Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Hun sferisch gevoel
jij hebt de
kunst verstaan
om te gaan
met mensen
die net even
anders waren
kon hun
boeken zonder
woorden lezen
in talen die
nog geen stem
formuleerden
las lichaamstaal
uit hun verschijnen
beantwoordde
die in soepele
lijnen met een lach
en sprekende ogen
had de intuïtieve
aantrekkingskracht
van gelijkgestemden
die herkenbaar waren
door communiceren
uit hun sferisch gevoel
kende hun stilte
waar het leven
explosief hamerde
op weten en presteren
opnieuw proberen
geen toekomst had
jij met je warme
hart voor de uniek
subjectieve apartheid
die deze groep heeft
binnen de gelijkheid
van de maatschappij
De brandende vraag
ze schreeuwde
uit onmacht
en ongeduld
nog was er
geen vooruit
de massa stil
honderden
ogen keken
haar aan
blaatten de
brandende vraag
van tweeletters
waarop zij nu even
geen antwoord
wist te geven
het oponthoud
kon nog wel vele
uren gaan duren
de vervoerde
melk werd
steeds zuurder
met een herderin
die niet kan lezen niets
van schades wil weten
Tot in detail
jij had
altijd al iets
met schoonheid
en exquis
je bewegen
was als immer
buitengewoon
gracieus
verfijnd tot
in detail en
harmonie
met het heelal
waar volmaaktheid
danste en jij
met voeten lachte
op iedere pas
waarbij jouw
blik de kleuren
van je partners
begeleiding lazen
en wij samen
parelend de
dansvloer van
hemel betraden
In astrale kleur
het voelde
al meteen
zo goed
de sterke
handreiking
als groet
met gelijke
frequenties
de eerste
ontlading
met een
omarming
van positieve
energie die
eigenheid
herkende
in astrale kleur
en geur van
lichaam en
geest die zich
probleemloos
elkaar op-
en aanvullend
mengden
aftastend zijn
wij gaan zoeken
naar het paneel
van leven
dat ieder mens
bij zich draagt
die voor liefde
open staat
door wegen
die wij vonden
heeft liefde
ons gebonden
samen op weg
naar een hemel
te gaan die al voor
ons was weggelegd
Gebutst en bebloed
hij gooide stenen
schreeuwde
onverstaanbare
kreten wierp zich
onbeheerst in een
strijd waarvan
hij dacht dat het
de zijne was
nog had de tijger
zijn klauwen
gespreid maar de
ongelimiteerde
drift raakte er uit
geschrokken en
getroffen door
verdwaalde brokken
de stoet begon
gezicht te krijgen
gebutst en bebloed
probeerden zij er
tussenuit te knijpen
maar de wereld
rolde weg zij werden
opgepakt en vastgezet
in hetze tot
levenslang veroordeeld
zonder enig proces
naamloos is hij
verdwenen in het gevang
ergens restten vervagende
berichten gekrabbeld
op verweerd behang
Jouw aura
ik zie
de stukjes
vroege lente
uit de lange
winterslaap
van jouw aura
ontwaken
waar het
voorjaar zijn
specifieke
kleuren
bewaart
in speelse
frequenties
maken
gelegenheids-
combinaties
zich los uit
winterkoude
patronen
vermeerderen
fluctuaties
tot een
creatief palet
dat langzaam
samenvloeit
in de nieuwe
prilheid van
het komend
seizoen die
zijn schittering
in de glans
van jouw
ogen aan de
buitenwereld
laat zien
Achter het behang
ze schreeuwde
woorden met van
die scherpe klanken
die snijden in je ziel
waarvan het bloed
al lang vergoten is
omdat de inhoud
niet helemaal beviel
aan stem verheffen
heeft ze nooit gedaan
de toon ging uit pure
nijd de hoogte in
en mismaakte zo
effecten die al hout
sneden in doelen
zonder smoelen
we beperkten ons
tot klein publiek een
groter podium verstond
onze stemmen niet
wij waren niet bang
voor echo en reflectie
er was gelukkig plaats
genoeg achter het behang
Om erbij te horen
alles wat je bent
heb je al gegeven
met je aanwezigheid
opvoeding opleiding
en levenservaring
in meerwaarde
weggedaan en dan
je eigen leven dat wat
jij nog in stille tijden
even zelf wilde beleven
in los zijn van de
wereld voor zover
mogelijk opgebouwd
in eigen bestaan met
zuivere gedachten
zonder al dat gedoe
van goed dat je altijd
en overal ontmoet
meer met open mind
geen gezoek naar
roots of andere vormen
accepteren zonder
meteen alles te moeten
leren en overnemen
om erbij te horen
Zoetgevooisde taal
ik hoopte
in een paar
penseelstreken
jouw glimlach
neer te zetten
zonder karakteristiek
het rake vast
te maken door
een stukje van
jouw leven te
verstillen in liefde
waarbij de
stemming
bedding geeft
om met tal van
emoties je lach
visueel te parelen in
zoetgevooisde taal
Een eigen orgasme
weer knallen
verboden woorden
hun eigen kleur
zonder ooit
tot bezinning
te komen
het is de ontploffing
die plaatsvervangend
aandacht trekt
beschenen door
het licht van hen die
over schreven gaan
op eigen podium
dood en verderf
zaaien en niemand sparen
de wet met voeten
treden en zo een
eigen orgasme beleven
Stille wensen
jij wist het spel
zo te delen dat
ieder daar een
goed gevoel bij had
ze speelden
met een lach
van binnen uit
wat door kenners
werd getypeerd
als winst voor de
schavuit hun ogen
spiegelden plezier
zeker als de winst
al op voorhand al
bijna te incasseren
was omdat zij het
geluk al bij de staart
te pakken hadden
maar die liet los
zoals bij een
kameleon de kleur
verandert als die
in het nauw
gedreven wordt
lege handen
graaiden naar de pot
er vloeiden geen
tranen stille wensen
logen waren in een
droom vervlogen
Dreigt de strop
steeds vaker
strakten wolken
hun rafelige randen
donkerden kleuren
humeuren van
de bezige mens
waar geleidelijkheid
de natuur ruimte
en tijd gaf joegen
veranderingen elkaar
in rap tempo op zonder
noodzakelijke rust
ook gebrek aan
bezinning ontwricht
in evolutionair opzicht
de synchronie en leidt
onherroepelijk naar
chaos en insufficiëntie
reserves raken op
misgrepen nemen toe
keuzes worden beperkt
waar aantallen en behoeften
domineren dreigt voor
de beschaving de strop
Hallucinerende wereld
we dwaalden
gleden langzaam
van de wereld af
verloren stukjes
bewustzijn
er vielen gaten
in de trap die
we omhoog gingen
waar de stappen
zich vertilden
aan ons gewicht
het niet helderder
werd in de toch
steeds ijlere lucht
een vochtige kou
begon ons parten
te spelen want
zonder richting
verdwalen in een
niet aardse omgeving
geeft verlatingsangst
wij zijn gevonden
door passanten
die ons voorzichtig
bij hebben gebracht
na ons verblijf in
deze uiterst vreemde
hallucinerende wereld
Een wereldcyclus
jouw lach
ontsluit zoveel
plezier en baart
humor in
twinkelende ogen
golft door
de ruimte in
een aanstekelijk
ritme op een
melodie die
al eeuwenlang
hout zaagt en
waarvan de teksten
in alle talen
meegezongen worden
in generatieve
herkenbaarheid
die uit voeten
komt die staan
in een wereldcyclus
Zoals ooit bedoeld
ik hoorde
je neuriën
terwijl je
handen op
een zachte
manier orde
schiepen in
de chaos die
huishouden heet
in aangename
rust herkreeg
de kamer de
stilering zoals
ooit bedoeld
met brede
lach openden
gordijnen de
herboren inkijk
ook wij waren
meubilair en
hoorden al zo lang
tot de inrichting
dat afwezigheid
heel ongemakkelijk
aanvoelde door de
verstoorde balans in
de persoonlijke sfeer
Extatisch genieten
het vuur
in je ogen
brandde
toen ik
mijn koude
handen
met witte
vingers aan
jou liet zien
in liefdespatroon
dansten rood-
oranje vlammen
hun warmte
en altijd als
wij samen
waren begon
het hete bloed
te circuleren
nog steeds
werden wij
overvallen door
deze intussen
bijna berekenbare
acties en ons
verlegen lachen
had zo zijn
eigen charmes
natuurlijk
waren wij geen
pubers meer
maar het
aantrekkelijk
onschuldige
hield ons nog steeds
in de ban van
extatisch genieten
Hun schaduw
ik wist dat
jij aan het
dwalen was
het gras steeds
groenere kleuren
gaf en lachte naar
kleurrijke bloemen
waar jij naar
wuifde op de
vleugjes wind
die jij als storm
in het koppie
voelde naarmate
jij groter groeide
en nog altijd
verbaasd naar
je handen keek
waarvan de vingers
vreemd uitstaken
en konden bewegen
zonder elkaar te raken
in het maken
van de meest bizarre
vormen en figuren
jij kon uren naar dat
schouwspel turen
door hun schaduw van
de lamp op de muren
Het laatste oordeel
ik zag je
lopen met
voetstappen
die de aarde
raakten en
in contact het
schijnsel van
verbondenheid
afgaven door
licht te geven
door
veranderingen
van de spanning
lichtten moleculen
op als zij elkaar
raakten en zo
een mensen
spoor achter
zich lieten dat
langzaam doofde
en in de loop der
tijd opgeslagen
werd in het
silicium van
zand dat zeeën en
oceanen omkransten
als werelds database
voor het feest van
de opstanding en
het laatste oordeel
Gretig jong
je ogen
lachen bloemen
uit het verre veld
als ik je kus en
veranderen hun
kleuren verder
naar fel en lijkt
zwart-omrand
de berm te zijn
waarin licht blauw
zich warm
koestert in wit
je huid proeft
gretig jong in
de smaken brutaal
zacht en meeslepend
waarbij ik kies
voor de dubbele
regenboogkleuren
met hun aller subtielste
geuren uit het grootste
natuurlijke assortiment
van de lente zomer en
een schitterende winteroogst
nog weet ik niet
waar jouw zacht warme
lichaam is gebleven
in deze euforie van
ultiem samen waarvan alleen
de honing is blijven kleven
Je blauwe ogen
je boek
voelde
intrigerend
warm aan
met op het
voorblad je
blauwe ogen
jouw lach
sloot het af
zo dat de
levenswarmte
behouden kon
blijven voor hen
waarom jij gaf
het boek
was geschreven
in lichaamstaal
hoofdstukken
kleurden naar
de maanden hun
verslag van het jaar
en werd
afgesloten
met de
volkstelling
in bethlehem
de stad waar jij
het kindje kreeg
een boek als
reisverslag
wat liefde ervoor
over had om toch
gehoorzaam in
het leven te staan
in alle anonimiteit