Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Leven beeldhouwde
gelukkig
schaduwde
je nog steeds
maar leven
beeldhouwde
al in onvergankelijk
steen je verscheiden
op fundamenten
die evolutie al bij
jouw geboorte had
klaar gelegd in
groeven en lijnen
die door de matrix
van genen verfijnden
heel apart
was dit verschijnen
in twee werelden
waar contrast nog
in beweging was
en verdieping niet
te meten bleek
een overgang
zonder greep
op twee entiteiten
doordat mensen
de geleidelijke
overgang niet echt
kunnen begrijpen
Meer van boven
ik voelde
je hand vol
zachte dromen
ze volgde de
rand tussen
haar en huid
ze sprak met
alle haren
over het
gezamenlijk
ervaren van de
nieuwe coupe
je vertelde
dat ik lachte
op de schattige
manier van
rust en totale
ontspanning
ogen gesloten
handjes half
open in de
verwachting
van nog meer
van boven
Geniaal
het loopje
van jou zong
haar boodschap
al luid vooruit
snel wisselende
woorden droegen
vaak in akkoorden
hun bestemming
al in herkenbaar
plezier daar of hier
het was een lust
jou te ontvangen
behangen met
zoveel vitaal elan
en jouw lach die
altijd iets meer
vermocht in een
warme omarming
die ons muzikaal
meenam naar geniaal
Speelse magie
waar volmaakt
het eeuwig zoeken
naar foutjes in
schoonheid uitlokt
speelt bij jou
de lach van zeker
weten een eigen spel
schuift hemel
weer een plaatsje
verder is superglans
net een verblindend
stukje hel dat oplicht
waar contrast
het paradijsje ziet
soms wolkt
wat speelse magie
aandacht kleurend
boven de scenes
waar jouw volmaaktheid
mijn liefde spreekt over
talenten die ik niet vergeet
Deze dodelijke dorst
warm golfde
het lange al
geel gepunte
hoge gras
onder de vlagen
wind die ver aan
de horizon beelden
deden trillen
wij bewogen
nog stiller dan
de woordloze
omgeving waar
slechts een vogel
schreeuwde om
schaduw en wat
druppels fris
nog zoog hitte
aan de grond die na
de laatste transfusie
water begonnen was
aan brakke lagen
hoe lang kan de
aarde deze dodelijke
dorst nog verdragen
Het podium
uren kon ik
naar je ogen kijken
proberen de beelden
te begrijpen
die jij uit je
leven liet zien
je lach bleek
het podium dat
jou altijd getrokken
had niet om te
laten zien wie jij
was maar wilde zijn
meer om te
geven samen
momenten beleven
van intens plezier
waarvoor jij en wij
zitten op de bankjes hier
jij nam ons
bij de hand in
het land waar jij
gelukkig was wilde
dat delen met ieder
die er tekort van had
Nog krult je lach
nog krult
je lach in
de hardste
bouwstenen
van onze
fundamenten
de veste die al
generaties lang
met degelijke normen-
en waardenspecie de
tijd heeft getrotseerd
nog is de sleet buiten
nauwelijks zichtbaar
lijkt wat achterstallig
onderhoud maar
de echte breuk en
scheuren komen
diep van binnenuit
waar rot en putlucht
heersen over leven en
gebroken glas geen
perspectief gaat geven
jij was erbij
toen grondstoffen
en magie een
huis bouwden waar
alleen voor de
eeuwigheid plaats
was vormgegeven
door de mens met
als buurman de hemel
en het paradijs als
tuin van eden
Haar flow
zacht golfde
haar warmte
over zijn
gevoelige huid
het kouwelijke
had hij mee
nog van thuis
waar velen geen
echte warmte
kenden en eerder
voor overleven
stemden in die tijd
hij keek haar aan
zij lachte toen
haar flow zijn
aura raakte en
daar een energetisch
contactpunt maakte
muziek zong
door zijn lijf op
een wijs die
zonder woorden
al bij hemelse
schoonheid hoorde
Warme klanken
jij had het
zelf al heel
aardig ingekleurd
het format
van het abn met
de nodige dictie
omgeven maar
zo hier en daar
bleven er warme
klanken kleven die
zich emotioneel anders
lieten verspreken
zij gaven de
smaak van samen
aan een beperkte
groep voelden goed
om met bekenden
in rust te praten
de schone taal
had niet die omhaal
enkel koel en to the point
alles zo zeggen dat de
boodschap niet in gevoel bleef
hangen was niet uit te leggen
Een herijking
je ogen
lichten altijd op
in combinaties
van kleuren als
jij stemmingen peilt
die de balans van
emoties in een
kamer bepalen
nooit breek je in
maar opent met
een vrij entree
om dan in
meegaandheid
de diverse bronnen
te lokaliseren om
hun invloed te bepalen
te vaak zijn
de settingen
al bekend tenzij
er nieuwe instroom
is die zich in
terughoudendheid
laat kennen zonder
echte blokkades
gelukkig wint
diversiteit het
van conservatisme
en lijkt ieder
ingenomen met
een herijking van
dogma's en al te lang
bestaande standpunten
Het Hyper zijn
jij hebt soms
een gekke lach
in je ogen
armen en benen
molenwieken
een fleurig
pandemonium
dat uitnodigt tot
heerlijke deelname
een aanleiding
is niet te
achterhalen het
hyper zijn bij jou
is nooit van het
kwalijke venijn er
is geen onderscheid
in wie achterblijft
en in samen vieren
weldadig sluipt
rust op kousenvoeten
binnen en in een
langzaam dovend
einde kleuren wangen
zich nog rood glinsteren
ogen vol plezier
om het intense samenzijn
met iedereen van hier
Haar pirouette
ze nam
stilte mee
uit een zee
vol herrie
waarbij van
iedere golf
die oversloeg
het volume brak
op het onbegrip
van zwart basalt
ze opende
het cordon
van donker
geloken ogen
wierp zand
om het laatste
argwaan niet te zien
sloot handen tot kring
danste haar pirouette
er grafisch midden in
waarbij zij de
blikken aannam
rondde en verrijkte
tot ook zij draaiden
en zacht de mantra's
van zee in haar
eeuwig bewegen
als eigen golf in de
vloed van samen
lieten stromen
Depersonalisatie
ik zag je gaan
een witte vlek
tegen het
donker zwart
wolkendek en
keek je aan
de bui ontlaadde
met alles van
zijn gade nog
bleef je staan
er was geen afstand
in depersonalisatie
waar dimensies
normaal waren
vervloeiden wij
in een gebeuren
de buitenwereld
spaakte in eigen wiel
meteen vervielen
de specialistische
zintuigen tot data
in eenvoudige impulsen
die tijd en eeuwigheid als
randvoorwaarden vulden
Als een godin
er stapten
twee benen
mijn lengte voorbij
niet alleen
hun snelheid
maar ook de
soepele schoonheid
onthutste mij
nog was haar
blik niet van de
horizon geweken
zij had mij nog
nauwelijks bekeken
pas toen ik
moest dribbelen
stribbelde zij tegen
zij was godin
in het franse land
met mij aan de hand
haar zwierige gebaren
wezen mij de plek
weg uit haar blik niet
voor haar voeten op
pad naar de vrijheid
pas in de nasleep
die ik bij de gratie
gods mocht dragen
oogstte ik nog een kus
ik was er helemaal
van onderste boven
zat totaal stuk na de
laatste aai en zwaai
Je gloeide roder
ik dacht jou
te smeulen
blies wat haar
uit je gezicht
dat dromen
weerkaatste
die speelden
in de vlammen
van de open haard
je gloeide roder
langs de randen
van de grijze as
vlamde op in
het speels oranje
geel van jeugdig
frivool ontwaken
waarin wij samen
de onrust maakten
die langzaam
ging bruisen in
het rode bloed
waar vonken
al knisperend
knetterden
in lieve lust en
hartstocht nog even
heel hoog oplaaide
Automatische piloot
ik zie je stralen
bij de gedachte
een frisse neus
te gaan halen
daar buiten waar
warm en kou
zijn eigen kleur
kiest die samen
de schoonheid van
het moment bepalen
de basis een huid
die verschillend
kan reageren op
de weerssferen
en toch in staat is
een behaaglijk
gevoel te genereren
of aan de bibber
gaan om warmte
te laten ontstaan
zonder grote
problemen gaan
verschillen voorbij
in het eenduidig
functioneren
op tal van externe
prikkels en zonder
handen aan het stuur
delen wij met vuur
de automatische piloot
Een bankje
je stapte
onzekere passen
liep een vage
weg onder een
onbekende hemel
het voelde als
gewoon aan de
wandel alleen mensen
waren er niet geen
lachende gezichten
je miste de
zwaai en het
vriendelijk groeten
ook huizen hadden
een andere kleur
een bankje zou
fijn zijn om even
te rusten en dan
beleefd te vragen
waar we nu zijn
maar geen bankje
wel pijn in de voeten
een toilet om niet aan
denken dat heeft
iemand ooit gezegd
De pijn van toen
ik zag
je hand op
het behang
ogen die wegdroomden
vingers die de tijd
nog voelden in
de pijn van toen
die even krampten
toen je weer de
stemmen hoorden
van het twistgesprek
op de overloop
waarvan je in de
toon alle hoop verloor
nooit is het
meer goed gekomen
de lat was veel te
hoog gelegd wat restte
bleek het laatste op de
kaart voor de afrekening
was lang gespaard
Het stukje euforie
je lachte om
de zachte zoem
en trilgeluiden
die jij altijd
bij je droeg
alleen aanwezig
luisterde niet
altijd voldoende op
dus met een
stukje muzikaal
onthaal van
overijverige
frequenties
kondigde jij je
komst verblijf
en afscheid aan
in een ludieke
melodie danste
jouw omgeving
zijn warmte delend
met alle anderen
het stukje euforie dat
jullie genereerden voelde
intens weldadig aan
Dit minzaam contact
ik dacht
dat jij de
ordening van
liefde in je had
in mijn ervaren
bleef ik in
gênante onkunde
naar vrijheid staren
speelgoed
kwam warmlief
bovendrijven
maar kleur en vorm
konden niet met echt
wedijveren er moest
een trigger zijn in
dit minzaam proces
juist in kleine
dingen bleek contact
in elke fysieke vorm
een investering met
liefdevolle warmte
waar tijd en veel
plezier speelde als
een heerlijk knuffeldier
communicatie heeft
onze ontdekkingsreis
de boost gegeven die
noodzakelijk was om
samen ook het
evolutieplan de nodige
vaart te geven in
belang van komend leven