Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Als vluchtige kleur
ik heb je
altijd al
gevoeld als
vluchtige kleur
in plotseling
ontmoeten
een surprise uit
onverwachte bronnen
die hun natuurlijke
liefde aan de wereld
belangeloos schonken
als surplus van leven
pas later heb jij
gezicht gekregen in
volwassen nuancering
van meegekregen
talenten op jouw
plaats in het bestaan
daar is de lach
geboren die ons
tot in het diepst
van de ziel is gaan
bekoren en deel
van ons is geworden
Jouw zonnevingers
ik voelde hoe
jouw zonnevingers
hun pixels zachtjes
op mijn huid vlijden
na een lange reis
als lichtdeeltje
van de hemel maar
het aards paradijs
ik had mij
komend uit het
langdurig grijs en
somber van de hel
voorzichtig opgesteld
zodat de eerste
confrontatie niet zou
uitmonden in schade
verfrissend stroomde
energie door mijn huid
die in tal van acties
als trigger en aanjager
werd gebruikt om
lente te updaten na
de vijandige blootstelling
aan het winters venijn
Vitaal gekleurd
ik heb altijd
de echo's van
je woorden gehoord
met de nadruk
op het leven
maar nu lijken
je zinnen alsmaar
iets van hun
kracht te verliezen
diep van binnen
ook de spirit
in oogopslag
en weerwoord
het helder blikken
gaat wat inschikken
nochtans is je aura
buitengewoon vitaal
gekleurd spreekt
lichaamstaal nog
altijd voor haar beurt
in je verschijnen
zijn gebaar en
voorkomen zich
nog steeds aan het
gracieus verfijnen
waar charmant
en innemend
al jouw talenten zijn
stralen deze zonder
leeftijd te bepalen
De kleur van verleden
ik was even
vertrokken
later wakker
geschrokken
door een mij
onbekend geluid
ook de sfeer
voelde niet thuis
er was iets
met de tijd die
ik moeilijk kon
dateren naar
de kleding die
zij droegen in
een exposé
uit weleren
het waren
vrienden en
bekenden
zonder
familieband
zij wisselden
woorden zonder
te zijn gekend
ook het licht
had de kleur
van verleden
zelfs schaduwen
vielen niet meer
naar beneden
in het huis
van hiernaast
Bewogen afscheid
ik had
je handen
zien ontluiken
toen jij naar
mij wuifde
met de intense
warmte van hart
en ogen in een
bewogen afscheid
in je soepele
gebaren las ik
de taal en tekens
van je ziel
die zonder opzien
te baren vrijwel
altijd binnen
het begrip van
ons mensen viel
in perspectief
vonden zij de paden
gaven veerkracht
aan onze passen
die met de in de loop
verkregen souplesse
ons het dansante
gaf dat wij al lang
vergeten waren
Zwarte aarde
het zijn niet
je ogen die mij
hebben veroverd
het is de
blik vol liefde
waarmee je handen
het nieuwe plantje
met zwarte aarde
zachtjes toedekken
jij hebt het
met warme
vingers bekleed
een zonnig
plaatsje gezocht in
een wereld vol gelijken
en toch ben jij
steeds anders naar
haar gaan kijken
zij vangt iedere
ochtend met kleur
jouw aandacht
jij deelt met haar
voor even het
samen warm leven
met de zon zo
tussenin in een
wondervol dag begin
De vallende wind
ooit heb ik
het donker
in je ogen
zien bliksemen
opkomende
tranen die
van kwaadheid
vervloeien
een losbarstende
bui waarbij
woorden in staccato
hun gif hagelen
in afwachting
van de vallende
wind heb ik mij
omgedraaid
ben weggegaan
om jou even de tijd
te geven woede af te
reageren met regen
in een opklarend
ogenblik zijn we samen
naar de zon gelopen
op hoop van zegen
Esoterie
zij had
als opschik
glas in alle
variaties
waarvan de
vorm glanzende
stilte uitstraalde
de ontvangst
was dan ook
overweldigend
in de fragiele
breekbaarheid
van het
spiegelend effect
juist het
weglaten van
de kleuren
in de zwaarste
stukken gaf
de esoterie in
vorm alle kans
Jouw talent
jij hebt
de podia
niet nodig
om jouw talent
aan ons te
laten zien
voordat
jij er bent
heeft iedereen
je al gezien
gehoord en
is benieuwd
naar het
onbekende
stukje mens
dat zij bij jou
verrassend snel
naar boven brengt
Bekleed met huid
wij krijgen
de botjes
bekleed met huid
waarin een verfijnd
tastmechanisme schuilt
in een subtiel
aangestuurd
bewegen verkennen
wij de wereld in
zijn voor en tegens
elektrisch
of neuraal de
boodschappen gaan
naar onze database
dat koppie heet
aan alles
hangt een prijs
ook de uiterste
tijden van gebruik
zijn ons al bekend
een uniek vermogen
dat gebonden aan
emoties het bestaan
met kamers vol schatten
en ervaring zal optuigen
Een opgefrist watergolfje
ongekend ludiek
speelde wind
met het irritante
zand en jou
op het zomers
warme strand
een lichte
drijfwind nauwelijks
merkbaar stoof
de licht losse
materie in je
warm blonde haar
waar het in
de luwte van
een opgefrist
watergolfje
zijn voorlopige
rustplaats vond
als alles op strand
zijn vaste rustplaats
had gevonden
begon het grote
uitklopfeest waar zij
al aan waren begonnen
het jeukte en schuurde
in alle plooien en gaten
in een niet aflatende
irritatie gelukkig was
het op de boulevard
snel gedaan met de plaag
Nooit alleen
ik zag hoe
jij je tranen
langzaam liet
verlopen op je
wangen waar
hun triestheid
in kleine glinsters
drogend werd
opgevangen
zacht streelden
handen de muren
namen stukjes
om even naar
te turen en een
verbinding te
maken met alles
om je heen zo
was jij nooit alleen
jij was hun
middelpunt
van het leven
dat zij waren en
bekenden dat jij
ze dat had gegeven
zij waren de ziel van
jouw huis zonder
hen geen thuis
waar alle zielen
samenkwamen om
deel te hebben in
en aan jouw leven
en glans gaven
aan jullie bestaan
in een wereld die
vaak compassie loos
voorbij leek te gaan
De juiste feeling
daar waar
je voeten de
vloer toucheerden
probeerde zacht
licht jouw aanraking
te genereren
in ronde lijnen
overkruiste jij
de ruimte legde
accenten aan in
kleur waarin voor
jou emoties huisden
de lijnen intrigeerden
velen maar hun
woorden zongen geen
taal die diepte sprak
meer de ad hoc van
degene die er was
het schrijven
bleek ook al een
vak apart voor
wie de juiste feeling
had stimuleerden zij
een heerlijke lach
Grassig koud
ik zag het
blauwe bosje
alleen op de wereld
in de grote vlakte
grassig koud
zij steelden hoger
dan omringende
magere sprieten
bijna klaar voor
hun eerste maai
zij hadden
alles gegeven
met madeliefjes
om verder te leven
na hun rijpe zaai
in de wisseling
van groen door
seizoenen had het
bosje ook zijn bolletjes
groter laten groeien
Orgastische feesten
ik voelde al
aan de voorzichtige
vlucht van je handen
de zacht tedere
lentewind in
zijn prille vleugjes
vaak lichtten
in vervreemding
de eerste kleuren
op waar de zon
haar koesterende
warmte geeft
daar geuren
plotseling lieve
orgastische feesten
die de boodschappen
van steeds grotere
evenementen delen
hangen seizoenen
hun wassen buiten
om dit jaar met een
nog grotere winst
weer positief af
te kunnen sluiten
Het donker ingetogen
je lachte zacht
ik zag voor
het eerst de
binnenkant
van je ziel in
licht contrast
met de
werkelijkheid
waarvoor ik viel
het mystieke
karakter van
vorm en energie-
uitstraling was
leidraad in de
plaatsbepaling
die wij voorzichtig
samen dachten
te gaan delen
ik voelde
de herkenning
in je blik
toenemen en
in het elkaar
ruimte geven
hoefden wij
geen gaten
meer te vullen
wij kenden
muren vol lijsten
met uitbundigheid
en het donker
ingetogen waarbij
alleen de lach en
ogen emoties
signeren die wij
ooit samen leerden
Een al bloedende stad
nog wilde
de ontspanning
niet komen
trilde de aarde
onder onmenselijke
oorlogsgnomen
verbleekte licht
van de lentezon
de felste inslagen
gaf geluid van
de oorlogstrom
doffe dreunen dom
wit wolkten in een
gierend uithalen
de mortieren
na het openrijtend
treffen van een
al bloedende stad
waarvan schade
rood neersloeg in
vervagende levenskracht
De lucht als decorum
in jouw
verhalen hoorde
ik je hart kloppen
zag ik hoe jij
verschrikt je
ogen opsloeg
ging je stem
door spanning
omhoog en
donkerde
droefheid je
spanningsboog
vingers en
handen hadden
lucht als decorum
zij namen ons
mee alsof we daar
gewoon hoorden
jij raakte ons
altijd in het
diepst van de ziel
omdat jouw
warme liefde ons
onverwacht overviel
Het recyclebare
nog langzaam
rollen de witte
golven papieren
huisvuil voor
ons uit maar
het lieflijk tafereel
kent een teveel
ook plastic
heeft zich daar
bij geschaard
de niet afbreekbare
soorten op aard
omdat zij niet
verteerd worden
het recyclebare
heeft zijn grondstoffen
behouden deelt mee in
het vertrouwen van de
mens om goed voedsel
te verbouwen in een
leefbaar landbouwsegment
De schaduwwereld
met jou
ben ik de
schaduwwereld
ingegaan waar
donkere fenomenen
hun eigen zaken
kunnen regelen
zonder toezicht
en op het scherp
van de sneden
een stevig pakket
van normen en
waarden bespaarden
ons de twijfels
over goed en kwaad
metterdaad maakt
ons slagvaardiger
in een wereld die
voor ons niet meteen
vriendelijk wil openen
wij hebben ons
een weg gebaand
van eindeloze vrijheid
genoten en toch
heeft het ons aan
ontluikend licht
ontbroken om
een diepgaande
inzichtelijke kennis van
schaduw te verwerven