Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Je bent het belangrijkste in mijn leven
jou wil ik niet verliezen
ik behoor je helemaal toe
bij jou voel ik me blij en gelukkig
ik ben zo blij dat jij
in mijn leven bent gekomen
veel mensen doen pijn
en kunnen mij kwetsen
maar bij jou vind ik enkel liefde.
met jou beklim ik de hoogste berg
samen zijn we gelukkig
en kunnen nooit meer zonder elkaar.
onze zielen zijn helemaal één
als jij er niet bent mis ik je heel erg
lieveling van jou hou ik het meeste.
voor altijd blijven we bij elkaar.
liefste!
Geverfd door de wol
ik ben gaan dwalen
tussen allerhande garens
heb mijn patronen opgezet
maar kleuren lijken net niet echt
zij dissoneren in
hun valsheid naar elkaar
weven met invallend licht
een meer dimensionaal gezicht
dat mij toeschreeuwt
om meteen te stoppen
met het openen van de hel
het weefgetouw trekt aan de bel
ik heb kinderen zien spinnen
de fabrieken overvol
wist heel diep van binnen
hun jeugd geverfd door de wol
de omslag is gekomen
zij kunnen nog even dromen
de garens stralen kwaliteit die
nu door volwassen arbeid is bereikt
Groot verdriet
Wat kan het toch verdrietig zijn
Als je geliefde er niet meer is
Nog elke dag voel je het gemis
Want het leven was samen zo fijn.
Soms kun je het niet meer aan
Niemand om even mee te praten
Je voelt je zo eenzaam en verlaten
Nu moet je alleen verder gaan.
En toch gaat het gewone leven door
Maar wel heel anders dan voorheen
Niet meer bij elkaar, maar zo alleen
Je vraagt je af: waar leef ik nog voor?
Weet dan dat God er altijd voor je is
Hij kent jouw grote verdriet en pijn
Hij laat je nooit alleen en zal er zijn
Reken maar op Hem, zeker en gewis.
In een zee van dood
ik hoorde
woorden verdrinken
in stemmen die zongen
over wanhoop en pijn
het lied van de zwemmers
met stilte als repeterend refrein
de barstende lippen
van droogte en kou
memoreerden hun vlucht
voor angst en barbaar
in een regen van kogels
als minachtend gebaar
zij hebben vrijheid
voor even gezien
het benedendek kraakte
maakte snel water
tot de laatste noot stierf
in een zee van dood
De vonkenregen
je smeult
kringelt rook
in speelse vormen
ik blaas zacht
jouw vuur iets aan
je knispert en vonkt rood
ontvlamt daarna
in feller branden
schroeit bijna mijn handen
weer laai je op
tussen grijze as
verdrijft de koude nacht
nog is de vonkenregen
in je ogen niet geblust
als je lach mij plagend kust
In gloedvol animeren
ik kan niet zingen
toch hoor en voel ik diep
van binnen het mooiste lied
gecomponeerd
met noten van de zomer
tot een warme melodie
een aria die
dieprood kleurt van
bloemenharten in de zon
zacht wiegend op
speelse vlaagjes wind
die in refrein zijn oorsprong vindt
de einder trilt
in gloedvol animeren
zomer gaat zijn hooglied proclameren
Zacht zingt het bloed
heb geluid buitengesloten
ben alleen met mijn domen
zacht zingt het bloed
met pulserende stromen
in warme melodie
vloeit ontspanning
tot in de verste delen
om blokkades te helen
jij regisseert al lang zonder
te spelen beeld en decor
ook licht en muziek
komen uit jouw harmonie
maar ben ik dan de marionet
waarbij jij aan de touwtjes trekt
of leg ik in een droommonoloog
mijn ziel en zaligheid aan jou bloot
Uit dezelfde bron
hij is mijn vriend
of toch niet
onze dialoog put
uit dezelfde bron
welt op en verloopt
verdroogt stroomafwaarts
of bevriest in beweging
ik wil zon
zand zee en golven
de onder bloemen bedolven
ogen en lach van een vrouw
hij zonden en berouw
twijfels en lijden
zekerheid in vaste tijden
ik licht op
hij weerkaatst
spiegelt genadeloos
de logica die mij ontgaat
onze gedachten gaan snel
wij discussiëren in flits
als ik jou bel hoor je wel wie er is
Druppels
Als het water dat er is, bevroren koud en oud is
Als ruzie niet zijn grenzen kent, en de vraag nog in je hoofd zit
De vrede laat geen sporen na, het water drupt je achterna
Zij dragen druppels naar de zee, maar die van jou is niet mee
Als er onweer is voorspeld, en wij nog niet gespaard zijn
vangt het water de gedachtes op, die bij jou actief bewust zijn
het is alsof je eigen lijf, het beter dan jezelf omschrijft
ons eigen wil dat dringt niet door, je laat je angsten voor
Als de regen is gestopt, voor nu en altijd weg drijft
Is de vlam die nog niet was gedoofd, nu voorgoed zijn weg kwijt
hij doet het water bij de wijn, geworden nu tot wie wij zijn
Het lijdt niet tot een nederlaag, dus wat is nu jou vraag
Het beeld waarbij jij twijfels had, bedacht zich later achter af
dat druppels ook zijn fouten zag, die hij niet had gezien
die druppel vindt een nieuwe weg, de regen laat hij achter zich
de wind die hem nu verder blaast, die geeft hem nu zijn rust
De wind
Gedragen door de wind
verzacht door het geluid van
twinkelende bladeren
die mij zacht vooruit blazen
zonder enig geduld.
Ik voel de energie,
het bloed stroomt glinsteringen
waardoor hemelszacht
mijn voeten afscheid nemen
van de grond,
die mij ooit ontzettend lief had.
Neem me mee
over de tuinen
waar de vlinders dansen op
zachte verloren woorden
en blaas
nog één keer jou naam.
En vergeef me,
dat de lucht jou niet draagt
maar ik jou liefde mee neem
naar de plek
die mij niet meer tilde
maar gewoon vooruit blies.
Bolt van decadentie
ik heb de boot getuigd
zeilen gehesen
om de golven te breken
eindelijk verder
dan de eerste horizon
die bolt van decadentie
ik wil met jou
het avontuur weer aan
veilige havens hebben afgedaan
het ruime sop
spot met zelfgenoegzaam zijn
speelt gevaren uit in angst en pijn
samen gaan we
elementen trotseren en
voorbij de grenzen weer nieuwe leren
Hun stilte in zinnen
wij zijn talen
gaan spreken waarvan
de woorden ontbreken
oog en gebaar
worden een paar in
een neigend begroeten
de lach zorgt
voor balans in
het haastige moeten
handen kleuren
met vormen en beelden
het dagelijks gebeuren
in begrijpen is
naar elkaar kijken
de basis van zien
door het spiegelen
van licht lezen wij
de ziel in het gezicht
woorden ontbreken
maar door hun stilte in zinnen
zullen wij ze nooit vergeten
Geluk
Jarenlang gezocht,
Naar iets wat ik altijd wilde,
Iets wat je kreeg door eerst pijn te voelen,
En daarna je gevoel los te laten,
Het was even zoeken,
Een tijd lang niet gezien,
Maar daarna realiseer je je,
Geluk is iets wat je verdient.
Handjeklap
ik heb lang met
je vingers gespeeld
tot ik in
je hand kon lezen
dat je deze
weg wilde geven
nooit heb ik
goed beseft
dat alleen handjeklap
het echte leven was
Groen van toen
de sneeuw was plotseling weg
niet eens in een langzaam proces
kale aarde is al wat rest bedekt met
vage zwemen sprietig groen van toen
er is iets vreselijk misgegaan
door het vervlakken van het zicht
ik kan de wisseling niet meer aan
van het voortdurend strijdend licht
de schemering duurt dagen
omdat zij haar greep op de
werkelijkheid langdurig wil dragen
met het consistent aanwezig zijn
perspectieven zijn verdwenen omdat
de zon al lang niet meer heeft geschenen
het voorjaar niet wil vlotten waar zwarte
vorens te diep in de aarde zijn getrokken
bestaan heeft zich totaal ontdaan
van uitdaging emoties en gevoel
doelloos vegeteren doodt
het ultieme succes van creëren
Veilig bij God
Onder God's vleugelen zijn wij veilig
Hij wil ons behoeden voor het kwade
En slaat ons steeds in Zijn liefde gade.
Bij God zijn we veilig en geborgen
Hij heeft het allerbeste met ons voor
En wil ons leiden op het juiste spoor.
Bij God zijn we veilig in Zijn armen
Hij houdt ons vast en blijft ons nabij
Wij zijn niet alleen, want Hij is erbij.
Bij God Zijn wij veilig en vertrouwd
Hij die hemel en aarde heeft gesticht
Houdt altijd het oog op ons gericht.
Bij God zijn we altijd veilig en gerust
Laten we dan maar op Hem vertrouwen
Want die keus zal ons nooit berouwen.
Je lach bloeit bloemen
jij zwaait kleuren
warmt mijn hart
waar regen al valt
wolken hun grijs
donkeren in zwart
want je lach
bloeit bloemen
wild van het veld
nog gehuld in zon
voordat wind ze velt
maar ogen verschrikken
in het flitsende licht
we tellen seconden
donderen samen
tot de volgende schicht
verbazend dichtbij
schokt de hemel
voor even in razernij
in de verte komt blauw
nu is de bui snel voorbij
Gods leiding
We mogen weten dat God ons leven leidt
Hij wil ons nabij zijn, elke nieuwe morgen
En blijft in Zijn goedheid voor ons zorgen
Zelfs ons hele leven lang, tot in eeuwigheid.
Het is goed om naar Gods leiding te vragen
En ons in vertrouwen aan Hem te geven
Zijn leiding hebben we nodig in dit leven
Hij wil steeds onze moeiten en lasten dragen.
Al voelen we niet altijd de leiding van God
En begeven we ons op de verkeerde wegen
Ook al zijn we fout, Hij blijft ons genegen
Laten we ons maar houden aan Zijn gebod.
De Heer wil ons leiden op het juiste spoor
Hij is voor ons een Gids en goede Herder
Met Hem in ons leven kunnen we verder
Vertrouw maar op Hem, Hij gaat ons voor.
Zij
zij was niet compact
in tijd en ruimte
krioelde haar leven
sprong van hak op
de tak om toch daar
richting aan te geven
comprimeerde gevoel
in lach en ogen
geëngageerd en bewogen
regen zon en wind
gaven haar de ultieme
onschuld van een kind
zij lichtte op in verschijnen
luchtig en vluchtig maar
ieder nam haar als de zijne
allen raakten begeesterd
door haar spirit en kracht
straalden delend haar pracht
ik lach tijdens het schrijven
weet dat ik altijd bij jou
zal blijven want zij dat ben jij
Gebruinde benen
het prille van lente
schroomt de bleke huid
t shirts en de korte mouw
lijken haalbaar voor de vrouw
maar de spiegel rekent
onverbiddelijk af met
witte top en korte rok
zonder gebruinde benen
kleur krijgt langzaam
weer de overhand
waar somber het straatbeeld
lang domineerde
de donkere massa breekt
in speels en licht bewegen
nog even en het zomers bloot
slaat alle handel dood