Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Onthoud dit..
Weer, of geen weer.
Vergeet dit nooit meer!
De zon komt op,
en gaat weer onder.
Maar voor mij,
blijf je altijd bijzonder.
Regen komt,
en regen gaat.
Maar voor mij,
blijf je altijd veel waard.
Warmte, of de kou.
Op al deze dagen,
hou ik van jou.
Weer, of geen weer.
Vergeet dit nooit meer!
Schoonheid zonder leven
mijn schreeuw
deed het glas breken
duizenden scherven
konden hun vorm vergeten
waaierden rond
vielen als druppels regen
kleuren verspattend
op de marmeren grond
ik zag je ontwaken
bevallig het kristal loslaten
waarmee ik jou had omgeven
in schoonheid zonder leven
heb angst onderdrukt
de virtuele bloemen geplukt
zonder ontmoeten
eindelijk durf ik jou te groeten
Kom, het Suikerfeest is begonnen
Ah, het einde van de Ramadan
we staken het vasten.
sterken hebben hun ziel gereinigd
conflicten werden uitgepraat
want zoet eten doet zoet praten
we trekken onze mooiste kleren aan.
iedereen wil lekker ruiken.
feestelijk getuigen we van
een maand lang vasten.
kinderen kussen de hand van hun ouders
brengen die naar hun voorhoofd.
iedereen viert feest. zoals het altijd
is geweest. buren kom, marhaban (welkom)
vrienden en familie, er is eten in overvloed.
de minderbedeelde, kom eet en dans
samen met ons. voel je thuis.
onze dierbare doden zijn we niet vergeten
zoals de meesten vast wel weten.
de profeet heeft het beloofd en iedere stap naar
een graf zal worden gezegend.
mijn vrienden, dankbaarheid overheerst in mij
ik ben zo trots op mijn dierbaren.
ook zonder ramadan, ja óók zonder dit groots festijn
proberen jullie goede mensen te zijn.
Suikerfeest, het duurt soms wel drie dagen lang
maar het hoort erbij en is voor ons van belang.
dans en eet en och ja, de baklava is weer mierzoet,
maar zónder is een Suikerfeest niet goed.
tijd van bezinning is voorbij voor jou, voor mij.
de ziel is gereinigd als na het biechten in de kerk.
ik? Ik voel me warm, betrokken en sterk.
dit feest is er een van saamhorigheid.
kom,
het Suikerfeest is begonnen.
Jouw lemmet schittert
jij bent vlijmscherp
op de snede toch
dartel je in de karteltjes
van het uiteinde
fileert flinterdun
langs ongeschreven lijnen
waar pijnen
intens voelbaar zijn
jouw lemmet schittert
in het speels hanteren
een stuk trancheren
gaat je gemakkelijk af
jij ligt als gegoten
in mijn warme hand
opent pas in snijden
als lijden uitgesloten is
Het roestige weerbarstig zijn
er zit traagheid in de tijd
het roestige weerbarstig zijn
kraakt en piept een
al reeds lang vervlogen lied
niets gaat meer gesmeerd
norm en waarden worden
vluchtig aangeleerd
in honger naar succes
stress en haast
jagen op seconden in
het krakkemikkige contact
op oog en hand wordt niet gewacht
pas als het opwinden is afgelopen
omdat de veren zijn gebroken
herkent de dag zijn vierentwintig uur
slaat de klok het levenslied weer puur
Waarom..
Ik ben moe,
moe geworden van jouw aanwezigheid!
Het is nu een feit,
een feit dat ik jou liever vermijdt.
Ik hoop dat dit gevoel wel slijt,
wel slijt want ergens wil ik jou niet kwijt.
Waarom steek ik tijd geld en energie in jou,
als jij toch niks waardeert?!
Waarom trek jij alles op jezelf,
en zie jij alles zo negatief en verkeerd?!
Waarom moet ik alles uit jou trekken,
en zeg jij niks van wat jij eigenlijk echt vindt?!
Waarom trek jij je terug,
als jou iets niet aanstaat of iets niet zint?!
Waarom doe jij zo,
waarom ben jij zo ingesteld?!
Waarom luister jij niet,
als iemand het beste met je voor heeft en je dat vertelt?!
Waarom neem jij iets niet aan,
waarvan jij iets kan opsteken en kan leren?!
Waarom hou jij niet van jezelf, sta je voor niks open,
en draag je bijna altijd dezelfde schoenen en kleren?!
Ik ben moe,
moe geworden van jouw aanwezigheid!
Het is nu een feit,
een feit dat ik jou liever vermijdt.
Ik hoop dat dit gevoel snel slijt,
snel slijt want een ander wil ik hierdoor ook niet kwijt.
Aangelicht door eeuwigheid
waar wij in kleur
het leven in balans houden
ontstijgen gouden momenten
onverwacht het bestaan
als zwart en wit
bij gelegenheden samengaan
straalt soms de gloed
van een stukje hemel ons tegemoet
tussen diepe stilte
en overdonderend applaus
bloeit de saamhorigheid
in wederzijds respect en trouw
zij zijn niet weg
maar aangelicht door eeuwigheid
in verbonden zijn op hoger plan
ons leven kleurt door deze band
Open en bloot
het duurde lang
voor ik erachter kwam
dat ik geplakt zat
achter het behang
dacht dat
dessin en kleur
het leven waren
omdat de muren bleven
open en bloot
sta ik te kijk in het
schonen van de wanden
alleen met lege handen
heb de ruimte verkend
meer licht en transparantie
helaas gaf mijn behang
geen levenslang garantie
Vliegtuigramp MH17
Lieve Mensen
Toen ik het nieuws hoorde
viel ik heel even stil.
Wat een naar gevoel, net alsof ik van binnen gil.
MH17 onschuldig en naar ten einde gebracht.
Zij openen nu hun ogen op een andere plek.
Vredig en zonder pijn.
In dit gedicht toon ik mijn respect.
God zal voor ze zorgen en goed voor ze zijn.
Ik brand een kaarsje voor hen allen,
want ze horen daar in de hemel niet te zijn.
Jong, oud en noem het allemaal maar op.
Alles zat in die ene verschrikkelijke vlucht.
Ik laat een traan voor de overledenen en sla een diepe zucht.
Ik sluit even mijn ogen.
En zeg zachtjes *rust zacht*.
Van mij krijgen alle mensen de liefde en al mijn kracht.
Geland onder applaus
er is nog geen ontwaken
maar ik ben klaar met
vreemde handen die mij raken
die zich bruut alles eigen maken
wat ik ooit heb liefgehad
de dagen zijn verdwenen
in een samen wachten op
ik ben hier niet alleen
maar wel verdwaald tussen
emoties die ik niet begrijp
in een langzaam ordenen
sluit zich de chaos die mij
onverhoeds is overkomen
ik ben geland onder applaus
eindelijk voelt het weer als thuis
Rode laarsjes
rode laarsjes
spetterden in plassen
water spatte huizenhoog
ik zag plezier
en hoorde lachen in
de kleuren van de regenboog
ondeugend als
verzopen katten
zonder regenpakken
staan zij schuldig
uit te lekken na
de plotselinge zomer bui
als de zon weer schijnt
is nattigheid ook snel voorbij
staan rode laarsjes drogend op een rij
Word volwassen, zeker als moeder zijnde...
Ik heb geen hekel aan jou maar word volwassen,
en geef het goede voorbeeld zoals het echt moet.
Waar ik niet van hou, zijn negatieve veranderingen.
Waar ik niet tegen kan, zijn mensen zoals jou die me opdringen.
Wat ik niet begrijp, zijn mensen zoals jij die de ene leugen na de andere verzinnen.
Reshma, daar ben jij er een van.
Je haalt men naar beneden om er zelf beter van te worden,
zodra het maar kan.
Je steekt men tegen elkaar op, en dat was vanaf het begin al je plan.
Ik begrijp je gewoon niet,
ik begrijp niet waarom je zo doet.
Voel je je hierdoor nou beter,
en voel je je hierdoor nou echt goed?
Je gunt het niet dat een ander er beter voor staat.
Dat is de reden dat niemand meer met jou om wil gaan,
en je daarom een voor een verlaat.
Bied je excuses aan, en gebruik voor deze ene keer je ruggengraat.
Zoek het probleem een keer bij jezelf, want daarvoor is het nooit te laat.
Ik heb geen hekel aan jou maar word volwassen,
en geef het goede voorbeeld zoals het echt moet.
Ik die leef van hovaardij
zou nederigheid
mij op de knieën krijgen
ik die leef van hovaardij
denk dat ik u
schoonheid bied door
woordjes op een mooie rij
zinnen met
mystiek geladen waarvan
u de kracht moet raden
conclusies die
ik formuleer
ze als waarheid presenteer
ik ben niet beter
dan mijn lezer
vergeef mij ook de schijn
mijn enig doel
is alles delen
in een respectvol samenzijn
Speel met mij mee
speel met mij mee
laat onze kunst
hen eens verrassen
zij moeten
op de woorden passen
waarmee wij jongleren
eerst wat
klein spul omhoog
in lettergrepen tellen
ritme en klank
maken muziek
door vaardige hand
dan wat trager
grote woorden zijn dragers
van gewichtige begrippen
jij kijkt verbaasd
als mijn handen stoppen
rusten hebben geen haast
alles is afgewogen
het laatste woord
kent eigen spanningsbogen
maar stilte
zal altijd triomferen
ook in ons jongleren
Nog warm ik mijn hand
ik kan je nog zien
horen en voelen
ogen en handen
samen kunnen we
lachen maar de
verhalen zijn al verteld
ik proef de
nuances van je stem
ook al ben je er niet
jij deelt mijn denken
al zoveel jaren
toch laat het daar los
breekt in besef
dat ik alleen sta voor
vraag zonder antwoord
kijk in reflex
naar ogen die er niet zijn
zij bevestigen mijn pijn
jij aan de andere kant
en nog warm ik mijn hand
aan wat wij samen hadden
Wat witte wolken
ik heb de zomer getekend
diepblauw de lucht boven groen van de bomen
wat witte wolken in oplossende vlucht
zon zee en strand spelender hand
maar ben het intense genieten vergeten
gehurkt in het zand
tong uit het bekkie speelt hij
met de wereld op zijn eigen stekkie
water en schelpen in een stralende zon
wind door de krullen hij maalt er niet om
als klokken het heetst van de dagen luiden
vogels het zinderen in schaduw gaan mijden
dan looft het groen van de eik weer zijn koelte
weten werkers stilte en rust als hun loon
eten en drinken loom gestrekt voor een droom
Waarom
waarom antwoord je nou niet?
Jou vergeten kan ik toch niet.
ik heb jou teveel aangedaan,
ben te ver gegaan.
maar ik wil je terug als vriend,
al heb ik jou misschien niet verdiend.
misschien geef je niks meer om mij,
maar je moet weten ook jij maakte me blij.
is dit het einde?
Na al die jaren?
gewoon omdat we niet vrijden?
we kunnen elkaar misschien maar nog amper zien,
maar ik vind dat ik nog een kans verdien.
Ik kom niet tussen jou en je vriendin,
zit daar maar niet mee in.
still love you, my friend <3
Verleden
Ik zit alleen in het donker,
M'n gedachten maken overuren,
Ik denk na over m'n leven,
Dingen die ik zou willen vergeten,
Maar nooit zal kunnen vergeten,
Ik zou dingen willen loslaten,
Terwijl ik weet dat ik het nooit zal kunnen loslaten,
Dit ben ik,
En daar moet ik het mee doen,
Ik zal dingen nooit kunnen vergeten,
Maar ik zal ze een plekje moeten kunnen geven,
Zodat ik verder kan met mijn leven,
En niet meer hoef terug te kijken naar het verleden.
Vergeten
Zou ik het kunnen
vergeten
loslaten
Niets over zeggen
niet over praten
Geen schuld
geen spijt
geen pijn
Vergeten
loslaten
Hoe zal het zijn
gevoelens
gedachten
laat het gaan
Maar als je loslaat
weet je dan
waar je zal staan?
Op een ster
Ik zit op een ster,
zo'n heerlijk geschitter
ik kijk naar beneden,
wat was is daar bitter
Laat me blijven,
't is hier zo fijn
waarom zou ik ooit nog
aan de overkant willen zijn
De rust, de planeten, de zalige maan
laat mij hier liefst nooit meer weggaan
zo zonder problemen en zonder geklaag
en toch.... toch zie ik je graag
Ik voel me hier goed,
maar ook wel alleen
Ik mis je geschitter,
Ik mis jou om me heen