Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Hun zonnewindenwaai
ik kijk naar je
voel ontoereikendheid
in aards communiceren
zie planeten en
verre melkwegen op
hun zonnewindenwaai
jij in je
laatste zwaai
van vurig licht
tot het zwarte gat
je dicht in
enkel energie
ik kan niet zijn
waar jij nu bent
voor mij ongekend
wentelen kosmisch
uit elkaar ieder
in zijn eigen draai
op zoek naar
het volmaakt geluk
maar of dat ooit nog lukt
Je lachte mijn naam
ik heb jou
gebeeldhouwd
in lucht
vormde
met licht
je gezicht
vingers
openden ogen
rechtten je neus
handen
schelpten oren
op de juiste toon
je lippen
krulden in lief
samengaan
ik hoefde niet
te signeren
je lachte mijn naam
Als een zachte deken
als een zachte deken
is jouw liefde voor mij
ze bedekt mijn kilheid
helemaal
je geeft mij je liefde
en trouw, en goedheid
ik dank je daarvoor
je bent gekomen
en dat brengt
alleen maar geluk
ik wil mijn leven
ook aan jou geven
samen zal het beter gaan
Iets hemels
jij droomde
mijn gedachten in
verwachten met een lach
ik zag dat
toen je naast me sliep
en zacht mijn koosnaam riep
samen zijn we
op de vlucht gegaan
de lentebloesem achterna
de stilte van de lucht
vlak voor het ontwaken
gaf een intens geluk ervaren
toen de zon
je wakker maakte
voelde ik jouw warme hand
wist in samen raken
dan wij van deze dag
iets hemels zouden maken
In perspectiefloze kou
jij had de zon
al lang niet meer
vol zien schijnen
ik zag de kleuren
uit je gezicht en
ogen verdwijnen
je leefde al sober
op wikken en wegen
wist niets meer te geven
ooit had je bollen geplant
in zwart vruchtbare aarde
met warm groene hand
maar het winterde lang
in perspectiefloze kou
toch openen zij nu voor jou
met stralende kleuren en
in hun nieuwe licht zie ik
de lentelach weer op je gezicht
Ogen lachen dromen
als korte rokjes
shorts en topjes in
het straatbeeld verschijnen
flitst spanning door de lucht
hoofden zijn niet meer
voorover gebogen met
ogen op schermpjes maar
kijken verrast in het rond
om vooral live
het leven te ervaren
dat zich plots in alle
kleuren lijkt te openbaren
er wordt weer
samen gelachen
handen pakken elkaar
in een liefkozend gebaar
zal het ervan komen
appte ik nog net
haar ogen lachen dromen
het mobiel had zij al uitgezet
Droomt hij zijn lach
eindelijk heb jij
in alle rust de
lentebloemen geplukt
van jouw kleinste puk
armen vol lachjes
twinkelende ogen in
stralende kleur als een
wolkje goed humeur
kleine handjes
vragen om meer
naar tedere knuffels
en later zijn beer
als hij verzadigd
langzaam de oogjes sluit
droomt hij zijn lach met
een nog smakkend geluid
Mijn liefste
jij bent mijn liefste
wat ben ik blij
dat ik bij jou mag horen.
jij, mijn meest beminde
zonder jou gaat het niet
jij hebt me uitgekozen
om altijd dicht bij je
te mogen zijn.
ik ben dankbaar te weten
dat ik bij je mag blijven
ik zal niet eenzaam zijn
maar jouw kracht mogen voelen
jouw liefde voor mij.
je hebt mij lief,
dat weet ik zeker
en mijn ziekte in mijn geest
zal voorbij zijn bij jou.
liefste lieveling.
ja ik weet dat je
heel veel van mij houdt.
onze liefde voor elkaar is groots.
en zal nooit uitdoven.
Passionele vervoering
als ik je ogen
zie glanzen voelt dat
als samen dansen op
het licht van de maan
waarbij handen
de passen leiden
en vingers in raken
de stijl duidelijk maken
in beroering streelt
wind het sierlijk bewegen
hoofden trots geheven
ontvlambaar in kracht
bij het naderen
van de finale spannen
spieren en aderen tot
een emotioneel offensief
ja ik heb je lief gehad
in deze nacht die
met passionele vervoering
ook tedere liefde bracht
Mijn deel van leven
schaduw was
bekleed met
kleine reepjes zon
die dansten op de
warme wind in een
oase met licht als bron
een stukje paradijs
waarin alles vergeten
eerder smolt dan stukjes ijs
ik kuste jou
de nieuwe wereld in met
een schitterend perspectief
ik heb je al
mijn deel van leven
zo godvergeten lief
In gestrekte draf
natuurlijk
wil ik geen wereld
met kaboutergespuis
of de smidse
en kobolden achter
hun machinegeruis
wel een jonge
schone fee die eenzaam
in de hoge toren huist
moederziel alleen
haar nachten weent
gespeend van lief en thuis
dan gaat mijn witte
paard al in gestrekte draf
op het tere wezen af
ik glimlach superieur
zet mijn ladder bij de deur
en breng haar een aubade
wij zijn samen weggegaan
het open raam bewijst
dat dromen echt bestaan
Ik heb verlangd naar zachtheid
ja, ik heb altijd verlangd
naar zachtheid
dat ik zacht op mijn mond
werd gekust
dat verlangen is nooit vervuld.
maar ik weet dat jij
mijn droomprins bent
die al mijn verlangens vervult
je zult niet hard met me omgaan
maar tederheid is in jou
en daar dank ik je voor,
mijn liefste lieveling.
blijf altijd dicht bij me.
Zonder te schikken
straal maar
laat het licht
glanzen
ook in
de schaduw
zie je mij dansen
op flarden
muziek uit het
diepst van je ogen
we spelen
liefde in blikken
zonder te schikken
In licht craquelé
ik zie
je portret
in licht craquelé
uit scheurtjes
in tijd lekt de kleur
van pigment
jouw vitaal moment
heeft een waas van
vergeten leven gekregen
zelfs het mystieke
van je lach is in
diepte wat uitgevlakt
ik probeer met
de fijnste penselen
iets van die magie te helen
in retoucheren laat ik
de jaren ontdooien zo dat
je ziel zich weer kan ontplooien
Ondeugende schijn
je ogen smeulen
lijken te heulen met
de vlammen in het vuur
die dansen
wenden en keren in
elkaar eindeloos begeren
soms vonkt er een
ondeugende schijn van
wellustig zijn op je gezicht
in dat subtiele licht
krult onhoorbaar zacht
je diepe donkere lach
waar warme vingers
woordloos zinnen schikken
die beginnen met beminnen
Jouw podium
zonder mezelf
te kleineren is het
mijn rol om op jouw
podium te figureren
jij bent een
theaterbeest met
in lach en ogen het
grote wereldfeest
vaak sta ik stil
deel decors in het
halfduister als de spot
jouw act opluistert
veel tekst is mij
niet toebedeeld
ik reik aan waarmee
jij aan de slag kan gaan
toch komt ook
mijn moment als
de gordijnen vallen en
het applaus verflauwt
dan sta ik in het licht
roep jou terug en
geef de bloemen die ik
verborgen had achter mijn rug
Ook ik ben publiek
ik heb
de rode loper
al uitgelegd
waarop je
danst sjanst
en kleur bekent
lichtvoetig het
nieuwe patroon
van je leven verkent
met geheven hoofd
en stralende ogen
eindelijk jezelf bent
ik zie in gebaren
en lach de tekens die
wij elkaar hebben gegeven
ook ik ben publiek
maar ik heb je al
zo lang hartstochtelijk lief
Het vleugje galaxy
jij bent niet
toevallig gekomen
ter voorbereiding
schiep ik jou in
zeven dagen dromen
boetseerde uit
de beste klei
jouw ranke vormen
pimpte je op
van teen tot top
jij droogde naturel
in aardse schoonheid
het vleugje galaxy
gaf jou al snel een
goddelijk perspectief
in het glazuur
smeulde al vuur
dat fel opvlamde in
de uitbundige kleuren
van lentes natuur
nog was jij
begeesterd door dromen
maar op de zevende dag
ontwaakte de ziel in
je eerste hemelse lach
Als je ogen donkeren
jij bent ondeugend
nog niet afgevlakt
maar heerlijk transparant
laat mij
vol liefde schaduwen
ook in je donkere kant
glinstert warm
in weerkaatsing
van het hemels licht
de jongste schepping
straalt op je al
paradijselijk gezicht
maar als je ogen
donkeren in het
aanschijn van de hel
rommelt donder
flits de bliksem snel
en schuilen wij in eigen vel
later kiert opklarend
je eerste blik weer licht
uit een van tranen nat gezicht
De stilte van je gezicht
ooit hebben we
alle talen gesproken
waren lichaam en
geest samen in wij
geluidsmodulatie
heeft dat doorbroken
de stem overheerst
alle communicatie
tot liefde wil spreken
en wij onze talenten
aan moeten breken om
te laten zien wat dat is
mimiek en gebaar
de hand met zijn
strelende vingers
zacht door je haar
zo sprankelt woordloos
licht in je heldere ogen
als ik de stilte van je
gezicht sprakeloos kus