Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Toen ik beter keek
zag de flits
van een arm in
fantomische mist
nog wist ik
een hand te
pakken maar ik
hoorde al broze
botten knappen
zag schrik en pijn
een val zou vol
fracturen zijn
er waren geen
handen wel de
open palmen
om hulp zonder
persoonlijke
signatuur er was
geen kiezen alleen
hulp bieden
in dit tijdloze
moment was ik
mezelf even kwijt
in een greep zonder
houden van
waarvan de warmte
was gefaket in een
spiegel waar
kilte sneller steeg
toen ik beter keek
ik voelde pijn en
eenzaamheid in
haar greep met
warme resten
Ferment geuren
ook zij
schreef in
de lucht met het
gemankeerde
schrift de vlucht
van de witte vlinder
met zwarte stip
landde en
fladderde weer
op van de voor hen
bestemde kleuren
in de blauwdruk
van het eb en vloed
der ferment geuren
in golven gedragen
door de wind
verdween zij in
het wit dat blauw
bewolkte alleen
de zwarte stip
was nog te volgen
Naar waarheid
alleen de vlam
van het kaarsje
leek sneller te
trillen bij het
manifest worden
van een uiterst
pittige totaal
onverwachte
donderslag
natuurlijk deden
geluidsgolven
iets met de lucht
zij geurde anders
wat chemisch
na een stevige bui
door ionisatie
van zuurstof met
krakende bliksem
toch bleek schrik
voor donderbuien
meer uit overgeleverde
verhalen te komen
waarbij horrorachtige
variaties uit decennia
lang geleden naar
waarheid verteld
werden in lokaal dialect
Onze blijdschap
ik heb
van jou de
lach geleerd
waarmee ik
expressie geef
aan blijdschap
van binnen uit
ik zie je
vingers gaan
op zoektocht
naar warmte
en liefde in onze
gezamenlijke
lichaamstaal
zij bespelen
kleurend
de ruimte
delen beweging
in elkaar raken
tot wij onverwacht
blijven haken in
een lach waar de
wereld van zal houden
omdat zij gezicht zal
geven aan een nieuw
stukje vertrouwen
dat wij samen verder
uit zullen bouwen
Op de drempel
wij hebben
na twee
jaar corona
eindelijk weer
eens samen
gesproken
elkaar diep
in de ogen
gekeken onze
huidhonger alle
kansen gegeven
sprakeloos
van verbazing
constateerden wij
dat we nauwelijks
veranderd waren
pas na lang
samen praten
hadden wij in
de gaten dat
de tijd had
stilgestaan
alle wederzijdse
ervaringen
waren aan ons
voorbij gegaan
alleen herinneringen
van twee jaar
geleden zoals
tranen en warme
knuffels bleken
nog steeds op
de drempel te staan
In isolatie
er is binnen en buiten
door anderen uit te sluiten
zacht en nauwelijks zichtbaar
schuiven panelen over
hun nano onderlaag en
sluiten de buitenwereld af
het is geen graf waar
de extravagantie van een
volledig be-equipt buiten
dat soms nodig is om
de binnenwereld in
isolatie af te dichten
waar het eigen
existeert met stoffelijk
bestaan in de bijrol
en specifieke effecten
waarvan het uniek wenselijk
in qr code is vastgelegd
naast de oerbasale
genetische blauwdruk
komen in de hyper multi-
actieve perceptie steeds meer
zaken uit folio's naar buiten met
de echte inhoud van het bestaan
Na gloeiend rood
op de verste
horizon
bubbelde
loeiend heet
licht van
het zwart
dat transparant
blauw tot
kern had
het regende
zonder zich
tot bui te
transformeren
druppelde
slierten rook
uit kleine
afvalproducten
op de grond
die als
sterretjes nog
even flikkerden
voordat zij
sissend doofden in
na gloeiend rood
in dit contrastenspel
gaf niemand
zich echt bloot
alleen de
slagbomen
werden de
spelbrekers in
rood-wit
het vrijwel witte
klappertanden verried
een al jaren slecht
verzorgd gebit
Een spoortje hemel
jouw wit
was streep loos
de intense
onschuld
verblindend
nauwelijks
raakbaar door
contrastuele
weerspannigheden
zacht ebde
gesluierde
schoonheid weg
een spoortje
hemel
achterlatend
in de neerslag
van tijdloos
goddelijk genieten
Zonder pijn en venijn
vonkend slijpt
leven weerbarstige
randen bij
een regen vuur
vertelt van
uur tot uur de
opgeslagen emoties
uit een twistpartij
die vrij blijft van
fysieke confrontatie
het is geen spel
spelen heeft al lang
zijn charme verloren
aan het langste eind
waar geven en nemen
vaak te goeder trouw
de smaakmakers
zijn om misverstand
en ruzie voor te zijn
zonder pijn en venijn
Zomers ontladen
lange benen
dansten warmte
omhuld maar de
passen muziek en
het scenario
klonken koel
straalden een
niet comfortabel
gevoel van
balans uit
het onverwacht
zomers ontladen
viel niet bij
iedereen in
goede aarde
voor een weers-
omslag neemt
ieder zijn tijd
om 4 uur donderde
bliksem voorzienigheid
Vriend
vriend
natuurlijk voedt
jouw plezier
mij met jouw
buitengewone gaven
schenk jij mij
introverte
beelden uit het
diepst van je hart
waarvan de
nageboorte nog
ondeugend achter
kleine handjes lacht
samen kunnen
wij tegen de ruige
vertes schurken waar
wind de overmacht heeft
wij in de luwte
god aanbidden
in het delen met ontzag
van zijn stukjes kracht
nog trekken wij
door het nieuwe
polderland waar knoest en
dood hout historie schrijven
ooit zal ons verblijven in
gods voetstappen leiden tot
het nieuwe aardeboek waarin
de mens ook goed zal doen
De kijkcijfers
ik zag je
ogen naar
mirakels kijken
en er zonder
enige vrees
in blijven
handen bezwerend
scherend langs
extreme winden
glijdend
in gesprekken
met elkaar
nog was er
nauwelijks iets
bovennatuurlijk
aan omdat
alleen de standaard
was gedraaid
waar vroeger
veelvoud en
middelpunt regeerden
is tegenwoordig
persoonlijke
insteek troef
de fora van
de media zijn hun
toneel geworden
de volgers trekken
stevig aan het
marionetten touw
niemand is meer
trouw aan eigen
woorden alleen
kijkcijfers bepalen
wie er nog geboren
zal worden
Nog glinstert filigraan
ik heb de
jaren voorbij
zien gaan in jouw
smeltkroes van
edele metalen en
nog glinstert filigraan
haar bijna
eeuwige jeugd
om te ontsnappen
aan de vrijwel alles
overheersende
zwaartekrachtboog
schitterend hebben
de diverse smeltpunten
de puurheid laten zien
op het toppunt
van hun verschijnen
in eigen kleurlijnen
daar waar het
leven roeriger werd
in een wisselende
mêlee van emoties
kleurde warmte
zijn eigen intenties
wij hoeven niet
terug te kijken in alle
kleuren is edelmetaal nu
in zijn mooiste presentatie
gestild zoals jij en wij
dat altijd hebben gewild
Onkwetsbaarheid
ik struikelde
met pijn en moeite
hervond ik mijn balans
maar die kans werd mij
maar een keer gegund
voor ik echt duikelde
ik wist dat mijn bestaan
alleen nog met variabele
balans kon door blijven gaan
het was een schok
om eigen broosheid als
limiet te moeten ervaren
want in de taal die mijn
lichaam sprak bleef hierna
ook geen enkele kans
deze mededeling te
vergeten het lijf had de
pijngrens als graadmeter
toch was ik blij niet meer
de big boy te zijn
mijn grenzen bekend ook
dat stukje lieve zogenaamde
onkwetsbaarheid wilde
ik wel graag kwijt
De zevende deur
ik hoorde de
tonen verspringen
van wit naar zwart
met ladders die
verbindingen zingen
in het auditieve vak
waar wij meer
visualiseerden
poogden zij
inhoud en vorm
te integreren tot
een geweldige shout
zij brachten geen
ballads of upgrades
uit nostalgisch sound
met het uitblijven van swung
keken zij uit naar de show
die jij had op de bühne
nagels zwart wit
gepingeld gewaad
contrasterend in kleur
armen die de hemel
bewogen tot het openen
van de zevende deur
waar het glorieus ritme
met halleluja extract al
decennia lang stond te
wachten omdat de religie
er al snel was uitgetrapt
toen magie groen vloeide
het evolutionair
elixer van de revival
waarbij restanten mystiek
in hoge spelonken nog
pronkten met geoffreerde
gebeden uit een gedaan verleden
La france et toi
wij rolden als
goud over de
bloemen van
het franse land
zij hebben
van die harten
waar je altijd
innig en liefdevol
van houdt
als zon
geopteerd
meedraaiend
met hoe licht en
wind als hendel
lavendel aan
eenieder met
warmte en
liefde fêteert
jij had speciaal
voor la france
dat joyeuze
nam snel het spel
van va et vient
over met les sourires
des moments
maar dan gentille
et les oiseaux oh.oh.
indringend
subtile in de
silence van
uitstraling met
het tikje vreemde
landenmagie
dat het jeugdig
parlante toverde uit
plezier in vertier
De nog mobiele files
ik zag ze
hopen in een
wereld vol beloven
ogen helder in
beginnend leven
handen klaar voor
geven en nemen
gespierde
schouders nog
onbevangen
gerecht omdat
de wereld er nog
geen gewichten
op had gelegd
blikken open
frank en vrij
hoe spelen
zij het spel van
kat en muis in
een maatschappij
zonder eigen huis
in de stilte
van benaderen
leken zij te
slenteren om van
het ongeziene
weg te komen hun
vage hoop vervlogen
jaren tekenden
verval in aards en
grijze tinten het
bewegen was wel
overal de nog
mobiele files baanden
zo hun eigen wegen
Zoete woorden
we schrijven
bij elkaar blijven
samen in tal van
zoete woorden
hoor soms een
lach opbloeien
die warmte
en kleur geeft
aan wat wij ordenen
in een wereld die
niet meer de onze is
wij hebben ons vergist
dachten te delen
emoties en beelden
maar eigenzinnigheid
verstond geen ander
woord dan doodslag
en brute moord
weer is er geen
elkaar verstaan
in het paradijslijk
samenleven abels
worden al door de
kains bijeengedreven
Mijn laatste jaren
er waren jaren
die zo van mij
zijn afgegleden
met niets om
te bewaren of het
moet het jaartal zijn
een aantal was
al sleets geworden
door een spectaculair
gebeuren dat tot in
den treure al was
uitgemolken door ieder
wat in de wereld
plaats vond raakte
familie en bekenden
in overleg en om raad
om dan simpel de orde
van de dag te volgen
ik had uit vele decennia 's
slechts een handvol
goede jaren maar weet
ik ben nog steeds driftig
aan het sparen voor mijn
allermooiste laatste jaren
Het gestolen universum
we reden
gleden gladjes
over de weg
aangetrokken door
het stuwmeer van
verwachting op
dezelfde tunes
en vibes van
twee jaar geleden
geladen tot ver
over de top
we waren familie
in flow elkaar
raken was al
een pittige blow
in thuiskomen
bij je zelf na nooit
meer te zijn
weggeweest in
het gestolen
universum naar
een godvergeten feest
gegroeid in licht
van sterren showde jij
als leader dirigeerde
eindeloze armen in hun
vlucht naar lucht rond
de hemel op energie
van aarde die de mens
nieuwe krachten
baarde in de eindelijk
weer verenigde
community mens