Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Nooit geziene gnomen
het lijkt wel of
ik ben verzand op
een eindeloos strand
om zandkorrels
te tellen in een
maandenlange
steenkoude nacht
verloren is mijn
ooit zo warme
perspectief
de handen in
verband uit
vroeger normen
en waardeland
op straffe van
de hel zijn toch
de liederlijke dromen
gekomen want ook
wij verzonnen de
nooit geziene
gnomen er snel bij
traditie en vertrouwen
de fundamenten van
een relie opvoeding
waarin de vrijheid
van zelf inzichtelijk
handelen als laatste
hoop je wordt ontnomen
en je vast zit aan de
maatschappelijke
wangedrochten de niet
ontbindbare huwelijken
de eeuwig trouw belofte
en het embargo op
seks voor het huwelijk
religie en maatschappij
hadden alles met controle
dichtgetimmerd
voordat je het wist
was die verbintenis
de enige escape
naar een vrij stúkje leven
Een klein fortuintje
het is mijn
seizoen de
lente die
opkomt als
een bloem
kleuren en
geuren die alles
zachter maken
in aromatisch
voorbijgaan
zo ook de
aantrekkend
dansende wind
die alles even
aantrekkelijk vindt
die ook groeit
en pittig zal
aanwakkeren
na een lange
stille mistige rust
die de lente
in blad en steel
in groeispurt naar
boven zet voor zon
die de hoofdprijs won
wij driften mee
in deze stevige stream
die ons up zal daten
naar het bosje dat
een klein fortuintje kost
Ik draag mijn lot als man
Ik draag mijn lot als man
Zolang ik leef, zolang ik kan
Elke dag is een strijd
Ik kom er nooit meer overheen
Al slijt verdriet met de tijd
Pijn slijt nooit
Om te overleven
Kun je niets anders
dan verder gaan met je leven
Stroggels in het leven
Stroggels in het leven
De strijd is gestaakt
Voor altijd een zorgenkind
Zo hebben ze mij gevormd en gemaakt
Mijn ouders, familie en vrienden
hebben veel met me te stellen gehad
Er zit veel verdriet in mijn hart
Noord Oost Zuid West Nederland
Noord Oost Zuid West Nederland
Ik heb door alle steden en dorpen al gezworven
Heb het leven al gezien
Dat is het veel bewogen en turbulente leven van Danny van Strien
Goed gedaan Fouten gemaakt
Het heeft mezelf het meest geraakt
Ik ben zeker niet slecht
Maar het leven is geen film maar levensecht
Met het Vliegtuig naar Spanje
Met het vliegtuig naar Spanje
Dronken van Amsterdam naar Malaga
Door naar Torremolinos en een vijf sterren hotel
Dus ik ga niet zitten treuren
Met mijn privé Sponsor en Privé Chauffeur kan niets gebeuren
Want wil je met Danny van Strien gezien worden
dan hangt daar een prijskaartje aan
Zielloosheid en entropie
ik heb de
geesten
zien ontwaken
na een halve
evolutie slapen
in ontluikende
potentie op zoek
naar bloemen
met de mooiste
kleurfrequentie
zij dachten in
de hemel te zijn
verlost van dodelijke
ziektes en zware pijn
maar de aarde was
nu anders gekleed
na een volledige
ontluistering van
de schoonheid der
schepping restte
de zielloosheid
en entropie op
alle gebied in
zichtbare chaos
in een vaag begrip
wisten zij zich nog
net hoeder van de
mensen planeet
alleen wat daarvan
over was na de
roofbouw gepleegd
door alle generaties
de geesten zijn
gekoppeld in een
noodplan om het huis
van de mens te redden
door de bewoning
van de aarde en het
leven daar voor alles
weer mogelijk te maken
Stukjes lente
ik zag haar
dwalen met
een lach om
intakte zonnestralen
te rapen en
daarmee nu al
stukjes lente
te maken
voorzichtig
lopend om het
snelste voorjaar
niet kapot te
maken want
ieder jaar heeft
weer zijn eigen
kleurpalet en
diverse
snuisterijen
waar blauw wit
en geel vaak
overheersen
in het groen is
rood en paars veelal
in de minderheid
omdat zij niet zo
veel van licht en
langdurige
zonnewarmte
hebben genoten
dan de bloemen
uit de eerste
wat oudere loten
In deemoedigheid
ik hoorde ze
schuifelend
naderbij komen
zag hoe stilte
haar hand op
zijn arm stuurde
waar hij al lang
in een vage einder
tuurde in een wereld
die hem vergeten was
hem niet meer zag
als medemens
zij kenden hun
plaats al een leven
lang in deemoedigheid
dicht bij hem en het
voelde als vroeger thuis
met hun voorouders
die hen in voorleven
normen en waarden
hadden gegeven
voor een plaats als
mens onder de mensen
zonder aparte wensen
Warm rood bloeiden
ik voelde hoe
mijn huid
verstrakte
zag de
naald flitsend
wegglijden in
alle kleuren
rood die
warm bloeiden
in de reflectie
van de licht
opvangende
kleuren die de juiste
bestanddelen in
het plasma hadden
en die dus
een nadere
beschouwing
nodig hadden
in deze scene
waar soepel
getrainde vingers
de rust van de klus
professioneel
tentoonspreidden
kregen ogen en
gezicht weer de
aandacht die
door de kleine
ingreep werd gemist
in plaats van handen
aan het bed werden
kleine litanieën opgezegd
die in de tijd hun melodie
helaas kwijt waren geraakt
Een sprankelende jeugd
waar zwart
het einde jaar
nodig heeft om
van grijs naar wit
op te lichten
spartelt jouw
haar tegen en
krult wispelturig
alle kanten uit
waarbij er
kleine natuurlijke
witte golfjes in
het donker winters
meerstromenland
mee wegvloeien
die speelsheid
heeft jouw haar nooit
gekend ondanks
de uitstekende
verzorging
maar het lijkt
of het in een
nieuw sprankelende
jeugd zichzelf weer
uitstekend kan vinden
Helaas
de kindersterretjes
zijn snel vlotte meiden
geworden die precies
weten hoe zij zich
in de maatschappij
waarin zij bekend
zijn geworden
moeten handhaven
alleen is er helaas
nog een ander model
dat inzicht en aanpassing
vereist van normen
en waarden die zij niet
in de opvoeding
hebben meegekregen
net als stijlvol leven
een veelvoud van
oorzaken zoals
schermverdwazing
chronisch tekort aan
ouderlijke aandacht
en begeleiding die zichzelf
belangrijker vindt
sterretje brandt kort en hevig
komt dan in een wereld
zonder empathie en
mededogen met een
persoonlijkheid structuur
die de maatschappij
niet wenst en zeker
niet aankan en wil
de basisschool erkent
en herkent de grote
aanpassingsmoeilijkheden
achterstanden in geestelijk
en fysiek vermogen
tekort aan sociale en
creatief communicatieve
vaardigheden helaas
Immense stilte
geruisloos
daalde de
immense stilte op
de wereld neer
decibel voor
decibel verdween
en nam de
laatste echo mee
naar het
waarheen
liet zich raden
in eeuwig dalen
ver weg van het
wanhopig gegil
en geschreeuw
om communicatie
armen klagen
de hemel aan met
beschuldigende vingers
roepen zijn naam
maar de atmosfeer
palmt de geluiden in
verspreidt de
vrijgekomen energie
geeft de mens
zijn dromen terug die
in de eindeloze herrie
zijn omgekomen
nog probeert hij
met extravagantie te
domineren maar moet
elk antwoord ontberen
zijn medemenselijke
spiegel kaatst het heden
het laatste woord is
stilte uit het verleden
De illusie volmaakt
het zonlicht
schuurde ongenadig
langs een optisch
bijna volmaakte huid
zelfs het kleinste
kratertje wierp zijn
slagschaduw ver vooruit
het was alsof
de maan onder de
diepploeg was gegaan
en het oppervlak
alleen uit kaarsrechte
lijnen en scherpe
kruisingen bestond
daar waar erosie
de kleuren licht had
gehouden kon men
het beste zijn structuur
aanschouwen
geen gesloten geheel
wel een plaveisel schotsen
die gehavend door
teveel botsen een
mooie afsluiting vormden
geen batterij schijnwerpers
voor mij ik was al blij
dat ik eindelijk van de
illusie volmaakt was bevrijd
De nieuwe verte
ik waan mij
met het trapje
hoger weer
verder in het
exploreren
van mijn
vergezicht
dat zonder
te bewegen
naderbij is
gekomen
op de ladder
van mijn eys-
opener dromen
ik wist de
aarde rond
maar dichtbij
gekomen doet
de nieuwe verte
optisch aan
vervlakking
het eind-
resultaat
van mijn
waarneming
die weer naar
een hoger
plan is getild
Gezamenkijke finaliteit
zacht zong
de zaal het
donkerblauwe
lied van
welwillendheid
bewogen armen
met open handen
omhoog in de
ultieme vraag om
voldoende response
om het steeds
verder afglijdend
leven weer voor de
mens kans op
bestaan te geven
nog waren er
klimaat depots
waar mensen
het buitenleven
konden afgeven
in de hoop dat
zorg en liefde
het bestaande
leven zou kunnen
verlengen naar zaad
maar de drukte
was over na de
begintijd toen
enthousiastelingen
het laatste omarmden
maar helaas ook zelf
begonnen te vervloeien
aan de extremiteiten
ondanks proces
vertragende medicatie
zodat zij de depots
moesten verlaten om met
de laatste kracht van de
zon met opgeheven hoofd
ten onder te gaan
waarbij toch de
grootsheid van het
mensdom in zijn
gezamenlijke finaliteit aan
het universum getoond werden
De hoeksteen
jij had zo
de hoeksteen
kunnen zijn
van dit gebouw
dat zijn uitstraling
ondubbelzinnig
ontleent aan
deze plaats
in kleur vorm
en compositie
geweldig in
harmonie met
de rest van
dit al zolang
dominerend
monument
ik werd als
een magneet
naar die hoek
getrokken door
krachten die
hun verhalen
kwijt wilden
aan passanten
de hoek werd
ontmoetingsplaats
van mensen met
dezelfde intense
ontvankelijkheid
de mare ging dat
wie de steen raakte
mocht wensen maken
In noodgeval
ik ben moe
door het rapen
van je schaduw
om zo even in je
ogen te kijken
een stukje van
je ongerepte ziel
en zaligheid
te zien schitteren
door ons contact
ik wil je niet
claimen of stalken
maar je hooguit
attent maken op
mijn aanwezigheid
zonder dat die jou
ook maar eniszins
beperkt in jouw vrijheid
weet mij in noodgeval
altijd dichtbij
Op vogeltrek
ik vleugel
slow motion
onder een
geveerd
wolkendek
van slagpennen
de ritmiek
van mijn
trage slagen
geeft rust aan
mijn vaste
bestemming
al in de genen
vastgelegd in info
als de leefsensoren
de codes activeren
van binnenkort
op reis gaan
langs koufronten
en uitdiepende stormen
stromen heet zeewater
naar steenkoude
bovenluchten die
buien genereren
in de route zijn
de diverse
overlevings
escapes voor barre
omstandigheden uit
eerdere ervaringen
rustplaatsen zijn
voedingsgebied
waar de laatste info
tijdens het eten
snel en effectief
wordt door gekwekt
Bewogen kerktorens
de horizon
streepte tussen
zwart en licht
waar zon ontbrak
lichtte zwart
nadrukkelijk op
er was geen
rust in die
afwisseling
de wolkenrij die
boven de aarde hing
trilde beweging
in dichterbij
kwam snel de
intense hitte vrij
bewogen kerktorens
in het ritmisch laten
horen van gebeden