Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Jij en ik ... verleden tijd
Jij en ik ...
wij waren samen één
als ik in jouw armen lag
wilde ik nergens anders heen
Jij en ik ...
het is verleden tijd
ik wil wel dat het terug komt ...
maar van wat er fout liep
heb ik spijt
Het is niet meer
dat zal het nooit meer zijn
om één of andere reden
deed ik je vreselijk pijn
Je hebt me nooit vertelt waarom
waarom liep je opeens weg
je hebt je koffers genomen, ging de deur uit
keek niet meer achterom
Jij en ik ...
samen hadden we het zo goed
ik lag in jouw armen
en jouw lichaam, deed de mijne verwarmen
Verleden tijd, zijn jij en ik
jij liep de deur uit, ik blijf binnen
een ander zal nu mijn liefde wel beminnen
Ik ben eenzaam
veel geluk heb ik gekend,
en de laatste jaren ben ik eenzaam,
contact zoeken is moeilijk voor me.
ik voel me eenzaam en alleen,
toch laat mijn God me nooit alleen.
hij is er altijd,
al voel ik dat niet altijd.
hij verjaagt de eenzaamheid
en neemt me in zijn armen.
Ik ben bang
ik zit in een diepe put
met allemaal water om me heen,
ik ben bang te verdrinken,
ik roep om hulp.
en er is iemand die mij verhoort
ik ben weer blij boven te zijn
en naar de blauwe hemel
te mogen kijken
ik dank mijn redder,
het is vast een engel
in mensengedaante!
Een engel
een engel,
daar verlang ik naar.
met heel mijn hart.
er zijn er zoveel,
kunt u er niet een
missen, hemelrijk.
ik weet dat ze sterk is,
ik heb haar zo nodig.
kom engel, maak je even
los.
en kom in mijn kamer.
dan zal het feest worden
in mijn hart
dan is mijn duisternis
voorbij.
verhoor mij, engel.
vast bedankt.
Vader hoor naar mij
vader hoor naar mij,
ik verlang zo u te
ontmoeten,
verhoor mijn gebed.
het is hier nu zoals
in noach's dagen.
de mensheid maakt
zich druk om materiële
zaken en voedsel,
uw kinderen lijden pijn
op deze wereld,
komt u en verlos ons!!!
Ik zal je altijd missen
Ik denk aan je ...
maar vanbinnen doet het pijn
je bent er steeds voor me geweest
maar dat kan nu niet meer zo zijn
Vroeger was het beter
we hebben een tof jaar gehad
maar dat ben jij vergeten ...
je bent verdwenen van mijn pad
Ik denk nog steeds aan je
tranen in mijn ogen
ze blijven maar stromen
jij bent van mij af
dat maakt je heel erg blij
niet meer voor mij hoeven zorgen
je bent niet meer dichtbij
Toch zal ik je altijd missen
wees daar maar zeker van
dat is één gedachte
waarin ik me nooit zal vergissen
Je bent te belangrijk geweest
teveel in dit leven!
je hebt teveel voor me gedaan
jammer dat je me zo hebt laten staan ...
Het kind in mij en het vrouw zijn
Het kind in mij is nog niet verdwenen
het zit nog te diep
het vrouw zijn is nog te ver weg
ik zou het graag van iemand willen lenen
Het kind in mij is nog nooit weggeweest
het is er steeds gebleven
vrouw zijn, ik weet niet hoe dat moet
ik ken het niet in dit huidig leven
Het kind in mij, wou nooit weggaan
ik heb me er steeds tegen verzet
het vrouw in mij bleef altijd achter
want ik wou het niet
iets waar niet moest worden op gelet
Het kind in mij is er nog altijd
ik kan het niet uit mijn leven schrappen
nooit heb ik vrouw willen worden
maar ik kon mijn lichaam niet tegenhouden
ik ben vrouw, maar tegelijkertijd een kind
Pappa en ik
jij leeft van de wind
danst door de schepping
als paradijselijk kind
bloeit naar het licht
open en gaaf
met kleur op je gezicht
vangt met stralende ogen
zijn warmte die koestert
in een liefdevol omarmen
zon door de ramen
intens gelukkig de mantra
pappa en ik eindelijk samen
In vaag mineur
de lijnen
in je gezicht
laten je leven lezen
de tijd
heeft ze niet getekend
wel jouw boek gevuld
met jaren
waarvan de letters
plezierig zijn gekruld
of korte hoofdstukken
die vaak eindigen
in vaag mineur
naast periodieken
vol daadkracht
zonder oeverloos gezeur
je ogen schrijven
weinig meer
de inkt lijkt bijna op
maar als je lacht
spreken jouw lijnen
nog steeds hun warme kracht
Tot binnen buiten werd
weer roept angst
met hol geluid
dat voortvluchtig
verre vleugels vliegt
echo's kaatsen
hun niet thuis
gevoelloos tegen
zwarte muren
mijn citadel waar
stemmen dwalen
zonder verhalen
omdat een oor ontbreekt
waar tijd
vandaag vergeet
omdat gisteren
alles overschreeuwt
heb stilte laten groeien
tot binnen buiten werd
zie eindelijk weer vogels vliegen
na een dankbare geboortekreet
Blauwe plekken
Aan mijn glimlach mankeert niks
Aan mijn buitenkant mankeert ook niks
Maar doe ik mijn shirt omhoog...
Ik wist niet dat hij zo boos zou worden
Wat heb ik dan voor verkeerds gedaan?
Ik weet het niet.
Die lichtvoetig dansen
sprookjes lijken alleen nog
te leven in oudere geesten terwijl
de decors hetzelfde zijn gebleven
donkere delen van het bos
hoog struikgewas met open plek
het vijvertje met oevers mos
sterren en een volle maan
fee en elven die lichtvoetig dansen
de droomprins op het witte paard
maar de kinderen zijn los gegaan
in stemmen die relaties kwekken
met vrienden uit hun digitale sfeer
nooit hebben zij natuur geëigend
beloftes van de zwarte grond gevoeld
verhalen van de wind gehoord
de kaders zijn verschraald
door gebrek aan referenties
hun fantasie is in de kiem gesmoord
Dat mysterieus gevoel
er is altijd
dat kleine vleugje
met onzekerheid
een wolkje
voor de zon
die helder schijnt
de tussenhup
in ferme stap
zomaar uit de pas
nooit heb ik
de hand kunnen leggen
op dat mysterieus gevoel
zelfs na het tipje
van de sluier
komt er geen gezicht
In een verloren glans
ik heb nog potten verf staan
maar de penselen zijn bejaard
stoffig kaal en afgesleten
kunnen zij geen vorm meer geven
aan mijn voorgenomen ideaal
waar vroeger met joyeuze zwier
en snelle streken op het linnen
creaties kwamen en weer gingen
uit een licht en speels palet
schuif ik nu met mes wat dikke lijnen
mijn kleuren donkeren
bewegen in een vaag ballet
houterig zijn de figuren neergezet
in een verloren glans
vermoeid door deze laatste kans
het vonkt niet meer
in traagheid die
toch nog respect afdwingt
een lieve lach licht warm op
terug is de eenvoud van het kind
De weg naar golgotha
zegevierend was zijn intocht verlopen
had zijn onbekende leven afgesloten
met palmtakken toegejuicht
getuigt hij de verlosser te zijn
een kleine kern volgelingen neemt hij mee
naar de koele tuinen van gethsehmane
om daar in rust het avondmaal te delen
ook judas is daarbij maar vertrekt voortijd
verraden wordt hij vastgezet
veroordeeld door het romeinse recht
bespuugd en gehoond loopt hij met
kruis en doornen kroon de weg naar golgotha
tussen twee moordenaars
die hij hun zonde nog vergeeft
en terwijl de aarde beeft onder donkere wolken
geeft hij de vader weer zijn geest
zorgzaam hebben zwijgende vrouwen
zijn lichaam afgenomen en geschoond
gebalsemd is hij in het graf gelegd
een zware steen heeft zijn rustplaats afgedekt
in samen komen was de rots al weggerold
de tombe leeg en op het wit de afdruk
van zijn lijf in vage lijnen rust geschreven
het wonder van verrijzenis maakte hun zinnen licht
Zo hoort het niet te gaan..
Ik wou een probleem oplossen,
maar jij wilde niet communiceren.
Het gaat hier om de gezondheid van jouw zoon,
maar ik zie in dat jij zelf nog veel moet leren.
Ik moet me er niet mee bemoeien zeg jij,
want ik ben z'n moeder niet.
Maar ik kan er niet tegen,
we zien beiden in z'n ogen veel verdriet.
Hij kwam naar mij toe in vertrouwen.
Zie alsjeblieft in dat er nu iets gedaan moet worden,
anders valt dit probleem niet meer tegen te houden
Jij bent z'n vader,
maar gaat dingen uit de weg.
Jij wilt niet luisteren als ik iets tegen je zeg.
Hij komt naar mij met de vraag,
waarom besta ik, al is hij 11 jaar.
Hij heeft z'n ouders nodig,
zit met veel vragen en heeft het zwaar.
Ik weet dat dit jou kwetst en je raakt.
Ik gun hem het beste,
want hij is het zeker waard.
Toekomst zonder vragen
waar hoop
het arrangement
in tijd en plaats
gestalte zal geven
is verlangen
de fysieke en geestelijke
wil om een te worden
in voel en herbeleven
samen dragen zij
een toekomst zonder vragen
in het perspectief dat
toeval hen ooit zal behagen
Boven mij staan
Ben ik niet mooi genoeg?
Ben ik te klein?
Het pesten is niet leuk meer
Ik voel me niet meer fijn.
Wat doe ik verkeerd?
Wat heb ik gedaan?
Wie zegt dat je het recht hebt
Om boven mij te staan?
De techno beat van idolen
ik heb stappen ondernomen
die in het vervolg
de kleur en stijl gaan bepalen
van mijn bestaan en dromen
waar verlangen
de hemel altijd heeft gesierd
en in hoop muziek was te horen
zal nu uitbundig feest worden gevierd
niet op de laag bij de grondse manier
waar het aardse zichzelf verliest
in boertige grollen en grappen maar
waar het hoofse cultuur en beschaving verkiest
eindelijk zal nippen
het eeuwige zuipen bedwingen
gedekte tafels zullen verfijnd het diner
bezingen dat keurig wordt uitgeserveerd
dansen op strijk van violen
is anders dan de techno beat van idolen
converseren een luchtig tijd passeren
van welopgevoede dames en heren
wij zullen ervoor moeten waken
niet in de valkuil van exclusiviteit te geraken
in het scheiden van gewoontes en geesten
is creativiteit altijd een stiefkind gebleven
Echte vriendschap?
Elke dag opstaan met een lach? Nee, dank je, niets voor mij.
Je bent weg, weg van mij.
In mijn hart zit een grote leegte, in die leegte zat jij,
maar nu ben je niet meer aan mijn zij.
Ze zeggen ' Echte vriendschap blijft voor eeuwig bestaan '
Voor eeuwig? Onze vriendschap is verdwenen,
maar weet dat het wel echt was, dat ik wel echt van je hield,
dat je wel die één was waarvan er maar 1 stond.
Onze vriendschap was echt,
omdat ik weet dat je nu aan mij denkt, en ik aan jou.
Ik hou nog steeds van je zoals ik van niemand anders hield.
Weet dat.