Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Waar is die tijd?
Waar is die tijd gebleven die wij samen hadden?
Die tijd mis ik zo.
Die tijd was het mooist van me leven.
Maar daar moes jij een einde aan maken.
Op dat moment brak jij mijn hart.
Toch bleef ik voor je vechten.
En die strijd heb ik nog steeds niet gewonnen.
Maar er komt een dag dat ik je voor terug wil winnen.
En ik blijf vechten tot dat het me lukt.
Want die mooie ogen en die mooie lach,
wil ik bij me hebben, dag en nacht.
Alles opzij
ooit had ik het
ooit had ik die hoop
maar alles is opzij gezet
wat heb ik fout gedaan
ik zeg sorry het spijt me
het helpt niet
waar blijf je
ik was zo graag bij je
maar dat kan ik maar beter vergeten
nooit meer zal ik verliefd worden
nooit zal ik dat risico nemen
ik kan maar beter niet meer leven
alles is zoals het is
ik ga weg
jij bent blij
en ik ga dood
Afkicken
Ik laat je gaan, met houvast
want ik weet dat je altijd in mijn gedachte blijft,
zoveel herinneringen, zo veel mooie maar ook veel foute,
de mooiste is de nacht dat wij elkaar ontmoetten,
meteen een klik en vanaf dat moment onafscheidelijk.
De eerste kus, we wisten niet wat me moesten doen,
dat gevoel zo perfect, avonden op het stadion, alles zo mooi.
De weekenden samen alleen in jouw armen liggen maakte mij compleet.
Nu ben je weg, en dus ook een deel van mij,
want wij waren samen één.
Nu is er alleen nog maar een leeg gevoel dat je niemand gunt,
het is afkicken en dit zijn de afkickverschijnselen.
Die ene jongen
Jij bent die ene jongen,
Waar geen woorden voor bestaan.
Die ene bijzondere jongen,
Waar alleen sprookjes over gaan.
Maar ik zag jou,
En ik wilde jou,
Ik had jou,
Maar jij liet mij gaan.
Omdat ik teveel was veranderd,
Je kende me niet meer.
En door die tijden die we hadden,
Besefte ik het me steeds weer.
En als ik die persoon van toen kan zijn,
Zou ik dat met heel mijn hart willen zijn.
Want als ik jou zie, besef ik dat ik je mis,
En dat doet me veel pijn.
Want ik wil alleen bij jou zijn.
Laat mij met rust
Heel even dacht ik dat ik je kon vertrouwen
Heel even dacht ik dat jij degene was op wie ik kon bouwen
Heel even dacht ik eindelijk heb ik je gevonden
maar toen had jij ons door je leugen ontbonden
dus dit is wat je echt wil
eenzaam, koud en kil
Dan moet je goed zo doorgaan
maar één ding; laat mij met rust voortaan..
Het spijt me
Het is misschien moeilijk te zeggen
En ook niet makkelijk uit te leggen
Maar ik moet het toch even kwijt
Om te zeggen hoeveel het me spijt
Ik wil je doen geloven
Dat ik je niet bewust heb bedrogen
Het begon met een klein misverstand
Dus zet het alsjeblieft aan de kant
Ik wil niet dat ik je heb gekwetst
want ik heb het nu voor mezelf verpest
maar één ding zul je moeten onthouden
Ik zal altijd van je blijven houden
De ware
Hoe kan ik je loslaten
En niet meer aan je denken
Als jij die dingen blijft zeggen
De reden dat ik je mijn hartje deed schenken
Ik hou nog zielsveel van jou
Maar er is een reden dat wij niet meer zijn
We wonen te ver van elkaar
En het is beter zo ookal doet het nog z'n pijn
Ik wil dat jij de ware bent
En ik wil nog steeds met jou trouwen
Ik zal op je wachten
En altijd van je blijven houden
Ruzie hadden we nooit
en 11 maanden ging het goed
Ik baal er zo erg van
Dat het zo gaan moet
Ik kan je niet loslaten,
En jij kan 't net zo min
Laten we overnieuw doen
Een nieuw begin..
Maar het gaat weer zo
Ik zal je maar 1 keer in de 2 weken bij jou zijn
Dat is niet genoeg, ik wil altijd bij jou zijn
Dit doet me zo verschrikkelijk veel pijn
Gevoelens zijn er nog
De liefde is nog niet opgebrand
Ik ben mezelf nog steeds kwijt aan jou
Je hebt mijn hart, mijn ziel, en mijn verstand
Ik weet dat je de ware bent
Dus neem ik afstand
Het is het beste voor nu
Want ik weet, dat je weer bij mij belandt
Wij zijn voor elkaar bestemd, schat
Misschien doet dit de pijn wat verzachten
Wij zullen weer bestaan
We moeten alleen een paar jaar wachten...
A second chance
~I know we hadn't anything going,
But somehow it feels that you are cheating on me,
And I can't blame this all on you,
'cuz I did it too.
They say I should move on,
but it's not as easy as it sounds.
It's so hard to forget about us, about you.
First time I met you, I fell in love.
'Cuz when I see you, my world lightens up,
When I talk to you, my tummy turns,
And when I kiss you, I get that feeling, no one has ever giving me.
It takes time, but it feels like there's no way to get over this.
Maybe I am that naive to believe that there's a chance.
'Cuz they didn't see that side of you, which I saw when we were alone.
And maybe I should've told you at that point what I felt,
But I'm too scared to get my heart broken, because I know you can break it.~
Ga maar weg..
Je zult toch een keer moeten kiezen
Niet voor de makkelijkste weg
Het gaat niet om winnen of verliezen
Maar om wat je hart je zegt
Dus ga maar weg
Ga maar weer weg
Als het te moeilijk wordt
Ben jij alweer vertokken.
Like walls around me
Your arms were like walls around me.
So now you left, just to let make me feel
how loner this space can be?
Please don't leave me hanging on.
Remember the things we could become,
but we never will be.
You just didn't need me.
And I try to understand but I can't.
And the hardest thing is, that I can't tell you
how much I love you,
how much I need you,
how much I care.
But you can't be here, you're not here.
Bang
het was zo leuk,
zo geweldig,
het klopte precies,
jij en ik,
maar er zijn dingen fout gegaan,
waardoor we niet meer samen zijn,
veel ruzies, erge ruzies,
nu is het weer goed,
maar ik ben bang,
bang om weer dezelfde fouten te maken...
Eenmalig
Van buiten
Lach ik
Van binnen
huil ik
Je hebt me pijn gedaan,
je weet het niet
mijn tranen zijn op
ik kan niet meer
jou nu zien
doet zeer
Voor jou
Is alles nog normaal
maar mijn wereld
staat op zijn kop
De hoop is opgegeven
Weer verder leven
Het is gebeurd
Het was eenmalig,
Van jouw kant.
Het leven
gaat verder
het is vallen en opstaan
En verdergaan
Voorbij..
Ik vraag me af hoe het zo heeft kunnen gaan.
Het doet me pijn dat ik de enige ben met een traan.
Ik gaf om je, je was alles voor mij.
Je gaf me leven kleur en maakte me blij.
Maar nu is voorbij.
Het is nu een ik en jij.
Jij was altijd de eerste die ik alles vertelde.
Jij was degene die mijn pijn herstelde.
Maar nu zijn er weer opnieuw de scheuren in mijn hart.
Nu is alles wat ik zie weer in wit en zwart.
Alweer lig ik hier te huilen in mijn bed.
De tijd lijkt weer eens stopgezet.
Ik weet niet meer wat ik nog moet doen.
Om alles te krijgen zoals toen.
Ik wil opgeven, maar kan het niet.
Ik doe mijn moeder en vader verdriet.
Ik vraag me af, zou je dan ook geen traan laten?
Zou het je boeien als ik alles zou achterlaten.
Je hebt me erg in de war gemaakt.
Maar je vindt mij de gene die dit veroorzaakt.
Vergeet nooit dat ik van je hou.
en jij de gene was, en bent, bent die ik vertrouw.
Ook al is het nu waarschijnlijk voorbij.
In mijn hart staat jouw naam,
want je betekent wel iets voor mij.
Is dit echt ons einde?
Ik wilde je nog bellen,
maar het is beter van niet,
want als ik jouw stem weer hoor
doet dat mij zo'n verdriet
Is dit echt ons einde,
zoals jij het ziet
Hoe vaak heb jij gezegd dat je van me houdt,
dat ik de ware ben en dat je mij vertrouwt,
maar dat alles lijkt voor goed voorbij
Ik wil je zien, ik wil het lezen in je ogen
vertel me de waarheid,
heb je alles dan gelogen
Ga dan
Als je denkt dat je beter kunt krijgen,
als je hier niet langer wilt blijven
dan laat ik je los
Maar bedenk dan,
dat je nooit meer terug kan komen,
dat dit het eind is van onze dromen
Pas als dat echt in zicht is,
dan laat ik je gaan
M'n hart zegt tegen m'n hoofd,
dat het beter is,
dat het leven met jou echt geen leven is,
maar dat je weg zou gaan had ik nooit verwacht
Ik wil je zien,
ik wil het uit jouw mond ook horen
vertel me de waarheid,
heb ik deze strijd verloren
Is dit echt ons einde?
[…JIJ…]
Jij,
Met je mooie woorden
Jij,
Met je lieve lach
Jij,
Waar ik bij wil horen
Jij,
“waar het niet aan lag”
Jij,
Met al je twijfels
Jij,
Wil niet weten wat ik dacht
Jij,
Zou moeten weten wat je teweeg hebt gebracht…
[… Dwaas …]
Vandaag vloeien mijn laatste tranen
Laatste tranen van verdriet
Ik huil niet meer om die erotomanen…
Kerel, wij staan nog lang niet quitte!
Ik zal je laten voelen,
wat je mij hebt aangedaan.
Ik druk je neus op elke fout
die je bij mij bent begaan!
Straks heb je weer spijt;
“Lieve schat, ik wil je terug!”
“Maar nu is het te laat voor jou!”
Is wat ik je zeg met rechte rug
Meerdere malen ben ik erin getrapt
Verliefd geloofde ik in je mooie leugentaal
Nu heb ik je uit m'n hart geschrapt
Ik stap uit de negatieve spiraal.
Dit is wat ik mezelf vertel
Dit is wat ik wil geloven
Dapper zeg ik je vaarwel
Maar mijn vuur voor jou zal nooit doven…
Hopeloos word ik van de gedachte
Dat het nooit wat worden zal
Al die maanden die ik op je wachtte,
het smachten naar jouw bijzijn
Iets wat ik nu vergal..
Kon ik maar bij je zijn
Ik kom online,
en meteen voel ik weer die pijn,
bestormd met berichten,
bij de meesten zou dat een doek doen oplichten,
bij mij doet het pijn,
KON ik maar bij je zijn!
elk bericht gaat over hetzelfde onderwerp,
want ik wordt in de gaten gehouden, scherp,
elk bericht weer,
en elke dag meer,
"Ben je verliefd? Heb je verkering?"
Ik krijg steeds opnieuw weer een rilling,
ik lees het niet,
ga gauw weer offline,
het doet me verdriet,
het voelt niet fijn,
we zijn gewoon vrienden,
en is dit wat we verdienden?
We lopen langs, iedereen fluit,
en wij weten wat dat beduidt,
we lopen maar door,
maar ze zijn ons steeds een stapje voor,
we durfen niet toe te geven,
misschien dat het ons daardoor doet beven
Verder dromen
Ik ken je nu bijna drie jaar,
Iedereen vindt het raar,
Ik en jij,
het zou niet kunnen,
van dit soort dingen wordt niemand blij,
Ik vind je leuk,
En je weet het,
jij vindt me leuk,
en ik weet het,
We durfen niet met elkaar te praten,
Hebben we toch een gesprek, vallen er gaten,
We durfen niet voor ons zelf uit te komen,
Dus ik zal voorlopig verder dromen,
Gewoon blijven lachen :(
Ik ging om je geven,
ik wou je hart komen stelen.
Maar jij was het zat,
we gingen allebei ons eigen pad.
Moest het nou echt zo gaan,
zag je me echt niet meer staan?
Het doet me echt pijn,
om niet meer bij je te kunnen zijn.
Gewoon blijven lachen, dan is niemand die het ziet.
Niemand die ziet hoeveel pijn en verdriet..
Gefaald
Ik denk dat ik de gene was die steeds maar weer bleef hopen.
Had ik dat maar niet gedaan, dan was het nooit zo gelopen.
Was het dan nu anders en waren we dan nog vrienden?
Waren we dan nu nog samen? Of waren we dan geliefden?
Zoveel vragen in m'n hoofd waarop ik geen antwoord krijg..
Ik kan het niet meer aan, je blijft rondspoken door m'n hoofd.
Moet ik het achter me laten en moet ik verder?
Of komt het allemaal goed en maakt het ons alleen maar sterker?
Moest het nou zo gaan zoals het liep en kon het nu niet anders zijn?
Mischien lag het wel aan mij..
Sorry, lieve schat, ik heb gefaald,
mischien is het wel beter zo en hoorde het wel zo te gaan..