Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Resoneert een droom
ik heb gisteren
muziek laten schallen
de loftrompet gestoken voor hem
maar natuurlijk is
de melodie van ons allen
de instrumenten zijn gekend
jouw rol in het orkest
lijkt niet zo groot
toch weet jij iedere noot
gespannen sta je klaar
volgt mijn klein gebaar
in opmaat gaan we samen
jij sluit het stuk
met een schitterende toon
de triangel resoneert een droom
Zijn testament
er was geen ziekbed
enkel de dood die hij nog had
hij wist het graf met de
narcisten die hij een spiegel gaf
zijn testament
verpakt in maanden zwijgen
maskeert zijn voortdurend
hijgen in de sobere melodie
waarin woorden
eindelijk hun diepte krijgen
op de laatste tonen van een
leven vol futuristische dromen
hij heeft gebroken met
alle standaard spoken uit een
tijd die hunkerde naar vernieuwend zijn
nu alleen op pad zonder existentiële pijn
Een lief arrangement
ik probeerde
stukjes geluid op
het doek te penselen
in het verhaal
van de pigmenten
leefden er velen
heb tonen gemengd
tot een lief arrangement
van meeslepende kleuren
in dansende vormen
kwamen zij langs
wervelend onder mijn hand
een dirigistisch teveel
omdat linnen ging spreken
over diepte en liefdevol leven
op mijn doeken
is de muziek nu te zien en
een stukje geluid heel misschien
Fax naar Radio 10 Gold
Op 10FM
is weer Menno's vertrouwde stem.
Dat geeft zo'n zaligheid en rust,
dan is het net of de uiterste verukking der emoties je kust.
Als Romeo al 10 FM had gehad
had hij Julia niet met minnestreelgezang bekoord
maar had hij de radio onder haar balkon aangehad.
Dan had hij het geluk met 10 FM kunnen bezegelen
i.p.v. een stom geminnestreel onder Juliets raam te prevelen.
Nee, dan Menno van de radiozender
hij beroert je zeer zeker heel behendig.
Want met zijn lieve stem die in iedere huiskamer
van de wakkeren nu klinkt,
weet je zeker dat elke andere zender stinkt
naar commercie, slechte smaak en desorganisatie
Nee, dan 10 FM met hun dagelijkse en nachtelijke prestatie.
Dat is dus de reden waarom ik luister
maar er is nog een reden waarom ik om kwart voor 4
helemaal aan de radio ben vastgekluister'.
Ook voor jou kan dit gebeuren elke nacht weer spannend zijn.
Het enige dat je daarvoor hoeft te doen:
Is een faxje te sturen
dat vindt Menno heel fijn.
Je stuurt deze fax dan naar 010-4201010
en probeert dit elke nacht weer
totdat we je opeens
in een 10 FM t-shirt zien.
Mijn maat is xxl.
Pina Jones en hondje Joep,
(Fax naar 10 gold waar ik een t-shirt mee won).
Poplimerick 9
Een boerin uit Sneek
die veel op een El-vis geleek
die dacht: Nou, voor mijn part
heb ik een Wooden Heart
maar laat mij in mijn beek.
Wooden Heart - Elvis Presley
Poplimerick 8
Een rollende steen uit Laren
kon zijn eigen rollen niet verklaren.
Maar op een dag, dat vond-ie-erg
lag-ie-onderaan een berg
en zo konden wij een "Miss you" ontwaren.
Miss you - Rolling Stones
Poplimerick 5
Soms zeg ik op een vraag die men mij stelt: “Weet ik veel”.
Dat zijn dan oprechte gedachten die ik met je deel.
Want hoe kan ik weten wat ik nooit heb gehoord?
Ik weet; Je vindt het misschien gestoord:
Maar daarom bewonder ik John Lennon's “Nobody told me” heel!
Nobody told me - John Lennon
Poplimerick no 3
Ze is gewoon zo
staat zo fier als ze kan, en O!
Ze bezingt het begrip dat ze eigenlijk zelf nog niet zo goed kent;
Maar maakt het bij iedereen bekend
omschreven als haar “Moonlight shadow”.
Moonlight Shadow-Mike Oldfield en Maggie Reilly.
Poplimerick 1
't Kan je snijden als een mes - zodra haar gave vuur wordt -,
z' Is een danseres die zich vol overgave op haar werk stort.
Voor haar geen kouwe kak,
want z' is een pure maniak;
- Voor haar is ied're dans nog te kort!
Maniac-Michael Sembello.
Poem for Whitney
Ik houd me groot;
want;
Whitney Houston
is
dood.
Ik kan nu wel
een potje
gaan zitten
janken.
Maar beter
nog
kan ik danken.
Want:
Nu is ze boven,
en heeft ze rust.
En is het de laatste keer geweest
dat ze
haar gevoelens
met die rotdrugs
heeft gesust.
The real last dance of Donna Summer
Ze was een hele bekende
Misschien niet gelukkig
maar wel een legende.
Want: Ze had ook een erge ziekte
Dus: of ze wel zo prettig leefde
weet ik niet.
Het is maar hoe je
de woorden
ziet.
Want:
Of zij gelukkig was
weet zij alleen.
Maar haar muziek
bracht mij
wel
vaak op de been.
Ze was de Queen of Disco:
Oh Yeah;
Maar nu is ze niet meer;
That good ol' dance-bebeeeeh.
Maar zingen kon Donna
als de beste;
En dansen:
Want:
Dat deed ze altijd
in haar succesvolle carierre;
Was ze nou in het Oosten, Zuiden
Noorden of Westen.
En nu stil....weg
van alle muziek
ligt zij daar zo dood
als een soort
tragiek.
De muziek valt nu stil;
Ben ik de enige
die op haar begrafenis
dansen wil?
Gewoon uit eerbetoon...,
speciaal voor haar...
Maar...
Nu is ze niet meer hier,
maar ergens anders...
in de hemel...
daar...
John Lennon
John.
Ik mis je,
je muziek, je uitstraling....
ja...alles gewoon.
Maar het leven gaat door,
het lijkt zo doodgewoon....
Maar je bent er niet meer,
dat is een feit.
Je familie en je muziek is er nog wel,
da's gelukkig nog wat,
maar jou zijn we kwijt.
Ik hou je muziek in ere,
want dat heb ik nog over van jou.
Je familie kan zich in de muziek
ook nog flink weren.
En jouw en hun muziek
troosten me dus zodanig nou.
2008.
John Lennon, 1940-1980.
No, no no!
It's 28 years ago,
they shot John Lennon down.
The king
had lost
his crown.
No longer alive,
only left
his music, his 2 sons
and his wifes.
His music and family
will live on,
so John's not reallly
only gone....
2008.
In een snelle beat
er is geen klarinet
die nog klagend huilt
als liefde even pruilt
trompetten worden
niet gestoken want er
gaat geen klank naar boven
tenor en alt zijn
uit het zicht verdwenen
toen rappers zijn verschenen
het is de tijd
van rauwe woorden
in een snelle beat
hese stemmen van
wat dronken gasten
en een verlopen griet
lasers rook en stroboscoop
hun gezichten grimassen
de schaduw van de kleine dood
In gloedvol animeren
ik kan niet zingen
toch hoor en voel ik diep
van binnen het mooiste lied
gecomponeerd
met noten van de zomer
tot een warme melodie
een aria die
dieprood kleurt van
bloemenharten in de zon
zacht wiegend op
speelse vlaagjes wind
die in refrein zijn oorsprong vindt
de einder trilt
in gloedvol animeren
zomer gaat zijn hooglied proclameren
Een dwarse streek
nog staan de instrumenten
wat donker afgesteld
want somberheid was troef
maar uit de bak
trekken toch al snel
hoge tonen aan een speelse bel
een dwarse streek
over slaperige snaren brengt
het pril geluid niet tot bedaren
zij lijken nog ontstemd
maar als de zon gaat schijnen
zullen dissonanten zo verdwijnen
dan gaat het lentelied echt bruisen
laten violen koude beekjes warm ruisen
schalt een trompet de restjes winter weg
Muziek uit mijn hart
ik kende de muziek
van het leven nog niet
pingelde af en toe nootjes
veelal tot ieders verdriet
zomaar zonder melodie
in een verkennen van
ritme en maat kwam
de klank soms tot een akkoord
maar vaker bleek
het een dissonant van
de ergste soort
tot ik jou hoorde spelen
sereen en zuiver
wees jij mij de weg
om ook wit en zwart
respectvol te componeren
jij hebt mij de kennis
en kunde gebracht om
met muziek uit mijn hart
het bestaan te harmoniseren
Romantisch belicht
ik zag je dansen
in zwart wit
mijn vingers op de toetsen
het klavier romantisch belicht
ik keek je aan
jij liet je gaan in
frank en vrij bewegen
op mijn melodie van dromen
ik wist dat je zou komen
na het laatste akkoord
je ogen nog in hogere sferen
een lach die mij applaus offreerde
weer gaan mijn handen
over het warm zwart wit
uiterst langzaam kus ik teder
de muziek van je gezicht
Parelde haar tonen
ik hoorde
ongeslepen diamanten
in het gemengde koor
de sopraan
parelde haar tonen
reeg het snoer tot melodie
esoterische intensiteit
verwijlde in de ijlte
kwam vol terug in het refrein
waar samenzang
de edelsteen ontving
als kroon op hun muziek
die door een ovationeel applaus
de hoogste lof kreeg
van een laaiend enthousiast publiek
Zonder rammende beat
nooit meer
hoor ik muziek
zonder rammende beat
hoe sneller hoe beter
opzwepend en heter
met activerende pil
ik wil harmonie
in een melodie en niet
de hysterische dram
geen dwingelandij
van de tam want mensen
houden dat ritme nooit bij
mag ik bewegen op
het geluid van zon en wind
gelukkig zijn als een kind
laat mij dansen zonder
te schokken geen kater
en later last van de brokken
De flowerpowermeiden
kuiven zijn weer gladgestreken
kistjes achteloos weggesmeten
orde klinkt als een refrein
maar af en toe jankt een gitaar
krijgt het drumstel weer de stuipen
in een spasme van voorheen
dansen beat en rock hun ruige tijden
in een nostalgische revival van
provo en de flowerpowermeiden
de sax klaagt weemoed
en huilt langzaam uit als
vergane glorie de tent weer sluit