Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De wereld met Autisme
Dat wereldje waar ik in leef,
Dat wereldje dat niemand begrijpt.
Dat wereldje dat alleen ik ken,
Dat wereldje dat alleen ik begrijp.
Die wereld waar het geluid zo hard is, het licht zo vel en alles zo snel gaat.
De wereld die ik wil begrijpen maar dit niet begrijp.
De wereld die zegt mij te begrijpen maar zichzelf voor de gek houdt.
De wereld die niet ziet dat ze mij niet begrijpen.
De wereld waar mama zo moe is,
De wereld waar mama steeds hoort:
Je moet wat strenger zijn, dan leert ze het wel af.
Voed je kind eens wat beter op.
Kan ze niet eens normaal doen?
Waarom doet ze zo raar?
Die wereld...
De wereld waar ik moet huilen, schreeuwen, kwaad zijn.
Omdat niemand het begrijpt.
De wereld waar ik niet thuis hoor.
De wereld waar ik normaal moet doen.
De wereld waar ze denken dat een pilletje het wel allemaal oplost.
De wereld waar ik zo moe van wordt,
De wereld waar kinderen mij raar vinden.
De wereld die mijn hoofd zo vol laat zitten,
De wereld die mijn niet begrijpt.
Die wereld die als wil weten terwijl ik alleen wil zijn.
Die wereld waar ik het liefst verdwijn,
Dat wereldje waar ik naar toe verdwijn.
De onbereikbare man
Hey onbereikbare man.
Weet je, ik zit weer aan je te denken.
Toen je goedemorgen zei ,
had ik zo een lach op mij gezicht.
Ik was zo blij dat je eindelijk iets tegen me zei.
Het moment
Het moment dat je me aankeek was zo onbeschrijfelijk mooi.
Ik weet dat het waarschijnlijk nooit meer terug komt,
maar ik blijf over je schrijven, aan je denken.
Je zit zo in mijn gedachten en ik denk altijd, wanneer ga je nu uit mijn hoofd,
maar het gebeurt niet, stiekem wil ik dat ook niet.
Ik hou van je, ookal zal je het waarschijnlijk nooit weten.
Het lukt maar niet om je te vergeten, nooit.
Als je ooit
Ik ben bang dat je ooit
verliefd zult worden en dat wil ik niet,
want het zal toch nooit op mij zijn
en het gevoel krijgen dat je hart vrij is
voor iemand anders, dat doet pijn
Gedwongen vrijheid
Negen van honderd keren
Is alles om leren vorm te
Geven aan door te willen
Leven en gehoor ter
Plekke is de kracht
Gekregen ongeacht de
Nood aan de man en
Leven zonder dood is
Mens gedwongen of
Het groen ontsprongen maar
Honderd van de negen
Zegt meer dan leven dus
Verwijderd van de kaarten
Ben aan vermijden en
Verlaten de grond onder
Zeils het einde vond
De laatste kans
Ik had een laatste kans
om je te vertellen wat ik je wilde vertellen.
Maar nu ben ik te laat, je stage is afgelopen.
Ik zal je dan waarschijnlijk nooit meer zien.
Je moet een ding nooit vergeten,
ik zal mijn liefde nooit
aan iemand anders kunnen geven.
Onbereikbaar, dat zal je altijd blijven
Ik mis dat moment dat we deelden,
maar hoe je het ook went of keert,
dat moment komt nooit meer.
Want ik ben hier en jij bent daar,
en hoe hard ik het probeer,
het moment komt nooit meer.
Als ik op jou zou wachten
Als ik op jou zou wachten,
Zou je ooit jezelf afvragen of ik je mis?
Maar ik zou wel iets willen weten,
mis jij mij ook zoals ik jou mis?
Of zal je voor altijd in mijn dromen blijven.
De stem
Vreemd verward
mijn hoofd verzakt
mijn stem ontbreekt
het donker zwart
Haar lach bemind
de stem die wint
het vrij en eenzaam
verlaten kind
Het infaam gekant
mijn afasie land
in luisterend hart
in goede hand
Verbergt de stem
die ik niet ken
in ruime tijd
naar wie ik ben.
Luchtspiegeling
Ik wacht op de bus die mij naar jou zal brengen.
Het haltebord met je plaatsnaam kleppert in de wind.
Ik wacht al zoveel uren.
Bestaat je stad niet meer?
Besta jijzelf niet meer?
Aan de schaduwkant van de straatweg
loop jij mij tegemoet.
Als je mij hoort roepen,
lost je beeld weer op.
Ik betast de letters van je woonplaats
op het zwiepende haltebord,
kille, zwarte tekens,
die jou niet bij mij brengen.
De bloemen die ik je wou geven,
leg ik neer aan de voet van het bord.
Communicatie
Je lijkt oneindig ver van mij.
Toch krijg ik je moeiteloos hier.
Eén ding brengt je terstond nabij:
een getal op een stuk papier.
Ik heb aan tien cijfers genoeg
om je stem en oor te vangen,
maar ik doe wat men zwijgend vroeg,
dus knevel ik mijn verlangen.
Ik trek me terug met een gedicht
en slinger hieruit woorden
in het schimmige gezicht
van die mij nimmer hoorde.
Mislukte sms
de dichtvorm vraagt om spaties meer dan letters
ik dwing mijn vingers te gehoorzamen
hoe kan ik je anders snel bereiken
als jij de telefoon niet opneemt
en e-mail niet beantwoordt?
geef mij een ander antwoord dan ok of xxx
neem mij niet kwalijk dat mijn sms zo lang is
Je bent vaak zo ver weg
je bent vaak zo ver weg,
onbereikbaar ver.
ik verlang zo heel erg naar je
het kan niet lang meer duren,
dat weet ik zeker.
lieveling, blijf niet meer weg
maar kom spoedig bij me
zonder jou is het moeilijk
ik weet dat jij naar me luistert
en me nooit vergeet
onze liefde zal groots zijn
we zullen heel blij en dankbaar zijn.
ja, we zijn voor elkaar bestemd
liefste schat, als ik aan je denk
dan word ik heel blij.
en gelukkig.
Waarom..
Ik ben moe,
moe geworden van jouw aanwezigheid!
Het is nu een feit,
een feit dat ik jou liever vermijdt.
Ik hoop dat dit gevoel wel slijt,
wel slijt want ergens wil ik jou niet kwijt.
Waarom steek ik tijd geld en energie in jou,
als jij toch niks waardeert?!
Waarom trek jij alles op jezelf,
en zie jij alles zo negatief en verkeerd?!
Waarom moet ik alles uit jou trekken,
en zeg jij niks van wat jij eigenlijk echt vindt?!
Waarom trek jij je terug,
als jou iets niet aanstaat of iets niet zint?!
Waarom doe jij zo,
waarom ben jij zo ingesteld?!
Waarom luister jij niet,
als iemand het beste met je voor heeft en je dat vertelt?!
Waarom neem jij iets niet aan,
waarvan jij iets kan opsteken en kan leren?!
Waarom hou jij niet van jezelf, sta je voor niks open,
en draag je bijna altijd dezelfde schoenen en kleren?!
Ik ben moe,
moe geworden van jouw aanwezigheid!
Het is nu een feit,
een feit dat ik jou liever vermijdt.
Ik hoop dat dit gevoel snel slijt,
snel slijt want een ander wil ik hierdoor ook niet kwijt.
Hoe veel langer nog?!
Ik weet hoe het is om er alleen voor te staan.
Is dit dan meteen mij beslissing om jullie te laten,
en om alleen verder te gaan?!
Dag in en dag uit, heb ik verdriet
door de pijn die je mij hebt gegeven.
Grote woorden en kleine daden,
van alles wat je tegen mij zij en beloofde,
daarvan is niks meer overgebleven.
Je weet ik ben een gevoelspersoon.
Ik begrijp niet dat je ''het geluk'' en
deze beslissing overlaat aan jou,
getraumatiseerde zoon.
Begrijp mij nu niet verkeerd,
want ik hou van jullie beide.
Ik ken jou nu tien jaar,
maar hoeveel langer moet ik mezelf wegcijferen
en alles proberen te vermijden?!
Ik weet, tussen ons er is een groot leeftijdsverschil.
Maar ik besef, dat dit het laatste is wat ik had verwacht of wil.
Dit alles weegt zoveel zwaarder, dan alleen een bittere pil.
Ik weet hoe het is om er alleen voor te staan.
Is dit dan meteen mij beslissing om jullie te laten,
en om alleen verder te gaan?!
Enkele reis
ben weer ingestapt
heb het perron verlaten
er was geen hond
wel verval in alle staten
mijn kaartje enkele reis
had geen prijs voor veel bagage
letters spiegelen in het donkere raam
bestemming einde zonder naam
voort denderen we weer
de conducteur komt nog een keer
hengelt voorzichtig naar een praatje
verlegen in zijn eigen plaatje
de wereld lijkt van mij
voel me vrij in alles wat ik doe
maar kan jou nooit bereiken
steeds op reis en god weet waar naar toe
Een eigen web geweven
Een eigen web
heb ik gemaakt
geweven
tot ik nu gevangen zit
in mijn eigen leven
Verdwijnen van dit bestaan
ik heb er al zo vaak
heel even bij stilgestaan
Toch wil ik het zover niet laten komen
maar toch...
ik had zoveel mooie toekomstdromen...
Maar gevangen in mijn eigen web
van ongeluk, verdriet, leed en pijn
zo leid ik nu dit leven...
en toch...
het had zoiets moois kunnen zijn...
Waar bent U toch?
Waar bent U toch Here,
ik zoek U al zo lang,
soms droom ik over U,
en dat doet me dan heel goed,
maar ik zou U wat vaker
willen horen,
dan bent U zo onbereikbaar
zo ver weg,
ik weet dat U gebeden verhoort
op Uw tijd,
wilt u mijn gebeden ook verhoren
lieve Heer.
Dan is het niet meer zo duister in me!
Brynjar..
Onze liefde brengt geluk,
Deze liefde gaat nooit stuk,
Jij maakt mij gelukkig jij maakt een glimlach op mijn gezicht,
Als jij voor mij staat, heb ik meteen het mooiste uitzicht,
Lieve schat, jij weet dat ik om je geef,
Ik ben alleen op deze wereld, omdat ik voor joú leef,
Ik hou van jou, ik hou van jou, ik hou van jou,
Onze liefde is ons voor altijd trouw,
Mijn liefste schat, mijn aller aller liefste schat,
Dit doet me echt wat,
Jij en ik, samen één,
Je weet, ik laat je nooit alleen,
Mijn lieverd, jij maakt mij alleen gelukkig,
Die ene
Elk meisje heeft een jongen waar ze nooit overheen komt.
Die ene, die je aan het lachen maakt.
Die ene, die je vlinders in je buik geeft,
Gewoon als iemand zijn naam noemt.
Die ene, waarvan zijn naam over je hele hart geschreven staat.
Die ene, die je steeds opnieuw vergeeft.
Die ene, om wie je zowel kan lachen als om kan huilen.
Die ene, die je vergelijkt met elke andere jongen.
Die ene, die je onzeker maakt.
Die ene, die je nooit meer uit het oog wilt verliezen.
Die ene, waar je nooit boos op kan worden.
Die ene, die je laat realiseren dat echte liefde schaars is.
Die ene, die zoveel voor je betekent dat je het zelf niet meer weet.
Die ene, die je hart sneller doet slaan.
Die ene, waar je nooit gek van wordt om over te praten of van te horen.
Die ene, waarvan iedereen denkt dat je beter kan krijgen.
Die ene, die je wil vergeten maar niet kan.
Die ene waar je steeds weer verliefd op wordt.
Al zie je hem maar 2 minuten.
Die ene waar je steeds op terug komt.
Ook al ben je verliefd op een ander.
Die ene, die je niet kan krijgen.
En waarvan je weet dat het nooit meer iets zal worden.