Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Een klein schietgebed
waar het verband
tussen oog en hand
nog fijntjes functioneert
blijft een bijna slachtoffer
gelukkig ongedeerd
wat losgeslagen
aangedane
bloemen heb
ik voor het oog weer
keurig in gelid gezet
omgewoelde aarde
met de schep weer
scheppingsbereid
wat licht en luchtig
zaaiklaar neergelegd
ik goochel
met woorden
van hand tot hand
ondertussen worden er
nieuwe ideeën geboren
ze springen uit het
lage struikgewas
zomaar op de weg
het is geluk dat ik
ondanks het goochelen
zo goed heb opgelet
nu natuurlijk nog een
klein schietgebed naar
boven als dank voor
mijn standvastig geloven
Een beetje genade
soms schuur ik
even aan de hemel
hopend dat ik
opgemerkt word
heel bescheiden
want ik ben nooit
op de voorgrond
of neem zelden het
hoogste woord
alleen omdat ik
me als eenling
wil onderscheiden
in de massa word
ik nooit gehoord
door patsers
schreeuwers en
jongens met een
grote bek
vaak klop ik ook
in stilte zachtjes
aan de hemelpoort
in alle rust weet ik
dat niemand dat
ook hoort toch
word ik ook daar
gesignaleerd een
beetje genade dit keer
Gods wens
het enige
foutje in de
schepping
was de mens
gods wens
om de wereld
in snelle
ontwikkeling
een boost
te geven
was het goed
beter best
principe
waarbij geld
en macht
wederzijds
uitwisselbaar
zijn goedkeuring
kreeg in deze
wedijverwereld
er is alleen plaats
voor het beste ego
en samen is
onbestaanbaar
omdat de dood
scheidsrechter
is geworden in de
strijd tussen
de massa en de
allerbeste eenling
De smaak van mystiek
nog pruttelen
fossiele zonden
tot ze in stukjes
uiteen vallen in
de grote pan religie
ooit waren
aanbraden en
dichtschroeien het
geijkte credo voor
een mystieke smaak
nu is het vlees
met te veel vet
doorregen te vaak
en te rijk gevoed en
te weinig bewegen
is hoofdbestanddeel
geworden van onze
maaltijd en geeft de
boeren een aparte
stem in de maatschappij
conservatief in geloof
de gezinsfanaten
hebben afgedaan het
christendom is failliet
gods kinderen luisteren niet
Een spierwitte ziel
de woorden
ontglipten mij steeds
in een overigens
uitmuntend vers
ik knoopte friemelde
schoof en kookte
uiteindelijk van woede
omdat het geen
goedlopend geheel
wilde worden
ik heb het losgelaten
zoals god dat deed
in ieder voor zich
en toen werd hij
ineens naarstig gemist
in de waterval van
talloze mogelijkheden
als vaste rots in een
steeds maar sneller
rondzingende hemel
het vers hoort zichzelf
te declameren alleen
in de presentatie valt
nog wel het een en
ander bj te leren want
terughoudendheid is
jezelf wegcijferen
jouw woorden zijn er
eerst en dan pas
kom jij aan bod
dan kun je zingend
de kerk of zaal uitlopen
met een melodie die
rechtstreeks als absolutie
uit de hemel van de
biechtstoel komt na
met een lach en het
heilige kruis weg
gezonden te zijn met
een weer spierwitte ziel
Magisch revival
er is niets
bekend gemaakt
niet door volgers
en influencers
maar ineens is
magie weer
volop in zwang
het ongrijpbare
buitengewoon
vreemd en licht
beangstigende
met onbegrijpelijke
rituelen in mystieke
toelatingscenes
zo ook de strikte
geheimhouding
dwingt in onderlinge
verbondenheid tot
tal van verplichtingen
Magie is er gewoon
in tintels van lijf en bloed
groepen hebben vaak
uiterlijke kenmerken in
herkenning zoals kleding
haardracht taalgebruik
maar toch ook allemaal
gerelateerd aan
magische referenties
zelfs ouderen voelen
regelmatig hoe een vreemde
spanning in hun lijf opkomt
alles even een update
geeft en dan rust
achterlatend weer delend
in de dagelijkse orde
Een kleine herinnering
ik zag jou
de trap opgaan
halverwege bleef
je even twijfelend
staan in een
besluiteloos
stil moment
om dan sneller
doelgericht naar
boven te gaan
het voorval
intrigeerde mij
en later keek ik
naar haar uit
om te vragen
waarom zij dit
leven voor even
had stilgezet
daar op die trap
en op dit moment
een ontmoeting
liet niet lang op
zich wachten
en de spanning
knabbelde aan mijn
rust in de nachten
een ontmoeting
kon ik arrangeren
als zij het moment
nog helder had
ja dus zij had
morgens haar
laarsje niet goed
gesloten zou dat later
op de dag wel doen
later gevaar en vallen
stopten haar om
haar laarsje goed
te sluiten en
verder te gaan
ondanks dat ik
geen deel was van
die scene kreeg ik
een onverwacht
stevige kus van
van geluk omdat zij
zonder iets te breken
een kleine herinnering
zomaar zo vlug
kon vergeten
Kain doodt Abel
ik bladerde
langzaam door
het regenbogenboek
voelde dat mijn
vingers vochtig
werden ook de
kleuren namen de
grijswitte tinten aan
van vallende regen
uit het gebladerde
kwam een sterke
boslucht die zo van
de opgeschoten
paddenstoelen kwam
ik wilde even mijn
handen afvegen liet
de bladzijde los zag
ze in 3d snel groeiend
ze werden weer klein
toen ik terugbladerde
wilde titel en schrijver
van het boek weten
keek op de kaft de
schepping jezus van
nazareth de ontstaans-
geschiedenis van aarde
de kruisiging
er ontbraken 3 bladzijden;
na 7 dagen; kain doodt abel;
de erfzonde; met bevende
handen heb ik het boek
terug gezet wetende dat
de apocalyps op handen was
dat dit boek de totale
vernietiging misschien
nog voorkomen kon
Rust en stilte
juist als jij
mee zou
willen stromen
met de groene
lente zee
is alles leeg
de energie is
verbruikt om zelfs
ook maar rechtop
te blijven staan bij
alle uitdagingen
van het bestaan
je laat alles gaan
om eerst zelf eens
even bij de mensen
te komen en je
reserves in energie
aan te vullen
nog zou je zo
de wereld in willen
stappen maar het
houvast ontbreekt
alles gaat je in deze
tijd veel te snel
zo rustig leunend
op de vensterbank
gaat het nog wel
maar is er tel
of de bel dan is
er paniek in de tent
de trek is groot
naar bed waar rust
en stilte wenkt waar
men je niet stoort
omdat jij het
gewoon niet hoort
Een geweldige spin
de gemeente
was zacht en
begrijpend
warm in aandacht
en vol hoop op
een toekomst
met bloemen
zij kende de
seizoenen van
winterse kou
en schraalheid
tekort voedsel
het bidden op
onbedekte knieën
toch bloeide
ook de lach als lente
bloemen bracht
de verlosser weer
in verrijzenis terug
met zijn overal heen
reizende discipelen
in de heilige
drie-eenheid geloof
hoop en liefde
hun woorden gaven
toekomst een boost
en naastenliefde
een geweldige spin
Zalig Pasen
in een donkere koele
mediterrane tuin op
de helling van de
berg van calvarie
klonk het geroezemoes
van pratende mensen
die als vrienden aten na
het heetst van de zomerdag
een gezelschap vrienden
en volgelingen van de
gedachten van een
vrij land zonder bezetting
met oude rechten op
de geboortegrond sinds
het scheppingsverhaal
in vervlogen geschiedenis
de tweedeling in afstamming
historische rechten in tal
van overleveringen bevestigden
de breuk in vertrouwen
tussen de twee groepen in
een overheerst bezet land
die als een verraad schaduw
over de groep hing
intuïtief voelde ieder dat
het om judas ging naar later
bleek voor 20 zilverlingen
de dodenprijs na zijn
martelgang naar het kruis
zijn verrijzenis bracht
het christendom met
naastenliefde voor ieder
nog vechten de oude
bloedgroepen om de
geboortegrond en
de oudste rechten met
de meest moderne wapens
alsof naastenliefde niet
bestaat en vrede zijn prijs
in mensen doden betaalt
Een waarheid
we draaien
bladzijden om
als de dagen
verstreken zijn
in de stilte van
kleine uren
turen we nog naar
de laatste letters
het blanco wit
zal weer een
volle dag gaan duren
ondanks het samen
heeft ieder een
eigen inhoud aan
het boek gegeven
niet dat we niet
nieuwsgierig zijn
maar waarschijnlijk
wel bang om een
waarheid te lezen
die zwart op wit
duidelijk is beschreven
in een realiteit die wij
nooit willen beleven
De alkoof
verkoelend
hangt
witte stilte
in de alkoof
doorschoten
met pril groen
rust het na een
verfrissend bad
zonder tocht
en kalkvlekken een
schitterende oase
door ieder gedragen
uit eerbied voor
het leven dat zo
ontzettend veel
heeft te geven
De broedermoord
ik zag je ogen
in de trillende hitte
oplichtten in blikkend
stroboscopisch geweld
kantelend over de horizon
juist daar waar
kleuren vluchtten
uit de regenboog
onder het magisch
geluid van de donderbui
die in zijn mystiek
groen wervelend
ontstaan uit de bocht was
gegaan met mysteries
uit het scheppingsverhaal
die in hun religieuze
drang macht kregen
over goed en slecht
want de broedermoord
van kain op abel was echt
De waarheid
wij zagen
hoe water in
niet aflatende
kracht rotsen
trotseerde
bruisend en
kolkend probeerde
een bres in de muur
te slaan om zo
in alle gluiperigheid
ongezien de dodelijke
steek in de rug
te forceren
waar graniet
en basalt in de
schepping hun bals
hebben gespeeld
zijn de sterktes van
voorwereldlijke kracht
in verbinding met
de rechtschapenheid
van boven en het
vaste geloven diep
van binnen dat
altijd de waarheid
zal overwinnen
Even zondigen
ik heb altijd heilige
willen worden
al toen ik in de kribbe
lag en maria als
mijn moeder zag
wij waren niet zo
uitgesproken thuis
want het dagelijks
leven haalde al veel
extra geboden in huis
wij deden weinig
aan mystiek want
wat wij niet snapten
was verdwaald en
dus eigenlijk doodziek
wie het bidden
had uitgevonden is later
zeker een wereldwonder
in zijn ding geworden als
baasje van onthouding
ik heb het niet kunnen
smaken er waren teveel
aantrekkelijke zaken
celibaat deed me veel pijn
even zondigen was te fijn
Het eerste silhouetje
het kouder
kaatste blauwer
uit het lege firmament
spelden prikten
licht goedkoper dan
het leds equivalent
daar waar zon
in geel en rood haar
huishouden viert
spoort ook maan
gesikkeld zijn talloos
laatst kwartieren aan
vreemd dat mensen
zonder tijd door
maneschijn verblijd
gaan feesten met
familie en vrienden
op gezag van de profeet
hij met de scherpste blik
zijn maag presenteert het
eerste silhouetje op glas
Zijn uitgetreden
jij hebt mij
gewekt zonder me
wakker te maken
ook ontwaken
ging langs mij heen
je hebt mij
geraakt en ik
ben met je mee
gegaan in warme
spirituele golven
wij zijn uitgetreden
konden in vrijheid
alle dimensies
kiezen die in heden
voorhanden bleken
samen hebben wij
ons overgegeven
aan de verleidelijke
ultieme vrijheid van
het niet gebonden zijn
wij dachten even
over de aarde te heersen
maar leerden in mateloos
respect het ingenieuze
concept te eerbiedigen
Hof van olijven
uit het koele
donker groen van
de hof van olijven
vertrokken apostelen
na voetwassing en
het gezamenlijke maal
het aangekondigd
verraad deed
het onderling
vertrouwen kwaad
romeins rechtsbegin
doodde door kruisiging
de zware gang
langs volle wegen
van calvarie in het
eenzaam offer dat hij
vader bracht bewees
de stoot van de lans
vrouwen hebben
hem gewassen met
schone doeken het graf
belegd de loodzware steen
ervoor gerold zoals in
overlevering is voorzegt
in alle vroegte hebben
zij de lege tombe gezien
geschrokken hebben zij
gewacht tot hij hen in
lieve openbaring later
zijn verrijzenis liet zien
Glinsterden zielenpijn
druppels stroomden
droomden vroeger in
hun grijze ijle vlucht
glinsterden
de zielenpijn uit een
hoog bezwangerde lucht
de sluizen van
hemel stonden open
om alle zielen te dopen
voor even
weer helemaal alleen
in menselijk herkennen
zij gleden langzaam
versnellend er heen
de bekende plek
in koesterend contact
droogde tranen in
vervloeiende banen
tot ook de tijd van
jaarlijks samenkomen
hen niet meer bereikt