Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Opa
Opa,
Ik denk iedere dag aan jou, met warmte of met kou.
Ik geloofde het niet tot ik je met mijn eigen ogen zag liggen,
helemaal bleek en vermagerd.
Als ik nu aan je denk geloof ik het nog steeds niet,
maar toch is het jammer dat niemand je meer ziet.
Ik mis je
Ik voel me eenzaam zo zonder jou
Het voelt alsof de duivel me bezit
Je was de beste en altijd trouw
Tranen schieten langs mijn ooglid
Ik heb zitten denken
Waarom je mij nou verliet
Na al die geschenken
Misschien boeien ze jou niet
Of toen ik de deurbel hoorde
En dacht... kom je terug
De pijn schiet door mijn woorden
En dat geneest niet zo vlug
Ik wil alleen dat je weet
Ik kan NIET zonder je leven
Ik mis je...
ik mis je heel erg
ik moet steeds maar aan je denken
ik kan me niet meer concentreren
wanneer kom je weer terug
ik mis je heel erg
zo erg dat ik wel naar je toe wilde lopen
wanneer kom je terug?
ik denk alleen maar aan jou
zelfs onder de les op school
ik haal onvoldoendes
wanneer kom je terug?
alsjeblieft kom terug
Midden in de nacht..
Het is midden in de nacht, ik schrik wakker uit mijn droom.
Durf m'n ogen bijna niet te openen,
maar toch doe ik het, gewoon om te kijken.
Te kijken of u echt terug bent maar als ik mijn ogen open is het donker.
Als mijn ogen gewend raken aan de donkerte
merk ik dat u hier niet bent, maar dat het een droom was.
Hij leek zo echt, samen op de schommel in de achtertuin..
Eigenlijk had ik het kunnen weten, dit kon niet waar zijn.
U weer hier, ik schommelend als een klein meisje
met tegenover mij; mijn lieve opa, mijn vriend!
Ik probeer terug in slaap te komen, maar vreemd genoeg
blijft dit filmpje door mijn hoofd spelen, ik lig wakker, uur na uur..
Fantaserend hoe alles vroeger was, fijn zo zonder zorgen en zonder pijn.
Dat je alleen moest denken aan plezier maken en spelen,
niet wetend dat er tegenover het leven ook de dood staat.
Niet te beseffen als een klein meisje van zes jaar oud, en toch zoveel jaren later. Opeens een klap krijgen, beginnend te beseffen
dat ik u mis en dat ik u graag terug wil.
Maar helaas de strijd was al gestreden, u heeft helaas maanden pijn geleden.
En nu na al die jaren ben ik het een plekje gaan geven,
dat we zonder u moeten leven, maar vanaf boven kijkt u altijd toe,
u bent nu op een goede en rustige plaats.
Afscheid
stop de tijd
ik wil je nog niet kwijt
waar je ook gaat,
welke keuze je ook maakt
mijn hart, dat heb je geraakt
nu moet ik afscheid nemen van jou
maar je moet weten dat ik van je hou
één ding weet ik wel
dit afscheid komt te snel
dit gedicht speciaal voor jou
omdat ik van je hou
jij bent degene die ik straks mis
maar nooit uit mijn hart wis
je hebt een speciaal plekje
in ons hart
Het leven zonder jou
Het leven zonder jou is anders.
Het voelt zo leeg.
Nooit geweten dat ik je zo kon gaan missen.
Het is niet meer dat vertrouwde gevoel als toen.
't Is kil en donker, zo zonder jou.
Ik mis je. Kom alsjeblieft terug.
Zal ik je ooit nog zien?
Keer op keer vraag ik me af,
of ik je ooit nog zal zien.
Keer op keer,
blijft de vraag 'zal ik je ooit nog zien' hangen.
Maar als ik je nooit meer zie,
onthoud dan vier woordjes;
Ik hou van jou!
Ik mis je :(
Laatst was je nog bij mij,
toen was ik nog blij...
Ik mis je met heel mijn hart.
Het leven is hard,
je bent weg.
Misschien heb ik veel pech
en zie ik je nooit meer.
Maar schat, weet dat ik van je hou!
Remember
Sometimes I think about you and me,
how it used to be.
Now it's changed,
you're miles away.
But you have to remember the way
that I miss you like crazy.
Cause I need you here,
so please, don't disappear...
Verloren vriendschap
we kennen elkaar al heel lang
jij weet het niet maar ik was al bang
bang om je kwijt te raken
en dat je niet inziet dat we dit goed moeten maken
we groeien uit elkaar, ja dit klinkt heel naar
ik kon mijn verhalen bij je kwijt, het was echt de allerleukste tijd
samen hebben we veel gelachen en gedaan
maar ik ging naar rechts en jij bent naar links gegaan
we maakten samen foto's en we hadden de grootste lol
maar nu heb jij jouw agenda echt altijd vol
je doet heel anders tegen over mij
misschien heb ik iets verkeerd gedaan, maar daar kom ik niet bij
ik kon bij je terecht als ik problemen had
het staat allemaal in mijn geheugen geklad
het zijn nu niet meer dingen die we samen doen
ik wil het zoals eerst, net zoals toen
we waren beste vriendinnen, het is waar, ik zit dit niet te verzinnen
weet je wat het is? ik denk dat ik je mis..
Ik mis je
Als kleine baby's lagen we samen in bed.
Toen al als kleine kindjes, dolle pret.
Een poosje later hadden we leren praten.
Dus met elkaar communiceren, konden we niet laten.
Als 3-jarige kindjes was het tijd voor de kleuterklas.
Samen liepen we naar school, hand in hand.
Want wat konden we veel zien, op de hoge stoeprand.
Onze tijden als kleuters, die mis ik pas.
Nu waren we 4 en mochten we naar groep 1.
We zijn nu groot, helemaal klaar met die speen.
We mochten alles, gebouwen maken, steen voor steen.
En onze juf, die was me er één.
De jaren ging voorbij.
Maar nog steeds stonden we elke dag, zij aan zij.
Nu in groep 8.
Wie weet wat er allemaal op ons wacht.
Het allermooiste was de afscheidsmusical.
Maar nu hebben we toch echt genoeg van deze school.
Havo was voor ons het juiste niveau.
Eerst de zomervakantie, en dan, here we go!
Na 5 jaar zwoegen waren we geslaagd.
Wat doen we, iets simpels, of iets wat ons uitdaagt?
We besloten allebei een andere weg.
Uit elkaar, wat mis ik onze tijden zeg.
5 jaar later kwam ik je weer tegen op straat.
Eerst herkende ik je niet.
Altijd bij elkaar geweest, wat stom dat dit nu zo gaat.
Ik mis je, wat dom dat ik je verliet.
Nu zitten we samen hier op dit bankje.
Je hebt me een top jeugd gegeven, dit is mijn bedankje.
Niet meer als toen
Ik mis je,
maar het gaat gewoon niet meer.
Ik zal je misschien ooit nog kunnen vergeven,
maar meisje, alsjeblieft, denk na.
Kom terug, ik wil de echte jou zien.
Je bent heel erg veranderd,
dit ben jij gewoon niet.
Ik weet, we waren beste vriendinnen.
Maar ik wil het gewoon niet meer, het kan niet.
Ik snap gewoon niet hoe het kon gebeuren allemaal.
Zelf ken ik je als de beste, maar nu weet ik niks.
Als er wat was, kwam je als eerste naar mij.
Nu hoor ik dus niks meer van je.
Misschien gaat het juist wel heel goed,
maar nee, dat kan niet, dat weten we allemaal.
Al hoor ik niet veel van je, maar je verkloot je leven,
je school, alles gewoon.
Je familie doe je pijn,
je vrienden en iedereen eromheen die het weten,
zijn gewoon boos op je.
Je was een dame met een goed hart,
Stond altijd klaar als ik je nodig had.
Nu is dat veranderd.
Ik weet nog die momenten,
dat we moesten lachen om niks.
Weet je, ik hou van je, dat moet je weten,
maar ik wil eerst mijn echte beste vriendin terug.
Ik zie je wel lachend over straat lopen,
maar ik weet dat je diep van binnen pijn hebt,
spijt hebt van alles wat jij hebt veroorzaakt.
Maar ik wil niet dat je aan die pijn kapot gaat,
dat je gaat slapen en vervolgens niet meer opstaat.
Toch kan ik niks aan je veranderen.
Schat, je moet er zelf achter komen en je eigen keuzes gaan maken,
je bent oud genoeg om een goede keuze te maken.
Je werd los gelaten omdat ze wel iets hadden van, dat komt goed,
hadden ze dat maar niet gedaan, denken de meesten nu.
Sommige hebben nu gewoon schijt aan je,
en zeggen, het boeit me niet en je zoekt het maar uit.
Ik weet niet wat ik moet denken van je, meid.
Maar je hoeft niet meer naar me toe te komen,
als je hulp nodig hebt,
je hebt het er zelf naar gemaakt.
Beste vriendinnen voor eeuwig?
Dat waren maar woorden,
misschien wist jij dat al van tevoren.
Maar ik dacht dat wij echt niet te scheiden waren.
Toch moest het zo lopen, waarom?
Ik ben niet de enige die zo denkt, iedereen.
Kom terug meisje, ik mis je.
Ze leerden me...
Ze leerden me
dat 1 jaar 365 dagen telt,
dat 1 dag 24 uur telt,
dat 1 uur 60 minuten telt,
dat 1 minuut 60 seconden telt,
maar nooit dat 1 seconde zonder jou
een eeuwigheid duurt!!
Missen doet pijn
ik mis je,
als ik naar de hemel kijk,
en de wolken zo zie jagen,
denk ik aan liefde
terug aan jou,
al heb ik vele vragen
ik mis je, hier op aarde
ik mis je, het doet pijn
ik zou nog heel graag
even je dochtertje willen zijn .
Mis jou, mijn lieffielief
Dagen gaan voorbij,
iedere dag denk ik aan jou.
Jou in mijn hoofd,
jij waar ik aan denk.
Iedere minuut van de dag,
denk ik aan jou,
wil ik bij je zijn,
verlang ik naar jou.
Jij waar ik zo veel van hou,
jou die ik zo veel mis.
Nog paar dagen en dan druk jij je weer tegen mij aan.
Maar tot die tijd zal ik je moeten missen.
Lieffielief, ik hou van jou!
Ik mis je...
'k mis je armen die me knuffelen,
'k mis je super zachte lach,
'k mis je voeten die naar me toe komen gelopen,
en 'k mis je ogen die zeggen dat je van me houdt
You gave up the fight..
You gave up the fight
You left me behind
But you couldn't hold on
And said me goodbye.
I miss you every day..
But it was the time to said goodbye..
Here I am,
Left in silence..
You had to go
but it was too fast..
I can't forget the time you died
You were sick
and we saw it coming
but it's always painful
You were so young
it wasn't your time
You can spend
You can spend minutes, hours, days, weeks or even months
over analyzing a situation.. trying to put the pieces together,
justifying what could've, would've happend ...
or you can leave the pieces on the floor and move on!
Jouw opa
Het blijft een vraag,
Waarom dat verdriet,
Maar het antwoord,
Heb ik nog niet,
Ik wil het weten,
Vanwaar al die pijn?
Waarom bij jou?
Kan het anders zijn?
Het valt jou nu,
Allemaal ten deel,
Maar waarom dan,
Opeens zo veel,
Je oma eerst,
Dat kan ik snappen,
Maar kunnen ze dan,
Nog niet mee kappen?
Nog geen zes weken later,
Tot mijn grote spijt,
Raak jij naast je oma,
Ook je opa kwijt,
Hij was het zat,
Hij was ontzettend alleen,
Maar zijn familie dan?
De mensen om hem heen,
Je zegt dat je hem snapt,
Maar jij hebt nu de pijn,
Je zegt dat het goed is,
Maar je wilt bij hem zijn,
Ik haat ....
Ik haat de tijd,
als ik klokken hoor tikken.
Ik haat de dagen,
die voorbij gaan zonder jou.
Ik haat de mensen,
ach laat hen ook maar stikken.
Ik haat de lucht,
die minder blauw ziet.
Ik haat de onmacht,
het doet zoveel pijn.
Ik haat het missen,
je voelt het elke dag.
Ik haat de vakanties,
die niet meer hetzelfde zijn.
Ik haat de vreugde,
omdat ik niet meer lach.
Ik haat de vragen,
die spoken door mijn hoofd.
Ik haat het denken,
want die verwart mijn geest.
Ik haat de toekomst,
zo anders dan beloofd.
Ik haat de haat,
uiteindelijk het meest!