Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
In die lange rij.
Zie je dat meisje daar?
Daar, vooraan in de rij.
Dat meisje daar,
Dat meisje lijkt op mij.
Zie je dat meisje daar?
Ze is bijna aan de beurt.
Ze heeft het zo moeilijk,
Maar er is geen moment dat ze zeurt.
Ze doet een stap naar voren,
Maar één woord voor zich: vrij!
Dat meisje daar,
Dat meisje lijkt op mij.
Ze rent vrolijk naar voren,
Niks kan er nog fout gaan.
Ze is trots op de mensen,
Die voor haar hebben gestaan.
Die mensen zijn vrij,
lieten hun angst bang zijn
En hun verdriet verdrietig,
Ze maakten zichzelf los van de pijn.
Zie je dat meisje daar?
Nee, dat kan ook niet.
Want ze maakte een eind aan haar angsten,
En een eind aan haar verdriet.
En daar gaat de volgende,
Zo gaat het de hele dag maar door.
Ik sta glimlachend toe te kijken,
En het lijkt alsof ik m'n naam hoor.
Kom maar, zegt een meisje.
Je kunt het wel, het doet maar even pijn.
Het was verleidelijk,
Om m'n angst bang te laten zijn.
De angst die me jaren lang weerhield,
Van de dingen die ik had gewild.
Maar zou er iets veranderen,
Had dat mijn honger naar liefde gestild?
Het was verleidelijk,
Om mijn verdriet verdrietig te laten zijn.
Om mezelf te verlossen,
Van de jarenlange onzekerheid en pijn.
Ik geef het niet graag toe,
Maar ik heb het niet gedaan.
Ik durfde het niet,
Om in die rij te gaan staan.
Mensen staren me aan en fluisteren,
dat ik er niet wilde gaan staan, in die rij.
Ik leek misschien op dat meisje,
Maar mijn leven is van mij.
Niet van mijn angsten,
Niet van mijn verdriet.
Ik blijf vechten,
En zo’n meisje verandert dat niet.
Dromen
Alleen zijn
met de waarheid
confronterend
maar goed
nadenkend
urenlang
tot je de waarheid gaat veranderen
dat is waar dromen begint
fantasievol
maar fijn
dromend
urenlang
tot je het gaat veranderen
steeds weer
tot je niet meer weet
wat de waarheid is
en wat je droom is
dus help me
met mijn dromen
waarheid te maken
dan maakt het niet meer uit
wat mijn droom is
en wat de waarheid
Spiegelbeeld
Ik loop door de gang
Bij de spiegel blijf ik staan
Ik ben een beetje bang
Maar toch kijk ik het spiegelbeeld aan
Ik kijk in haar ogen
Daar zie ik haar pijn
Ik zou haar tranen willen drogen
Vraag me af wie zou ze zijn?
Ik blijf naar haar kijken
Er is zoveel wat ik herken
Ik begin haar blik te ontwijken
Als ik me realiseer dat ik dat meisje ben
Dat meisje met die lieve lach
Die zoveel meer is dan de mensen zien
En ooit, dan komt er een dag
Dan komt ze naar buiten misschien
Zien jullie mij nog staan?
Jullie zijn toffe mensen, echt waar...
Maar voor mij is het echt over en klaar.
Zien jullie mij eigenlijk nog staan?
Of vinden jullie dat ik moet gaan?
Ik weet het nu echt niet meer...
Het komt allemaal op jullie neer...
Dus geef me weer allemaal een fijn gevoel!
Misschien krijg ik dan nog een lach op me smoel..
Op zoek naar goud
Ik ben groot
Maar niet oud
Ik ben aan het zoeken
Op zoek naar goud
Ik graaf een gat
Een gat in de grond
Ik was al aan het graven
Sinds de dag dat ik er alleen voor stond
Niemand keek naar me om
Niemand keek me aan
Ik was bang
Dat ik er alleen voor kwam te staan
Zonder vrienden zonder geld
Ga ik in het leven door
Tegenslagen zullen komen
Maar ik graaf altijd door
Graven tot het einde
En ooit zal ik het zien
Graven tot het einde
En ik vind wat ik verdien
Verlegen
ik zo rustig,
zit op een stoel daar.
van binnen barst mijn hoofd bijna,
springt het half uit elkaar.
als het dan moet komen,
ben ik misselijk jawel.
wil ik liever verdwijnen,
voel ik me niet lekker in me vel.
waarom bestaat het woord "verlegen"?
waarom kan dat niet weg?
daar door is alles anders,
daar door is het dat ik mijn grenzen dichtbij leg.
als ik ervan droom lijkt het me geweldig,
en ik denk,
het komt altijd goed.
maar als de tijd dichtbij komt,
weet ik even niet meer hoe het moet.
ik ken niemand,
gaat er dan door me heen.
ik voel me dan misselijk,
en helemaal alleen.
maar het komt goed,
het is altijd even wennen.
en daarom denk ik snel:
ik laat me gewoon niet kennen!
ik zal geven wat ik geven kan,
en kom vanzelf leuke mensen tegen.
het wordt een mooie tijd,
en ik gedraag me niet verlegen.
Ik dacht dat het over was
Jij&Ik
Ooit waren we samen,
Toen kwam zij,
Alles was voorbij.
Je kreeg iets met haar,
en mij was je vergeten...
Tenminste, dat dacht ik...
Want op een dag
kwam je naar me toe...
en zei ' I love you '
Maar alles was over voor mij..
Jij had me in de steek gelaten
en dat vergeef ik je niet meer!
Toch denk ik iedere dag nog terug
aan de momenten die we hadden...
want diep in m'n hart
hou ik toch nog van je...
Leven
Ik dacht dat het iets was met plezier,
Maar als ik om me heen kijk,
Zie ik alleen maar een wereld vol pijn,
Een wereld met verdriet,
In elk mens schuilt verdriet,
Zelfs in het jongste kind,
Sommige die erover praten,
Sommige die zwijgen,
Ging het verdriet maar weg,
Weg bij iedereen,
Dan zou geen enkel mens zelfmoord plegen,
Nee, dan zouden we allemaal gelukkig leven,
Kinderen die niet weten hoe om te gaan met verdriet,
Die denken dat niemand ze begrijpt,
Hun oplossing is het mes,
Snijden hun pijn weg,
En gaan door met leven,
Even vergeten ze alles,
Tot het weer begint,
Weer hun mes,
Maar dat is niet de oplossing,
Mensen moeten leren praten,
Praten over hun verdriet en leuke momenten,
Inplaats van het mes, pillen, touw, .. als oplossing te zien,
Alleen door behulpzaamheid, luisterend oor, vriendelijkheid, ...
Zal onze wereld beteren,
En zal niemand nog aan zelfmoord denken,
Dat is toch wat ik hoop en wil bereiken met dit gedicht
Masker
Het meisje met het masker op
Die werd zoals een ander dat wilde
Langzaam ging ze helemaal kapot
Als ze nu maar eens van zich af gilde
Het meisje met die donker opgemaakte ogen
Ogen waar al het verdriet in schuilde
Ze wist niet dat anderen tegen haar logen
Ze viel op haar knieën en huilde
Het liefst kroop ze tegen iemand aan
Iemand die ze kon vertrouwen
Iemand die haar zou helpen
Een nieuw leven op te bouwen
Maar ze had niemand om zich heen
Ze bleef het masker dragen
Ze sneed zich, voelde zich alleen
Ze sneed om de pijn binnenin te vertragen
Stilte
De deuren klapperen van de wind
Buiten is het duister
Rillingen lopen over mijn rug
Maar ik ben stil en luister
Ik zoek de woorden om te zeggen
Wat ik wil dat je horen zou
Maar ik wacht op je telefoontje
Niet wetend dat ik erop bouw
Jij bent weg, het hele weekend
Jij bent weg, kom jij nog terug?
Jij bent weg, en blijft maar zeggen
Dat jij terugkomt lijkt me stug
Gaat het dan zo?
Is het dan over?
Zal ik je nooit meer zien?
Hoe is het ooit zover gekomen?
Krijg ik nu eindelijk wat ik verdien?
Maar elke dag weer heb ik hoop
De hoop om je te spreken
Dat ik niks van je hoor en zien
Misschien is het een teken
Hoop
Vertel mij, wat is hoop?
Men zegt dat hoop doet leven,
Maar waarom merk ik daar dan niets van?
Waarom wordt het mij dan telkens ontnomen?
Heb ik het ooit wel gehad,
Zal ik het ooit weer krijgen,
Hoe zal ik er dan wat van gaan merken?
Zijn het stille wensen die ik moet koesteren?
Zijn het dingen waar ik naar blijf verlangen?
Ik ken een hoop,
Maar dat die stinkt een uur in de wind!
Dagelijks kom ik die tegen.
Op de straat, in de goot en in het gras
Soms denk ik dan,
Lag ik maar aan het gas.
Dan komt de zon,
Van achter de horizon.
Die geeft mij dan warmte,
Dat is hoop,
Voor die dag.
Dan opeens is er een schaterlach,
Van een kind.
Eigenlijk ben ik dat kind,
Dat weer een sprankje hoop vindt.
Het leven
het leven is niets anders dan een groot zwart gat
een nog ongevuld kout bad
je moet er zelf iets van maken
maar wat?
hoe kan ik een bad vullen zonder water
hoe kan een leeuw brullen zonder stem
hoe kan je van je leven iets maken zonder enig talent?
iedereen is ergens goed in
waarom ik dan niet?
ik wil ook een bad kunnen vullen
ik wil ook kunnen brullen als een leeuw
waarom hoort niemand mij hulp schreeuw?
De onbekende weg.
DE ONBEKENDE WEG
Geen enkele weg lijkt zo erg lang
als een onbekende weg
Je weet niet tot hoever hij gaat
het onbekende maakt je best wel bang...
De weg van't leven lijkt ook lang
maar eigenlijk is hij kort
maar wel met heuvel en veel dalen
vaak zonder enige comfort...
Toch, aan het einde van die weg,
die wij met z'n allen moeten gaan,
wordt de onbekende weg geplaveid
en zullen we alles eens verstaan
Hoop?
ik heb hoop,
heb jij dat ook?
ook al gaat het niet goed,
en is alles zo zwart als roet.
het gaat na een tijd weer beter,
en dan strik je weer je veter.
alles is dan weer okee,
en dan kom je mee.
een hele tijd ging het fout.
en leek alles wel een stuk rottend hout.
ik heb hoop,
heb jij dat ook?
Als ik weg zou zijn
Soms heb ik dagen dat ik er gewoon geen zin meer in heb…
Waar ik dan geen zin meer in heb?
In niks, mijn leven, mijn school, mijn werk, vrienden en familie.
Soms denk ik dan misschien is het beter als ik weg ga….
Waar ik dan heen ga?
Hier ver vandaan, ergens waar ik me veilig voel,
waar niemand me keurt op mijn gedrag.
Soms denk ik zullen ze me missen als ik er niet meer ben?
Hier heb ik geen antwoord op maar ik hoop van wel!
Eens
Eens kom jij weer bij mij,
dan voel ik me weer blij als jij weer bij mij bent.
Eens verdwijnt onzekerheid en komt de tijd dat we samen zijn.
Nu zit ik hier met veel vragen, waarom jij weg bent gegaan.
Eens kom jij weer bij mij,
dan voel ik me weer blij als jij weer bij me bent.
Blijven hopen
Leren kennen heb ik je door vrienden!
Leren kennen heb ik je door met je te praten!
Nu hoop ik alleen dat je me kunt begrijpen
dat ik na al onze gesprekken van je ben gaan houden!
En iets met je op wil bouwen!
Kon ik maar zeggen, Chrisje, ik hou van jou
maar dat is voor mij niet mogelijk!
Hoop houd ik wel, zodat de dag komt
dat jij tegen me zegt IK HOU OOK VAN JOU!!
Ontplooien.
Elke keer dit gevoel
ik moet hem hebben
want als ik hem kwijt
ben is er geen ander
meer voor me die zo
leuk is..Toch weet ik
dat er telkens weer
wat nieuws op mijn
pad komt maar het
doet zo'n pijn om iets
moois los te laten
laat het geluk zich nu ontplooien!!
Vergissen.
Ik wens je een liefdesvol jaar
Met een liefdesvol gebaar
Ik zo je voor geen geld kunnen missen
In jou kan ik me niet vergissen
We kunnen zoveel aan
Ik hoop dat je nooit weg zo gaan