt
ik beschadig mijn lichaam
om het maar niet te hoeven voelen
iets waar ik mij voor schaam
mijn emoties overspoelen..
ik leef voor die mensen
die echt wel om mij geven
ik zou mijzelf graag dood wensen
maar ik moet volhouden en verder leven
op hoop dat op een dag
ik hersteld ben van mijn problematiek
ik zeg ik met een lach
ga weg borderline, jij maakt mij niet meer ziek!
Het bestaan
Een knal, een flits, ik zag
hoe ik daar in de greppel lag.
Een ambulance, huilende mensen,
die hopen, voor het beste wensen.
Het is zo gek,
de verkeerde tijd, de verkeerde plek.
Ik sta hier, maar lig ook daar.
Ben ik echt dood, is het echt waar?
Als het mijn keuze is,
wie ik straks mis,
zal ik doorgaan, blijf ik toch leven,
blijf ik knokken of zal ik opgeven?
--
Een gedicht gebaseerd op het boek "Als ik blijf" van Gayle Forman (verfilmd; If I Stay).
Snijden
Snee na snee
Doet het pijn
om te weten dat ik er niet wil zijn
Vechten doe ik niet
Ik heb enkel pijn en verdriet
Toch moet ik verder
Ook al wil ik niet
Toch doe ik het
Omdat niemand het ziet...
Mensenhandel
gebroken ruggen
star en stijf hun
glimlach
waaiend met alle
winden mee
hun ogen neergeslagen
zingend als troost
omdat ze zijn
overgeleverd aan
mensen
die ze meester noemen
ze zijn gebrandmerkt
als waren zij vee
slaafs zijn ze
nog zijn de meesters
niet tevree
ze willen nederigheid zien
zich de baas wetende
niet goedschiks?
dan maar kwaadschiks
Kind zijn in China
de jonge vrouw beklom de heuvels van
Song Pan. ze hield van het landschap
daar zocht ze rust, daar zocht ze
oplossingen bij problemen.
en daar vond ze vaak zichzelf. vandaag
vond ze geen antwoorden en ook geen
rust automatisch vouwde ze haar
smalle handen ineen.
ze wilde dat hun regering anders kon zijn.
groot was haar wens, veel kinderen!
ze boog haar hoofd en huilde bittere tranen
was ze ondankbaar?
haar kleine jongen was een zegen, waarom
kon dat niet genoeg zijn voor haar?
maar elke keer als ze haar ogen sloot dan
wenste ze zich nog een dochtertje, met wapperende
zwarte haren.
Hua zou ze haar noemen haar man was blij met
Wang en was het eens met de geboorte beperking
in hun land; ze kregen nu een fikse beloning.
hij dacht niet met zijn hart maar met zijn verstand.
de jonge vrouw stond op en daalde af, terug naar hun
dorp. daar zag ze haar twee mannen staan zwaaiend
en lachend misschien was het tijd om haar droom te
laten gaan?
De nacht gaat langzaam voorbij..
Het is alweer acht uur in de ochtend,
en ik heb nog geen oog dicht gedaan.
Hoe moet ik de dag doorkomen,
ik heb een drukke dag voor de boeg staan?!
Het is niet dat ik loop te piekeren,
maar irriteer me aan het feit dat ik niet kan slapen.
Ik ben moe, voel me moe, en ben continu aan het gapen.
Het heeft oog geen zin gehad, het tellen van schapen.
Slapen, als ik er over nadenk,
vindt ik het toch wel raar.
Je lichaam heeft een rust pauze,
en je wordt zelfs iets langer in je slaap,
vreemd maar waar.
Ik moet nu toch opstaan, douchen,
en eten..
Al voelen mijn benen en mijn hoofd zo zwaar.
Vanavond als ik thuis ben,
duik ik vroeg mijn bedje in.
Kon dat nu maar,
de tijd van de avond terug draaien, naar het begin.
Soms ben ik onbewust zo moe,
dat ik over mijn slaap heen raak,
en dan heeft slapen bij mij ook echt geen zin.
Wanneer komt de tijd dat ik m'n slaap
'problemen' overwin?
Het is alweer acht uur in de ochtend,
en ik heb nog geen oog dicht gedaan.
Hoe moet ik de dag doorkomen,
ik heb een drukke dag voor de boeg staan?!
Het fijnste van wakker worden, vindt ik het uitrekken.
Opstaan en je armen en benen strekken.
Het minste, dat ik uit mijn warme bedje moet stappen
en zo van huis moet vertrekken.
Ik heb niet geslapen, dus mij hoefde je niet te wekken.
Ik heb niet geslapen, ben geïrriteerd
en daardoor wil ik me het liefste terug trekken.
Ik heb weer niet geslapen, wallen onder mijn ogen,
zie er niet uit, maar probeer niemand verder af te bekken.
Het is alweer acht uur in de ochtend,
en ik heb nog geen oog dicht gedaan.
Hoe moet ik de dag doorkomen,
ik heb een drukke dag voor de boeg staan?!
Blijf vechten
Ik bleef van je houden
Jij niet van mij
Ik vertrouwde jou nog steeds
Jij mij niet meer
Ik bleef je lief
Jij mij niet
En toch bleef ik vechten
Vechten voor die vriendschap
Hopen dat die terug kwam
Maar het is over en voorbij, die mooie tijd
Elke stap die je zet, is een stap naar de toekomst
Fouten, spijt, verdriet, liefde en blijdschap,
het hoort allemaal bij het leven.
Je kan er niets aan veranderen,
wees blij met hoe je leven mag.
Elke stap die je zet is een stap richting de toekomst,
denk na, bij elke stap die je zet.
En iedereen maakt fouten,
leer van het verleden, heb er niet te lang spijt van.
Het leven gaat door, dus maak er het beste van!
Vallen en opstaan knokken en weer doorgaan,
daar draait het leven om!
Rat
Een rare combinatie,
Plezier en pijn,
Als ik aan het trainen ben,
Maar mezelf niet kan zijn,
Ik kan mijn ei niet kwijt,
Mag mijn frustraties niet uiten,
Omdat mijn coach,
Mij buiten zal sluiten,
Want het is jouw woord,
Tegen het mijne,
En dat ga ik niet winnen,
Want jouw woord is het zijne,
Ik ben echt niet de enige,
Die dit telkens zo voelt,
En denk dan ook niet,
Dat wij ingaan op wat jij bedoelt,
Want in ons leuke team,
Loopt een vuile rat,
Ondertussen weet ik,
Wij zijn die rat zat,
Die rat, die daar loopt,
Dat beest, dat ben jij,
En dat maakt ons,
Allesbehalve blij,
Dus begrijp mij nou eens goed,
Het is het woord van ons allemaal,
Tegen dat van jou en de coach,
Dat is waar ik van baal,
Pas je dan toch aan!
En let nou eens op!
Want zo loopt ons team,
Dus in het slob!
De strijd die er loopt,
Die ben ik echt zat,
En die verdwijnt alleen,
Tegelijk met jou, rat.
Strijd in mijn hoofd
De strijd in mijn hoofd,
Gaat verder, gaat voort,
Als ik het vertel,
Vindt men mijn gestoord,
Want de pijn die ik voel,
Doet meer dan verdriet,
Maar geloven gaat men,
Mij never nooit niet,
Maar de strijd die ik lever,
Die wordt niet gewonnen,
Maar door de mensen om,
Mij heen, is deze strijd begonnen,
Moet ik het zeggen,
Ja of toch niet?
Door deze strijd,
Komt steeds meer verdriet,
Geen vrienden meer over,
Geen die mij gelooft,
Niemand die bij me blijft,
Niemand die dat belooft,
Maar ik kan niet verder,
Niet op deze manier,
Want die strijd in mijn hoofd,
Is geen plezier.
Grauw en grijs
Alles loopt moeilijk,
Overal maar pijn,
Het is dan ook niet makkelijk,
Als je probeert jezelf te zijn,
Vervlogen is nu helaas,
Mijn kinderlijke onbevangenheid,
Het geloof in alles en iedereen,
Dat ben ik allemaal kwijt,
Als ik om me heen kijk,
Zie ik alleen pijn en verdriet,
Onder uitbundige vrolijkheid,
Maar dat is niet wat jij ziet,
Jij ziet alles vrolijk,
Overal veel kleuren,
Nooit wat grijs,
Er kan niets gebeuren,
Ik zie het somber,
Alles zwart en grijs,
Niets uitbundig,
De sombere levensreis,
En dan wens ik weer,
Onbevangen als een kind,
Dat vrede en vrolijkheid,
Van de somberheid wint,
Want de wereld die ik zie,
De wereld van verdriet en pijn,
De grote grauwe wereld,
Mag er voor niemand zijn,
Hoe zonde
Geef niet op, is wat ik jou wil zeggen.
Je kan het bijltje er niet zomaar bij neerleggen.
Weet je hoeveel mensen er geven om jou.
Hoe zonde, als je het niet eens proberen zou.
Ik weet het, het is moeilijk, het is een hele strijd.
Maar probeer het lieverd, anders krijg je zoveel spijt.
Geef niet op.
Geef niet op, in deze strijd!
Anders raak je straks alles kwijt.
Want wie opgeeft, heeft verloren.
Dat is niet wat jij wil horen.
Daarom zeg ik nu, zet door!
Ookal denk je, waar doe ik het voor.
Er komt een andere tijd.
Aan het eind van deze strijd.
Het zoute water
ik voel de zee over m'n polsen.
het zoute water prikt.
ik weet niet wat er gebeurt.
ik droom weer
de zee is de ijzerdraad die over m'n polsen snijdt
het zoute water is de pijn,
waar ik heel de tijd tegen strijd
Uiten
Ik weet niet wat het is maar soms kan ik mezelf niet uiten,
Vele opgekropte dingen van binnen willen naar buiten.
Het vreet me op van binnen en ik kan mezelf niet vinden,
heerst er veel onrust en van buiten uit ik stilte..
k zou dit anders willen maar ik praat er niet over
ik zou wel moeten, maar ik heb hier meer vertrouwen voor nodig..
Ik verberg het voor bekende al mijn stress en ellende en beschrijven
vind ik moeilijk dus hoe moet ik het zeggen..
het is een berg van obstakels geen lichtpunt te zien,
en zo zet ik een gezicht op en niemand ziet het verdriet.
Ik zit vaak in me eigen wereld en daar zit het probleem echt,
veel mensen om me heen toch lijkt 't of ik alleen ben..
opgesloten van binnen, gaat niet weg maar dat wil ik.
praten hielp maar met mate praten heeft geen zin meer.
Ik moet er mee leven gebeurtenissen uit het verleden,
niemand kan het wegnemen ze blijven me dwarszitten.
Me lichaam is net een cel, want het blijft maar vast zitten.
Geen recept of medicijn, hiervoor zijn er geen pijnstillers..
De thuissituatie is zeker niet altijd wat het lijkt,
met elkaar gezellig zijn, komt minder voor dan gezeik.
Ik vraag me af ben jij gelukkig? Ja, is wat je zegt.
Of leef je alsmaar in ontkenning en ben je dat niet echt?
En dat ik me niet goed kan uiten daar kan ik niets aan doen.
Ik ben zo'n type, jij ook? Dan weet je precies hoe ik me voel..
Ruzie
Wij gaan naar boven,
wij kunnen het niet aan
Weer dat geschreeuw,
een nieuw gevecht ontstaan
Wij houden onze oren dicht,
wij luisteren er niet naar
Weer dat geschreeuw,
weer dat comentaar
Wij rennen naar buiten,
wij rennen weg van hier
Wij zijn het zat,
wij willen plezier