Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Pinksteren
pinksteren
is niet uit onze gedachten
weg te denken
het betekent zoveel
we hebben op dit feest
de heilige geest gekregen
de trooster die ons in alle
waarheid zal lijden
en die ons gaven geeft van
geloof, hoop en liefde
en gaven van dromen,
visioenen, gezondmaking,
profetie en nog veel meer
het is een mooi feest, pinksteren.
Ik denk aan je
ik denk aan je
lieveling
je bent prachtig
en echt iemand
om van te houden
onze gedachten raken
elkaar
wij zijn samen een
nooit kunnen we meer
buiten elkaar
je houdt ook veel van me
ik wil altijd bij je zijn
we zullen gelukkig zijn.
Gebed
ik bid tot u om sterkte
ik weet dat u kracht geeft
de zwakken bent u nabij
en geeft ze sterkte
u bent de machtige heer
aan u kunnen we alles
vragen
kom in ons hart
maak ons hart blij
en blijft u bij ons
Hij opent de weg
hij opent de weg
de weg die wij gaan
hij gaat ons voor
en geeft ons kracht
hij verjongt onze
krachten
ook in onze ouderdom
laat hij ons niet alleen
hij is altijd bij ons
daarom kunnen wij hem
lief hebben
hij is het beste wat ons is
gegeven.
nooit kunnen we buiten hem.
Een gedachte
een gedachte is niet zomaar
iets
het is een rijkdom in ons
een gedachte kan de weg
tot de ander openen
een gedachte is een geschenk
van onze schepper
ons denken wordt door hem
bepaald
en geeft ons licht en blijdschap
De kracht van uw liefde
de kracht van uw liefde
is groot en wil in mijn
hart wonen
u geeft uw liefde aan veel
mensen
en vergeet ook mij niet
ik voel me zwak
maar weet dat u bij me bent
ik hou van u
en ik vertrouw op u.
lieverd.
Ik ben angstig
ik ben angstig
in dit leven
waar kom je vandaan
angst is niet goed
ik wil de angst kwijt
je maakt mijn leven kapot
en maakt het leven ondraaglijk
ik wil zonder angst leven
en de dag van vandaag
mijn angst laten verliezen
het moet mogelijk zijn
ik verlang er intens naar.
Jezus
lieve jezus
uw glimlach is lieflijk
ik weet
dat u van me houdt
verwarmt u mijn
hart elke dag
laat het niet leeg zijn
maar bewoont u mijn hart
ik hou ook van u
u bent mijn lichtende ster
kom bij me
ik voel me zwak
maar weet zeker
dat u bij me bent
ik voel me veilig bij u
en weet dat u naar me luistert
lieveling,
blijf bij me
Blij
blij wil ik zijn
blij zijn diep in mijn hart
blij dat ik leef
blij dat er mensen zijn
en dat ik niet alleen ben
blij zijn dat god voor mij zorgt
en om me heen is
lieve god ik hou van u
ik noem u mijn vriend!
Klassiek of wip
ik heb gezichten gelezen
ogen die liefhebben en vrezen
wimpers die krullen
en openheid onthullen
in lijnen de tekening
van leven gezien
het rechte en ronde
van lippen en monden
klassiek of wip
het neusje vaak
overbelicht door
een guitige plaatsing
in het schaduwspel
met haren zullen
oren verdwijnen of
zichzelf ruiterlijk klaren
ook jij hebt een plaats
in mijn boek vol gezichten
jij bent de proloog
blauwdruk voor al mijn gedichten
Zombies in een heksendans
in witte bekkies
trekt de zenuwtic
wie wordt de held
alles draait om geld
geprogrammeerd en
voorgekauwd hoe lang
ieder de bal vasthoudt
en een patroon neerzet
zij werken
met kadaverdiscipline
de goed geoliede machine is
giftig door de machtsadrenaline
tot een doelpunt
het ego laat ontploffen
zombies in een heksendans
waanzin is niet meer te stoppen
waar is het spel
de lach en hand weer als
vrienden samen kunnen spelen
geld en macht verzieken dat
Speelde blond door je haar
wij keken uit over zee
wat verder op het strand
gleed de zon over zand
wind speelde blond door je haar
ogen wolkten nog donker
langzaam werd de bui geklaard
snel als de golven
kwamen je woorden
in oneindige stromen
ik liet ze komen
als een tsunamie
van ijskoude dromen
het luchtte op
samen te praten en niet
op de vlucht voor jouw hel
de zon brak door
in een bevrijdende lach die eindelijk
het echte blauw van de hemel weer zag
Rechtop in het gras
ik wilde springen
maar jij hield me tegen
om alles nog een keer te overwegen
jij spiegelde ons leven
terwijl ik stil bleef staan
liet jij de caleidoscoop van jaren gaan
de affiniteit was weg
ieder detail was al eerder gezegd
in perspectiefloos constateren
in confronteren konden wij
elkaar niets meer leren
jij bleef de tunnel waar ik leefde
wij verdwenen uit beeld
maar voordat ik beneden was
stonden jouw scherven al rechtop in het gras
Papa, waar ben je?
Papa, waar ben je?
Waarom heb je me verlaten toen ik nog zo jong was?
Ik wou zo graag met je bouwen, knutselen,
op je schouder huilen als ik het moeilijk had.
Ik hou van je ookal heb ik je nooit gekend.
Mama?
Waarom heb je me 10 jaar laten denken dat iemand anders mijn papa was :/
Het moment dat ik het hoorde van iemand anders deed nog meer pijn.
Ik voelde me zo verraden.
Pap, ik hoop dat je het nog goed hebt daar boven,
ooit bezoek ik je en gaan we er het beste van maken <3
Groetjes, je poppetje :'(
Toen stilte sprak
fonkelend
trippelden ballerina's
uit het voetlicht naar voren
zij twinkelden
met kristallen tonen
hun kleuren melodie
hoog werden benen geheven
armen gespreid in de
subtiele schoonheid van glas
rood vonkte het laatste licht
toen stilte sprak omdat
de muziek in scherven lag
Weidt schaduw uit
onder donker loof
weidt schaduw uit
over rust en stilte
woorden lossen op
in verwaaid geluid
van een verre kerkklok
over het trillend land
komen de boerinnen
manden aan de hand
kleden zijn gelegd
het maal bereid na
danken voor de spijs
zo biedt de boer
de lange zomerdag het hoofd
eten en siësta onder donker loof
Zij laten zich vermaken
een zaal die
nog weerbarstig lacht
en wacht met warm applaus
ik het enig lichtpunt
in het zwart die met
klam zweet de sof afwacht
ik knip de wilde haren weg
breek zacht met wat ik zeg
hun weerspannig ik
tot zij met honger blik
alles uit mijn handen eten
hun eigen egootjes vergeten
ik herder weer en hoed
de kudde met mijn schapen
de laatste rij zit al te vozen of te slapen
Domein van dromen
blauw is de lucht
geen zuchtje wind
in de zomer van herinnering
een kind speelt
zorgeloos met water
wat schelpen en veel zand
zacht ruist de zee
zijn zonnemelodie uit
het eeuwige getijdenlied
pas later wordt
het strand domein van dromen
liggen wij uren hand in hand
natuurlijk licht verbrand
want wie van liefde weet
vergeet waarvoor we zijn gekomen
vlinders fladderen voor ons uit
als wij het duin passeren
de laatste kussen om het af te leren
Een blanco papiertje
weer hoor ik
de klokken slaan
zie lege uren passeren
het a-viertje blijft onaangedaan
heb koppen gesneld
in luttele seconden
leeuwen geveld als held
uit de romeinse catacomben
heilige oorlogen gevoerd
op kruistocht geweest
ridders en graal laten verdwijnen
in schisma's de zon weer doen schijnen
ik was cerberus die aan
de styx de stilte van minuten wist
eonen zijn voorbijgegaan en de vooruitgang
heb ik op een blanco papiertje staan
Vonkten naar explosief
ik hoorde je woorden
maar zag bloemen wiegen
in zon en de zomerse wind
jij liet in de lyriek
van je voordracht
alle beelden weer leven
expressief door
blik en gebaar in
een warm omgeven
indringend koos jij
voor stilte in scenes
vol emotionele momenten
ik raakte je onverwacht aan
wij vonkten naar explosief
zonder woorden zijn wij gegaan