Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
In de kleur van jouw ogen
mag ik met schuim
de golven krullen
van de grijsgroene zee
ongenaakbare bergen
zachtjes afkammen tot
een geel glooiend geheel
waar boven ik speel
met het wit van wolken
in een zomers blauwe lucht
zo samen liggend
in het groen van gras
met bloemen die ik je gaf
maak ik de wereld
die ik al jarenlang zag
in de kleur van jouw ogen
De kling en het graf
weer wapperen banieren
gedoopt in bloed
hun wellustig lied
schreeuwen de torens
in lange uithalen de
honger naar nog meer gebied
het rigide polariseren
onder druk van geweren
werkt tot het ultimatum barst
in de opmars naar macht
worden vrouwen en kinderen
meedogenloos wreed omgebracht
zij treden in sporen die
de mens lang heeft gemeden
leiden naar de kling en het graf
Dood of leven zoals zij
wij dwalen weer
dit keer niet om
voedsel te vergaren
we zijn onszelf kwijt
kunnen slechts volgen of
gaan voor de nieuwste hype
vrijheid is vergeven
met die verantwoordelijkheden
willen wij niet leven
nog mogen wij geloven
in alles van hierboven
maar het IS komt dichterbij
zij dwingen jou en mij
om alles op te geven
het is dood of leven zoals zij
Het ijle wit
nooit botsen wolken
zij komen en gaan
groeien aan of lossen op
in eigen stroming
trekken zij voorbij
hun vormen lijken vrij
toch spelen zij het spel
van kleur en zwaartekracht
de onderkanten donkeren nacht
terwijl het ijle wit zich
stralend baadt in het laatste licht
voordat de zon ten onder gaat
Still love you
Zo graag had ik jou al mijn liefde gegeven.
Zoveel jaren heb ik om jou geven
Nooit heb ik íets bewezen.
Zo bang om worden afgewezen.
Maar het blijkt dat je ook van me houdt...
Maar nu is het te laat.
Want voor ons beiden staat er iemand paraat.
Maar nu ben je mijn broer voor het leven.
Heel mijn leven zal ik om je geven.
Ik zal je altijd steunen als het nodig is.
Ookal heb je het soms eens mis.
Ons heelal
jij straalt
kleurt licht
in hemelse vormen
je lach
geeft sterren
een plaats in de ruimte
in je ogen
hangen nevels uit
de eerste scheppingsdagen
zij vragen
de schoonheid van
ons heelal levend uit te dragen
Onafscheidelijk
ik speel met mijn pop
de kop kapot
het lijf zonder kapok
zij voelt wie ik ben
omdat zij mijn jeugd
en leven heeft gekend
is totaal versleten
van alles weten
heeft mij altijd gespaard
nooit ben ik dat vergeten
streel het gehavende lijf
bij haar kon ik echt alles kwijt
zij is nog dezelfde gebleven
onafscheidelijk zijn wij
vergroeid tot altijd samen leven
Dwaalde in herinnering
ik dwaalde in herinnering
waar donker dreigend
en schaduw tastbaar was
weer hoorde ik de stap
en vage woorden alsof
er iemand naar beneden ging
het kraken van de trap
verraadde hoe ver hij
van mij verwijderd was
er viel een gat van ongewis
gevuld met beelden
waarvan ik het bestaan niet wist
zij raakten mij met
klamme vingers van de tocht
en kou die uit de vloer optrok
ik opende gordijnen
liet zon naar binnen schijnen
maar de angst bleef bij me
In draai en bewegen
jouw dans
rijgt stukjes stilte aaneen
haalt uit geluid zachte tonen
in draai en bewegen
komen vorm en ritme tot leven
als melodieuze lichaamstaal
jij nodigt uit
met handen en voeten
in een sierlijk begroeten
als parels stralen je ogen
tijdens ons zwevend gaan
ik danste als schaduw achter je aan
Spelen met vlinders
jij hebt weer die
hypnotiserende blik in je ogen
lacht zacht met een klokkend geluid
de melodie trekt aan
in de spannende akkoorden
van nog niet gezegde woorden
lichtjes neurie je
bij het sierlijke gaan van je handen
die spelen met vlinders
liefjes leg je ze neer
spreidt tere vleugels en opent
hun kleur in de ondergaande zon
we schemeren zomers loom
ik ben weerloos in extase
jouw hypnose is meer dan een droom
Een dubbelleven
het is niet zo
dat ik de dood
iedere morgen
in de ogen kijk
wel begeleidt hij me
als trouwe toeverlaat
die omstandigheden tekent
kleurt waar het om gaat
in rust en mijmering
deelt hij de monoloog
een schaduw die in verfijning
de lichtintensiteit vergroot
mocht hem ooit ontmoeten
gelukkig in afscheid weer groeten
wij leiden een dubbelleven
alleen hij heeft een vriend weg te geven
Op verre vlucht
vlieg maar
pak de vrijheid van lucht
ga op verre vlucht
je kijkt me aan
ik zie je denken
terwijl jij daar blijft staan
heb je hand gepakt
we zijn gegaan
in afscheid nemen
op woorden
zijn we weggedreven
keken nog heel even om
twee mensjes liepen daar
maar hun geesten waren vrij
onbelemmerd vlogen wij
Wanhopig blij
ik raak je aan
met zon en wind
jij bent mijn spinselkind
heb je ooit
met bloemen gekleed
op het eerste lentefeest
nu zomer je
al in volwassen bruin
speelt het liefst nog in de tuin
met zand en water in je element
geen prater maar de doener
die anderen met haar kunst verwent
jouw wereld zijn de dagen
in een al vergeten maatschappij
je lach en leven maken mij wanhopig blij
In het strooien van je as
weer zag ik
in het strooien van je as
de mooiste momenten uit je leven
de zon had hen kleur gegeven
in de wind danste jij beelden
die ons tot op vandaag zijn bij gebleven
de bladeren ruisten net als toen
in je wuiven gaf jij ons een warme zoen
alsof je wist dat het geen afscheid was
wij hebben je meegenomen
omdat jij ons bestaan bent voorgegaan
met raad en daad nog altijd bij ons staat
op de foto's kijk je blij
je bent en blijft een steun en toeverlaat
ook voor anderen maar voor mij speciaal
Ik vind je lief
ik vind je lief
elke dag ben je er weer
en je maakt me blij
jouw vriendschap wil ik
niet missen
je bent trouw en je vergeet
mij niet
goed dat je leeft
en ook om mij geeft
een goede vriend
kan je niet missen
ik ben blij met je
en hoop je nog vele
jaren tot vriend te
mogen hebben.
ik vind je lief!!!
Schaduw als bestaan
ik heb mijn tanden
stukgebeten op de tijd
in een vlaag van haat en nijd
het heeft niet mogen baten
in wrok kijk ik nu om
door de gaten die gevallen zijn
verrafelde mijn leven
ging kapot aan onderhuids venijn
waar ik schaduw als bestaan zag
donkerden de mooie jaren
uit zicht omdat ik dacht dat licht
niet voor mij was weggelegd
spelend met frivoliteit en lach
mocht ik mijn leven niet vullen
alleen mijn dromen konden
dat intense verlangen nooit verhullen
in dit gebeuren is geen schuld
toch doet het iedere keer
weer pijn dat groei en bloei verloren zijn
door een leven lang beoefenen van geduld
Het eerste touche
mijn onzekerheid streek
jij trilde al blijheid
bij het eerste touche
vormde langzaam klanken
vulde ze met volheid
door een krachtige resonans
pas later kwamen
de hoge tonen in
een esoterisch genieten
alsof in onze muziek
met zijn dialoog zonder woorden
liefde opnieuw werd geboren
wij hebben de melodie
van sterren gespeeld en het heelal
in zijn onmetelijke ruimte beleefd
Mijn eigen lieveling
je bent mijn lieveling
kom dicht bij mijn hart
opdat wij samen één zijn
ik heb je lief
we behoren elkaar toe
je maakt me zo blij
laten wij samen zweven
naar het geluk!
Narcistische zelfzucht
zij dansen op hakken
de hoge lach
van leven in plezier
haren opgestoken
lichtjes aangeschoten
de kopjes nog fier
uitdagend en
ondeugend charmant
om aandacht vragend
maar er worden vanavond
geen rozen geplukt
in narcistische zelfzucht
de heren zijn het oogsten voorbij
zien enkel zichzelf
als prins aan het eind van de rij
De hemel als troost
je voelt het komen
intenser en dichtbij
verfletst de kleur van dromen
ooit waren we vrij
zorgeloos en onbevangen
met een warm welkom blij
totdat het vlekje kwam
het verkeerde plekje
dat snel groter werd
een tsunami van angst
overspoelde de wereld
onderdrukte het eigen gevoel
met de hemel als troost
leren mensen hun kroost
te leven in kuddes als volger
niemand is vlekkeloos
maar het eigen geloof leidt tot
een genadeloos schot door het hoofd