Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Stukjes eeuwigheid
ik heb keien gezien
op de paden die
mijn leven kruisten
imposante brokken rots
van basalt of graniet
in hun schaduw was je er niet
zocht onopvallende stenen
met een handzaam gewicht
bij toeval rakend belicht
kleur en vorm bepaalden
of ik ze zou rapen om mijn
bestaan completer te maken
zij spraken de talen van plaats en tijd
door hen mocht ik delen
in schepping en stukjes eeuwigheid
Een ritme zonder schikken
wij tuurden samen
naar de einder
ik zag nog zon en jij zei
dat het donkeren al begon
het zachte licht
bescheen warm je gezicht
jij rilde even alsof
de kou je al deed beven
wij zijn gaan lopen
ieder in zijn eigen pas
op een ritme waarin handen
zich niet samen wilden schikken
nog overbrugt mijn lach
het niet meer kunnen raken
onafhankelijkheid heeft met respect
en niet met loslaten te maken
De donkere blik
ik dans op je lach
zweef op je adem
hoor woorden die
me eindeloos bekoren
nog ben ik
buiten bereik van de
donkere blik in je ogen
weet dat jij daarmee tovert
ben gek op jou maar
hang niet aan touwtjes
als een verliefde marionet
in jouw kijkers droom ik me weg
Mijn gezicht is een masker
ik ben niet vaak verlegen,
ik ben niet vaak stil.
maar als het even tegenzit,
is praten het laatste wat ik wil.
mijn gezicht is een masker, waar ik achter schuil.
waarmee ik mijn droevige gezicht
weer voor een vrolijke ruil.
soms moet ik mijn gevoelens wel uiten,
lukt het me niet om ze af te sluiten.
maar ik ben liever op mezelf.
al vind ik dat niet fijn,
maar als het even tegen zit
wil ik liever alleen zijn.
In een nevelige horizon
ik heb kou en regen
aan de zee meegegeven
in een nevelige horizon
kwamen zij elkaar tegen
waar het grijs
langzaam klaarde
golven weer hun
eigen kleur vergaarden
en lichte plekken
op het harde zand
het strand een bijna
zomers aanzien gaven
alles bloeide open
als in een metamorfose
toen zon de wolken brak
en ons het paradijs terug gaf
Herinneringen zullen bloeien
ondanks snel verwelken
wilden jouw kelken
nog een keer de wereld zien
maar de herfst
was daar en het oogsten
al grotendeels klaar
ongemerkt was hij
naderbij geslopen
sloot onverwacht de zomer af
woordloos is er
afscheid genomen en ging jij
naar de wereld van jouw dromen
maar herinneringen
zullen blijven bloeien in kelken
die nooit zullen verwelken
Dank je fairouz
In vleugjes tocht
het raam is donker
maar de deur staat aan
in vleugjes tocht laat
het huis zijn adem gaan
vertelt in geur
de kleur van bewoners
in een subtiel onderscheid
geeft zij hun geheimen prijs
het ongewassen raam
oogt weinig openheid en orde
de deurmat is versleten
door generaties voetenvegen
toch bel ik aan
laat het verleden staan
het zo bekende rammelend geluid
brengt mij na twintig jaar weer thuis
Als jij droomt
ik heb de
zonnestraaltjes gespaard
die altijd je lach vergezellen
gesponnen tot een bloem
die zo lang zij leeft
licht en warmte geeft
hoef haar
niet te besproeien
als ik spin zal zij groeien
bij nacht gaat zij sluiten
maar soms wordt het licht als jij
droomt met een lach op je gezicht
Oprijzend uit de hofvijver
wanneer gaat het
weer sneeuwen
op het lange voorhout
zal het schreeuwen
van meeuwen verdwijnen
in de wit neerdalende rust
waar mensen gestaag
schuifelend voorwaarts bewegen
omdat de trams het hebben begeven
langs kade en muur
oprijzend uit de hofvijver waar
het bestuur zijn laatste uur torent
komt die winter er nog
na verhitte debatten over de uitstoot
of blijft het zomeren tot onze dood
Pijn
Ik ben niet meer van jou,
je bent niet meer van mij,
ik hou me nu wel groot
maar ga kapot van de pijn
omdat ik bij je wil zijn,
maar niet meer bij je kan zijn...
De laatste keer
nog zijn wij op jacht
naar geld en macht
denken dat dit streven
het echte leven is
een ideaal
met de lepel ingegoten als
keurig lid van de maatschappij
zo hoor je er gelukkig bij
geordend door simplisme
de leiders nihilisten
als alles gaat vervelen
zijn er altijd brood en spelen
dit is niet wat wij willen
kuddes die steeds gillen
ik wil meer maar het is op
dit was echt de laatste keer
Brekend glas
ik zag je huilen
in je slaap hoorde vaag
wat brekend glas
maar je wist van niks
ondanks de sporen op
je nog vermoeid gezicht
wel vertelde je wat later
van de scherven en
de pijn die je voelde
jij bent geen prater
maar in je woorden
kon ik het bezeren horen
we zijn naar buiten gegaan
tussen de bloemen zag ik je lach
de spiegels heb ik weggedaan
Vol spiegelend sentiment
het decor
waarin wij spelen
is van glas
transparant als
kristal maar ook
het ondoorzichtige mat
in lichteffecten
breken we met tradities
nemen eruditie op de hak
natuurlijk moet het
volkstheater zijn
vol spiegelend sentiment
met als finale een tikkeltje
agressie van een keiharde hand
zodat alles in de glasbak belandt
De uren van geluk
nog zomer ik
op vergeten rozenblaadjes
tel de wolken als
makke schaapjes aan mijn voet
voel je adem
als een zwoele wind
zie en profile de schaduw
van een zorgeloos kind
speel eindeloos
met vingers in het
ontdekken van je hand
de harde en ook zachte kant
je lach en ogen
hebben mij betoverd
meegenomen in
het oogsten van gevoel
de uren van geluk
kennen dag noch tijd
want onze schat aan liefde
bestaat nu al een eeuwigheid
Het nodeloze tegendraads
mijn tijd
met feeën en kabouters
is nog niet voorbij
nu pas
rijpen mijn dromen
komen wonderschoon langszij
zang dans en muziek
krijgen eindelijk hun
erudiet in vorm en plaats
het is jou gelukt
mijn wereld vrij te maken
van het nodeloze tegendraads
het zwarte schaap
te laten leven naast de kudde
zonder oeverloos geblaat
Ik zal blij zijn
ik zal blij zijn
bij jou en de kinderen te zijn
het zal een mooie dag worden
de mooiste dag uit mijn leven
ik hoop dat hij voor de deur staat
en niet meer lang wegblijft
ik heb er de afgelopen 8 jaar
steeds naar verlangd
het waren geen gemakkelijke jaren
maar voor alles is een tijd
er is een tijd van verdriet en vreugde
van eenzaamheid en geluk
van onvrede en vrede
van haat en liefde
ik hoop je gauw
aan mijn zijde te hebben!
Liefste ik wacht op je
liefste, ik wacht op je
ik hou zo van je
ik hoop dat je me
niet bent vergeten
allerliefste lieveling.
liefste, luister naar me
mogen mijn gedachten
de jouwe ontmoeten
en wij samen een zijn
voor altijd
liefste, ik wil er zijn voor jou
ik wil je mijn liefde geven
en ik weet dat je haar graag ontvangt
liefste, ik wacht op je!
liefste.
De oude vrouw
de oude vrouw woonde
in een heel klein huisje.
ze vierde dit jaar het kerstfeest
voor het eerst alleen.
haar man is pas gestorven
en kinderen hebben ze niet gehad.
de oude vrouw was nog erg verdrietig.
maar de kinderen uit de buurt
hadden haar een kerstboom gegeven
en ze hadden hem ook versierd.
wat erg lief was.
ze deed de kerstboom aan.
want het was kerstavond.
ze maakte voor zichzelf
een lekkere beker chocolade klaar.
ze was toch weer een beetje gelukkig.
en het was fijn om naar de foto
van haar man te kijken.
dan voelde ze toch een beetje
dat hij bij haar was.
ze zette een kerst cd op.
en ze zong zachtjes mee.
nu speelde, hoe lijdt dit kindeke hier in de kou.
dat was haar lievelingslied.
ze hield veel van jezus.
ze hoopte gauw bij haar man en jezus te zijn.
ineens werd er gebeld.
gauw schuifelde ze naar de voordeur.
ze deed de deur open.
en er stond een echte engel voor de deur.
heel licht.
ze schrok er wel van.
weest u maar niet bang, zei de engel.
ik kom bij u op bezoek.
gauw liet ze de engel binnen.
de engel en de oude vrouw
gingen om de kerstboom heen zitten.
wat was de oude vrouw gelukkig
dat de engel was gekomen.
de engel sprak tot haar,
ik kom uit de hemel om mensen blij te maken
en het licht van jezus te brengen.
en eenzame mensen wat op te vrolijken.
u heeft heel wat meegemaakt,
maar spoedig zult u bij uw man zijn.
dat is de boodschap van mij.
de oude vrouw moest alles wel
tot haar door laten klinken.
maar ze werd heel blij.
met die mooie boodschap.
de engel bleef nog een tijdje.
het was een groot geluk in het kleine huisje.
engelen bestaan echt!
Zonder behang met thuis
ik ga mijn gang
in een huis
zonder behang met thuis
in dat niemandsland
geef ik iedereen als
vreemde mijn hand
ontheemden van de
overkant completeren
dit traumatiserende decor
ik kan slechts rusten
in de wereld van hiernaast
die mij dieper raakt
waar warmte en
compassie samenkomen
uit mijn dagelijkse dromen
lijk lichtelijk schizofreen
in eventjes verdwijnen ben ik
gelukkig maar helaas nooit alleen
Ik geloof in god
ik geloof in god
nooit verlaat hij me
hij is de god van het mooie
hij is de god van de liefde
u hebt me stralen vannacht gegeven
en dat was mooi
de ziekte van mij verlaat mij
u geeft genezing
bij u wil ik zijn
god laat me steeds in u geloven
begeleid mij in het leven.
en ik weet dat ik uw kind ben.
al ben ik nog zo zwak.