Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ik heb heel lang geleden
Ik heb heel lang geleden
Heel lang gestreden
Maar altijd zo afgegleden
Bitter en vol met rancune gebleven
Maar ik moet ook verder met mijn leven
Ik heb heel lang geleden
Opgesloten in een dal
Het gaat niet meer zoals je wilt
Je wordt door de maatschappij gedwongen sterk te zijn
Al leef je met veel pijn
Aan de top word je door mensen stevig geraakt
Ik tegen de rest
Want door overlevingsmentaliteit
Wordt de strijd nooit gestaakt
Met rancune en haat
Met rancune en haat
Ik ben een aardige jongen
Maar zo ben ik gemaakt
En zo ga ik over straat
Al jarenlang verlies ik de moed
Want het komt nooit meer goed
Zoveel tegengewerkt in het leven
En dan kan je er niet meer tegen
Verslaafd geweest aan de drugs en de drank
Want ik kreeg van Nederland stank voor dank
Een man mag niet huilen
Een man mag niet huilen
Moet blijven lachen
Wat er ook gebeurt
En zich niet achter zijn tranen verschuilen
Wat hij ook ooit vergat
Zijn moeder was het belangrijkste
waar hij het meest aan had
Een man mag niet huilen
Ik kan het niet verwerken
Ik kan het niet verwerken
De pijn die is veel sterker
Zit je hoofd weer vol met zorgen
Schuif die aan de kant voor morgen
Ik kan het niet verwerken
Zoveel in het leven geleden
Maar de strijd is nog niet gestreden
Fatbike
samen zien wij
de toekomst terwijl
bloed met tranen
langs je gezicht loopt
en ik jou in mijn armen
houd vlak na de crash
je rilde keek me aan
had het koud in de
nashock en ik praatte
zacht om jou bij de
les te houden in
geruststellen
jou niet te laten
wegzakken dat zou
nog meer problemen
geven ondertussen
werd het remspoor
van de fatbike gemeten
het verhaal genoteerd
van een zwaar ongeluk
met ernstig letsel
aan hoofd en gezicht
en nu gestabiliseerd tot
de ambulance arriveert
de politie de nodige
info heeft opgenomen
van het nog bij kennis
zijnde jonge slachtoffer
die al aan het infuus ligt
wegens bloedverlies
het zoveelste slachtoffer
en hoeveel zullen nog
hun jeugddromen missen
en voor het leven getekend zijn
gehandicapt en dat voor
hun hele bestaan
Ik kan het niet vergeten
Ik kan het niet vergeten
Het zit te diep in het verleden
De liefde zal altijd overwinnen
En als het fout gaat
Gaan we gewoon weer opnieuw beginnen
Ik kan het niet vergeten
Eenzaamheid
Heb van veel dingen in het leven spijt
Eenzaamheid
Maar het is gegaan zoals het gegaan is
Soms ging het goed en soms ging het mis
Elke dag is tegen mezelf een strijd
Nooit meer alleen zijn
Nooit meer die pijn
Het ergste is eenzaam zijn
De toekomst?
wij schrokken
niet meer als de
sirenes loeiden en
lege straten de echo's
keihard weerkaatsten
waar zwart en
legergroen de stad
stukje bij beetje liet
verdwijnen door
drones en ander tuig
de oorlogsdreiging
bracht tal van nieuwe
technische snufjes
als bijvangst van
andere ontwikkelingen
waar leven en bewegen
onzichtbaar is voor
de vijand worden lucht
water en straling de
transporteurs logistiek
beveiliging en
cybernetica hebben
een grote vlucht
genomen voor sport
en recreatie was geen tijd
socio- en psychologen
hadden internet om hun
sociale en onderwijs
boodschappen aan
de man te brengen
als medicatie
werden tal van drugs
gebruikt die ook in het
leger gangbaar waren dus
een gedrogeerde maatschappij
Een kleine slis
je was maar
een woord
toen ik
jou hoorde
verloor
jij jezelf
viel metalig
rinkelend
rollend
op de vloer
je bekende
toen al kleur
door een
kleine slis
aan het eind
van een lief
klein zinnetje
dat niet echt
meteen af
wilde zijn
dat mijn
aandacht
vast wilde
houden met
een van
ondeugd
haperende
ademhaling
voor een
ogenblik
De hel
intens gloeit en
loeit het vuur
van verlangen
in het naderen
zonder dichterbij
te kunnen komen
in afstand
gevangen
waar samen
het onhaalbare
eindpunt van rekken
en versmelten is
zelfs de vlammen
reiken hoger in
dieper verlangen
hun zwepen zijn
de pijn van nooit
verenigd zijn
daar waar
losbandigheid
tot het laatste
gaatje gaat en
elk hoogtepunt
naar hemel smaakt
Spanning
hij zag de cumulus
jagen langs de hemel
zwart van het water
dat pas later een
geweldige stortbui
met hagel zou worden
de spanning zat
al dagen in zijn kop en
eiste een snelle ontlading
die in het rennen te weinig
ruimte had gegeven in
de snelste route
die hij had gekozen
en die hij eerder al
met tal van obstakels
had verzwaard om de
inspanning nog groter
te maken dan hij al was
en zo ultiem kon
genieten van het
geestelijk leeglopen
door flitsend de diverse
spanningsniveau's in grote
snelheid te passeren
het opgebouwde
zuurstof tekort had zijn
eigen bekende kicks
gegeven tot hij uitgeteld
weer kon leven met
zijn eigen moeder aarde
De bijenkorf deel 2
de kleuren op het plein veranderden
gingen naar de formele kant er werd
stevig uitpakt en de pers
werd geweerd dat duidde op
een grotere gebeurtenis dan
alleen het zichtbare gedeelte
deed vermoeden.Een grotere kring
werd gevormd als veiligheid
het gonzen had een warm donkere
dreigende klank aangenomen
beweging veel soldaten bij
de vliesvleugelen die
een corridor leken te vormen
het doden van dringende mensen
was gestopt door orde mensen
die bezig waren met transport
naar ziekenhuis of andersinds
op het plein leek alles
weer redelijk onder controle
ook de persmuskieten werden
op afstand gehouden
de paniek bleef onverminderd
omdat niemand wist hoe en waarom
een ontmoeting met de korf
een korte info uitwisseling..
Het doden van mensen was
geen strategie wel werden de bijen
door mensen gedood zij hadden
opeen afgelegen plaats
in het oerwoud merkwaardige
mutaties ondergaan de vleugels
hadden nu als taak de oplopende
temperatuur te reguleren in
de korfomvang van tien bij 2
en 5 meter grote vleugels
ook gemuteerd speciaal
bij de inzet voor de
gemeenschap bij de
temperatuur- en vochtregeling
zo had ook de logistiek in
de transformatie zijn eigen
eisen gesteld net als
de verdediging van koningin
en leefgemeenschap
verandering en mutatie
werd gestuurd door voeding
en speciale eiwitten in
de mitrochondrieen
De bijenkorf deel 1
nog steeds stroomden
mensen naar het plein
dat gonsde als een
bijenkorf in vol bedrijf
met raten waarin alle
doden in de meest
vreemde houding lagen
op hun weg uit paniek
het bleek een catastrofe
van ongekende omvang
door zuurstoftekort pulserend
in een kring door onbekende
oorzaak zich verwijdend
en weer verkleinend zonder
zichtbaar begin en einde en
steeds nieuwe slachtoffers
het lot leek onontkoombaar
wie bij de binnenste kring
kwam verloor zijn kans om
te ontsnappen aan verstikking
door een totaal gebrek aan
zuurstof dat normaal in de
lucht zit oorzaak dood
door totale verstikking
langzaam nam het gonzen
van de korf geluiden af
de activiteiten in de
binnenkring werden minder
er leken mensen te kunnen
ontsnappen na een lange
doodsstrijd en zij bleven
steeds verder het centrum
Zijn apocalyps
ze proefden
de verteerbare
coupletten van
het lied lachten
hoog giechelend
en gingen weer
verder met hun
oefeningen
die een aantal
snelle vocalen
lieten horen met
af en toe een
verdwaalde
dissonant die
meteen er uit
gestreamd werd
want gevaar voor
herhaling was groot
bij deze oefensnelheden
in de commercie
konden zij zich geen
fouten permitteren in de
live uitvoering en
gezichten waren snel
te vervangen maar in
stemmen zaten werelden
van wonderen verstopt
die niet opgespoord
konden worden de laatste
ontdekkingen iedere stem
had myraden veel echo's
die sneller waren dan licht
en die het universum
als bestemming hadden
inhoud en afzender
voor ons onbekend en
nog geen antwoord aan
de wereld die zijn
klimatologische apocalyps
uiterst snel aan het inhalen was
Verlamd van schrik
handen rustend
op de balustrade
blik op verder
kijkend naar
het open
spiegelend
verlopen van
de horizon die
niet te vangen is
weidsheid
die geen
grenzen kent dan
de belemmering
van ons eenvoudig
zichtvermogen
dat niet alles
registreert wel
uit de verre verte
en daar de kleuren
van angst kan
waarnemen in een
ons onbekende
frequentie
naderbij sluipend
in stinkende
emotiegolven zonder
zich bloot te geven
in een vorm van
contact die bij
voorbaat al
weerzin- en
afschrikwekkend
overkomt zelfs
al op deze afstand
waar wij verlamd
van schrik verblijven
Kaalslag en dood
wij zijn de strijd
aan het verliezen
van de wereld
om ons heen het
kwade genius
in de mens
heeft de
overhand
ook de natuur
staat dik op verlies
stikstof en co2
zijn restproducten
van onder menselijke
regie gepleegde
arbeid van hand
en machine
de soorten in
de plant en
dierenwereld
sterven in
ras tempo uit
diversiteit om
in de natuur te
schakelen verdwijnt
de mens leeft
langer maar in een
altijd ziek lichaam
het weer is
totaal van slag
dat hakt in alle
voedselketens tot
kaalslag en dood
Ruimtegruis
ik heb nog niet
zo lang geleden
het eerste ruimtegruis
in de oogopslag
van mensen gezien
als stukjes aandacht
merkwaardig zonder
enige verbondenheid
met moeder aarde
in buitenissige kleuren
en adembenemende
vorm en outfit
nog waren het
incidentele
ontmoetingen
maar hun aantal
werd snel groter in
modiaal constateren
bijzonderheden
waren hun motoriek
en de manier
van communiceren
dat plaats vond op
uitwisseling van contact
neuraal electrisch niveau
zo ongeveer als delen
van ons zenuwstelsel
en hersenen net als
het bewegen en soepel
coordineren van spieren
nog was er geen paniek
voelde de mens zich
niet overvallen maar hoopte
op kennis en kunde van
de groepen buitenaardsen
bij de dreigende apocalyps
Kleine angsten
een heerlijk
open gezicht
toch sluimeren in
het zwart van
je ogen de kleine
angsten van de
donkere nacht
het onbekende
geluid dat de
wind rammelt aan
een losse plank
het grintpad dat
zijn stenen in
de nacht herschikt
toch ben je
fier genoeg om
de angst niet
te laten zien
wel de blijdschap
las je weer in de
kamer terug bent
met het hoogste
woord dat je het
ondefinieerbare zwart
naar de prullenmand
hebt verwezen en deze
snel hebt geleegd
voor de zekerheid
Zonder leven (2)
in de veelheid
van leven en
bewegen
ben jij bewogen
met eigen ogen
door de natuur
het schitterend
passend systeem
kapot zien gaan
omdat de
synchronie door
mensenhanden
is gaan stokken
de natuur en wij
zitten met
onherstelbare
brokken nu ook de
schepper is vertrokken