Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Die wit spiegelden
ze blauwden
ogen die wit
spiegelden
in olijke glans
met de grootste
kans op ver-
verwijderde
ondeugd en
toch dicht
bij elkaar
waar de
lach geboren is
blijkt dubbelfocus
zien het
echte genieten
In slow synchroon
ik heb
hun vleugels
zien branden
van de randen
aan de
ondergaande zon
in een rood
oranje
flikkering
draaiden zij in
vrijwel slow
synchroon
doken door de
kou van wit en
donkerblauw
onder luide
protesten naar
hun stille nesten
Blind vertrouwen
kleuren
scheuren
in heel
langzaam
wijken zoals
de hemel
opent als wit
oplost in niet
meer langer
willen blijven
daar waar
verzien de
contrasten
een blind
vertrouwen
in de toekomst
geeft is hun
mêlee de
chaos waarvoor
iedereen beeft
ordening
en inzicht
zijn verdwenen
alleen stukjes
wit licht
glinsteren
nog even
zonder hun
warm
medeleven
Bijna onmerkbaar
bijna onmerkbaar
scheefden bomen
groenden weides
in aparte kleur
niet zomaar
maar voelbaar met
een blik op later
toekomst en doelgericht
in kleur
bleek veel meer
vorm te zitten dan
ooit werd gedacht
ook smaak
en consistentie
wisselden bijna
ongemerkt per pak
nog was de tijd
niet aangebroken om
elkaar eens goed te
bekijken met andere ogen
om te zien wat er
over was gebleven van de
vaak zo specifieke
eigenschappen van ons leven
voorzichtig groepten
standaard gelijken
bij elkaar in een
al comfortabel samen
natuurlijk was er nog
geen amen voor de rest
chaos choqueerde nog
veel erger dan de pest
Het muisje
ik kende
je zachte hand
de warmte die
in het muisje
schuilde juist
op koude dagen
als onze vingers
even wilden vrijen
in een gespiegeld
oogcontact
wachtte de
instemmende lach
waarbij wij
van geven en
nemen een harts-
ceremonieel maakten
Minder hoog allooi
weer halen
zij de spouwen
leeg in een
een feest voor
alle kouwen als de
isolatie is geweest
schijngevechten
om de dure energie
wie zit er
op de tocht
ook als een
ander lager biedt
dezelfde muur
en nu al uitgewoond
door zwarte dromen
die als drones
luidkeels hun
homes verdedigen
maar avonds
zijn zij hem gepiept
dan zie en hoor
je alles in het geniep
geritsel en gevlooi
ook van minder hoog allooi
Voorzichtig vergeten
zij hebben
regelmatig
op het randje
gelegen tussen
leven en voorzichtig
vergeten zijn
waar stilte
in paniek
geen misbaar
maakt en rust
alleen de schijn
van vertrekken
voor laat gaan
overlevers
met handen
en voeten door
het eigen lot
beschoren in
een proeve die
al verloren lijkt
In snel overbruggen
het blond
en blauw
ogen vol
verwondering
in een lach
die trouw blijft
aan de
vriendelijkheid
van je gezicht
nog is het
handje zo
gepakt in
het snel over
bruggen
van veel jaren
de echte warme
gaan er niet
zomaar af
we hebben
jouw sporen
door laten
lopen naar
de vloedlijn
en zee met
witte golfjes
je voeten
laten groeten
Meerstemmig
het is een
meerstemmig
donker sprekend
gezang dat
woorden
vergeet tranen
doen oplichten
die sporen trekken
over een huid
die gesloten
lijkt omdat
zij nog nooit
liefdevol blijkt
te zijn gekuist
waarvan de mond
alleen honger kent
in handen die
wroeten vingers
die zoeken naar het
meest eigen stuk
dat als geluk
wordt meegedragen
als er een dag
niet wordt geslagen
Tegenvleugs
zo her en der
lijkt aarde
tegenvleugs
gestoffeerd
waar rotsen
nog eruptie-
warm zijn
verschroeit het
opkomend gewas
baant lava
zijn wegen alsof
de infrastructuur
er al eeuwen ligt
is land eonenlang
verzonken in de tijd
waar rood zand zijn
vele woestijnen weet
door oases benijd
de geosfeer
lijkt te spelen
met een overvloed
aan talent
maar harmonie
ontbreekt
in een leiding
waarin daadkracht
niets heeft geleerd
Doorzichtigheid
waar
doorzichtigheid
haar lieve
geheimen sluiert
zijn zon
en schaduw
extra alert op de
subtielste contrasten
geen show
voor grote voeten
wel stapjes in volmaaktheid
van vorm en kleur
Messcherpe tanden
nog krioelde
het leven
bewogen
vervaarlijke
poten stonden
messcherpe tanden
op de voorste rij
kende testosteron
geen enkele genade
het was ik of jij
maar waar
vroeger het zwart
reptielenbloed
veelvuldig zichtbaar
was overheerst
nu het vurig vers
rood na een
zeer pijnlijke dood
dat zijn historische
romans het bleke
licht liet want ook
in de slangenkuil
vrat vuil de
evolutiewinsten
op die het vrije leven
had weggegeven
er was decadentie en
inteelt op het einde
van dat roemrucht
stukje paradijs
Van mystieke aard
zacht kleuren
harmonie en
werkelijkheid
hun diepgevoelde
eenheid door
te kijken naar elkaar
waar eerst
vergelijken
merkwaardige
boventonen
voert drijft het
spel van geven
en nemen op
merkwaardige
stromingen een
totaal onverwachte
kant uit zelfs
onvertogen woorden
hebben wij tijdens
hun werkjes nooit
kunnen horen
zij wisten dat wit
hun bron was
geworden waartoe
alle kleuren in
samengaan behoren
hun delen was van
mystieke aard op hun
leeftijd nog niet
geëvenaard
In cirkeltjes wind
oranje rood
boog klaproos
en voor de
indringend
zacht harige
stam stoof wind
die cirkeltjes vindt
waar muziek
in lieflijke
composities
en akkoorden
van vroeger
hedendaagse
werkjes vertolkten
nog kleppen
de kerkjes
warme nostalgie
in bewierookte
ruimtes roetten
kaarsen een
eeuwig verre pilaar
Mijn ogen
ik zeefde
het zwarte
bad uit
mijn ogen
waar wit
onder druk
protesterend
aanwezig was
nog manifest
in oncontroleerbare
bewegingen met
een flitsende
vlugheid die eigen
was aan het contrastvolle
spel van zwart en wit
Voorzichtig
brekend
lieten zij
hun blikken
langs de
mensen gaan
de warmte
en het
lange staan
heeft hen
zeker geen
goed gedaan
waar
samen nog
ondersteunde
bleef stabiliteit
de enige factor
waar ieder op leunde
toch
ademden
allen hoop
en wisten in
vol vertrouwen
verder te gaan
nog niet
vandaag maar
wel in samen
als de handen
elkaar weer heel
stevig vast hebben
In deze samen rust
eindelijk
heb ik iets
kunnen schrijven
dat altijd tussen
ons zal blijven
jij was en bent
gebleven
je hand heeft
als bescherming
op je wang gelegen
in deze samen rust heb
jij de vrede gekregen
die jij wilde in
dit leven
in vriendelijke lach
en twinkelende
ogenblikken gaf jij
ieder die dat
op zijn pad nodig had
jouw warme handen
hebben alles gedeeld
de mooiste dingen van het
leven heb jij ons gegeven
Weerbaar hout
fraai bouwde
hout zijn
blokken tegen
de oplopende
buitenmuur
de kleuren
al gespleten
voordat de
stammen
zijn vergeten
nog ongeringd
klinken de
jonge basten
met nog slanke
onvolgroeide kwasten
alleen de droge
grond ver achteraan
draagt weerbaar
hout dat muziek in
alle koren laat horen
Zong muziek
zacht flapten
de brede randen
van donkere barden
voor de toch al
mysterieuze
gezichten waarbij
het lezen van
enige werkelijkheid
een schijnbaar
onbegonnen werk
bleek te zijn
in het bewegen
van deze groep
zong muziek straalde
creativiteit tot
ieders verrassing
zomaar de wereld in
om daar snaaks en
onverwacht op
te duiken tussen
kakelende duiven
aan het ontbijt
Vleugde tegendraads
ik vleugde
tegendraads
het deed me
onverwachts deugd
jouw weerstand
strelend te ervaren
niet alleen de
stijve stugge haren
maar de warmte
die er was te laten
in een zwaar
onderschat proces
waarbij het
samen bewegen
juist als stimulatie
in voelbaar plezier
met een lach naar
buiten treedt